Αξίζει η κεντρική πολιτική σκηνή; Αξίζει για άλλους. Για σένα αξίζει; Να υπογράφεις μετατάξεις συζύγων; Να σε ζαλίζουν πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Να σε βγάζουν στη γύρα για να εξαγνίζονται αυτοί; Να ξεχνάνε ότι πριν σε έλεγαν ‘τουρίστα’, και τώρα σε προσφωνούν Θύμιο; Παρέμβαση για τους απλούς ανθρώπους μπορείς να κάνεις; Όχι shows.
Παρέμβαση για τον ρημαδιασμένο αθλητισμό μας. Παρέμβαση για τα παιδάκια που θέλουν, όπως κι εσύ κάποτε, να πάνε ψηλά. Να πάμε με το σύστημα, δε λέω. Να ανεχτούμε πράγματα και ανθρώπους. Αλλά μέχρι πού; Μέχρι πού, η ψήφος των απλών ανθρώπων είναι όπλο στα χέρια σου και όχι στα χέρια συστηματούχων; Θέλεις να φτάσεις στο Κοινοβούλιο. Όμως κανένα Κοινοβούλιο δεν αξίζει αν χάσεις τον δρόμο σου. Ξέρεις, οι χιλιάδες άνθρωποι που ψηφίζουν εσένα, εσένα πιστεύουν. Σε σένα ελπίζουν. Τους γυμνοσάλιαγκες που περιμένουν την εκλογή σου για να συνεχίζουν να υπάρχουν σαλιώνοντας καινούρια πλάτη, τους ξέρουν. Κι εσύ τους ξέρεις.
Άλλοθι πια, δεν υπάρχει….
Βαγγέλης Φρύδας