Μπορεί το νερό να καλύπτει το 70% της γης, ωστόσο, το γλυκό νερό αντιπροσωπεύει μόλις το 2,8%-3% του νερού του πλανήτη.
Το 77% του γλυκού νερού όμως έχει τη μορφή πάγου και χιονιού, το 21,3% είναι το γλυκό νερό που υπάρχει στο υπέδαφος, το 0,7% είναι το γλυκό νερό σε λίμνες, ποτάμια, βάλτους και άλλους ταμιευτήρες. Τουτέστιν, μόνο το 22% περίπου του γλυκού νερού είναι διαθέσιμο για άμεση κατανάλωση.
Στην πραγματικότητα αυτό το ποσοστό είναι ακόμα μικρότερο, αν σκεφτούμε ότι σε πολλές περιοχές τα απόβλητα που απορρίπτονται στο νερό το καθιστούν στην ουσία ακατάλληλο για κατανάλωση και χρήση.
Βαδίζουμε λοιπόν προς έναν κόσμο με σοβαρή αναντιστοιχία μεταξύ της ζήτησης και της προσφοράς νερού, με δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο να ζουν αυτή τη στιγμή σε περιοχές με εξαιρετικά περιορισμένους υδάτινους πόρους.
Με βάση την προβλεπόμενη ζήτηση από την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, εάν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα, τότε μέχρι το 2030 η ζήτηση για γλυκό νερό θα υπερβεί την προσφορά κατά 40% σύμφωνα με τη Fidelity.
Μέχρι δε το 2050, περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού της γης θα ζει σε περιοχές με σοβαρές ελλείψεις νερού.
Μπορεί μέχρι πρότινος οι περιοχές της Μέσης Ανατολής και κάποιες της Αφρικής να ήταν αυτές που αντιμετώπιζαν τις μεγαλύτερες ελλείψεις, καθώς οι φυσικοί υδάτινοι πόροι είναι ελάχιστοι και δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού, όμως τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερες περιοχές του πλανήτη αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα.
Η Λατινική Αμερική, η βορειοδυτική Βραζιλία, η Καλιφόρνια στις ΗΠΑ αλλά και κάποιες περιοχές της Ευρώπης όπως για παράδειγμα η Πορτογαλία, αντιμετωπίζουν κάθε χρόνο ολοένα και περισσότερα προβλήματα.
Παρά ταύτα, συνεχίζουμε να μολύνουμε αυτόν τον πολύτιμο πόρο με απόβλητα διαφόρων δραστηριοτήτων, με αποτέλεσμα σύντομα το νερό να καταστεί ένας μη ανανεώσιμος, δυσπρόσιτος και ακριβός πόρος όπως για παράδειγμα είναι το πετρέλαιο.
Παράλληλα με την αλόγιστη χρήση του και την υπεράντληση που γίνεται από τις γεωτρήσεις, η κλιματική αλλαγή καθιστά τη λειψυδρία και την υφαλμύρωση σε δυο εξίσου μεγάλους συντελεστές κινδύνου.
Βλέπετε, το υπόγειο νερό είναι ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος με την προϋπόθεση της διατήρησης της ισορροπίας μεταξύ εμπλουτισμού και εκφόρτισης σε ένα υδροφόρο σύστημα.
Οι υδροφόροι ορίζοντες συνδέονται συνήθως υπογείως με τη θάλασσα όπου και εκβάλουν μέρος της ποσότητας τους σε νερό σε αυτή. Η εντατική άντληση των υπόγειων νερών με ρυθμό που δεν επιτρέπει την ανανέωση τους, ειδικά κατά τις περιόδους μειωμένων βροχοπτώσεων, προκαλεί την εισβολή αλμυρού νερού από τη θάλασσα στους υδροφορείς.
Όταν δηλαδή η στάθμη του υπόγειου νερού υποχωρήσει κάτω από τη στάθμη του θαλάσσιου νερού με το οποίο συνδέεται, τότε αντί να έχουμε ροή από τον υπόγειο υδροφορέα στη θάλασσα, έχουμε αντιστροφή του φαινομένου με αποτέλεσμα το νερό από τη θάλασσα να εισέρχεται στο υπόγειο νερό.
Ένας άλλος λόγος που προκαλεί το φαινόμενο αυτό είναι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, με αποτέλεσμα το αλμυρό νερό να «εισβάλλει» ολοένα και περισσότερο στις παράκτιες περιοχές.
Αν σκεφτούμε ότι τις επόμενες δεκαετίες αναμένουμε αύξηση της στάθμης έως και 70 εκατοστά σε κάποιες περιοχές, κατανοούμε τις καταστροφικές συνέπειες για τις καλλιέργειες.
Αρκεί ελάχιστο νερό της θάλασσας, της τάξης 1-2% μέσα στο γλυκό νερό, για να καταστεί το νερό αυτό ακατάλληλο.
Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο πρόβλημα της καταστροφής των καλλιεργειών, αλλά και στο πρόβλημα της διάβρωσης του υπεδάφους από το θαλασσινό νερό και της αντίδρασης του με χημικές ουσίες που διαλύονται στο υφάλμυρο νερό, όπως για παράδειγμα ο υδράργυρος.
Η υφαλμύρωση λοιπόν μαζί με τον περιορισμό και τη μόλυνση των υδάτινων πόρων αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα για το οποίο θα μιλάμε ολοένα και περισσότερο στο μέλλον.
Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η προμήθεια πόσιμου νερού δεν αντιπροσωπεύει παρά ένα μικρό ποσοστό της παγκόσμιας κατανάλωσης. Πέραν του αγροτικού τομέα, οι τομείς της ενέργειας και της βιομηχανίας όπως και της Τεχνητής Νοημοσύνης χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες νερού.
Πιο συγκεκριμένα, υπολογίζεται ότι μόνο 8% του νερού καταναλώνεται στα σπίτια, το 22% χρησιμοποιείται για τη βιομηχανία και την παραγωγή ενέργειας και το 70% για τη γεωργία, από το οποίο το μισό εξατμίζεται ή διατρέχει το έδαφος και το υπόλοιπο απορροφάται από τα φυτά και το έδαφος.
Σύμφωνα με την UNESCO, η κατανάλωση νερού στη βιομηχανία θα τετραπλασιαστεί ανάμεσα στο 2000 και το 2050, ενώ το ίδιο θα συμβεί και στην αγροτική οικονομία, καθώς θα πρέπει έως το 2050 να παράγονται τρόφιμα για 9 τρισεκατομμύρια ανθρώπους.
Τα επόμενα χρόνια λοιπόν θα ακούμε ολοένα και περισσότερο για
- επενδύσεις που αφορούν την ολοκληρωμένη συνδιαχείριση επιφανειακών και υπόγειων νερών,
- την εξοικονόμηση νερού στα αστικά περιβάλλοντα μέσω κατασκευής κατάλληλων έργων ταμίευσης,
- τα σύγχρονα «έξυπνα» δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης,
- τον εξορθολογισμό της ζήτησης,
- τα μέτρα προστασίας της ποιότητας και της ποσότητας του νερού,
- την επαναχρησιμοποίηση και διατήρηση του νερού μέσω της επαναχρησιμοποίησης των επεξεργασμένων λυμάτων για άρδευση, τον τεχνητό εμπλουτισμό, τη δημιουργία τεχνητών υγρoτόπων και τη συλλογή και αξιοποίηση των ομβρίων υδάτων,
- τη δημιουργία υποδομών που μπορούν να αντεπεξέλθουν στα ακραία φαινόμενα είτε αφορούν τις απότομες πλημμύρες, είτε την παρατεταμένη ξηρασία,
- την αφαλάτωση, ήτοι τη διαδικασία καθαρισμού του θαλασσινού νερού σε πόσιμο νερό μέσω της τεχνολογίας αντίστροφης όσμωσης-RO ή μέσω της απόσταξης φλας πολλαπλών σταδίων, MSF.
Ήδη πολλές εταιρείες ειδικεύονται σε αυτές τις τεχνολογίες και χτίζουν σήμερα, την τεχνογνωσία που θα μας εξασφαλίσει την επάρκεια υδάτινων πόρων αύριο.
Σε ιστορικά υψηλά το κορυφαίο ETF νερού PHO
Μια πρώτη άποψη για τους leaders του κλάδου μπορεί να έχει κανείς μελετώντας τη σύσταση των μεγαλύτερων διαπραγματευόμενων αμοιβαίων κεφαλαίων όπως για παράδειγμα το κορυφαίο σε απόδοση και πρόσφατα σε ιστορικά υψηλά Invesco Water Resources ETF –PHO-, με περουσιακά στοιχεία υπό διαχείριση άνω των 1,76 δις δολαρίων και την Ecolab, Ferguson, Danaher, Veralto, Roper Technologies, Xylem, American Waters Works, Essential Utilities, California Water Service Group, Idex, Tetra Tech, Pentair, κ.α να είναι κάποιες από τις κορυφαίες επιλογές του.
Όλες αυτές οι επιχειρήσεις αναπτύσσουν εφαρμογές και προϊόντα που εξοικονομούν και καθαρίζουν το νερό για σπίτια, επιχειρήσεις και βιομηχανίες.
Yπάρχουν φυσικά πολλά ακόμα ETFs όπως το Invesco Global Water ETF –PIO– που παρακολουθεί τον δείκτη Nasdaq OMX Global Water και εστιάζει και αυτό σε παγκόσμιες εταιρείες που δημιουργούν προϊόντα για τον καθαρισμό νερού, ενώ το Invesco S&P Global Water ETF-CGW-, παρακολουθεί τον δείκτη της S&P Global Water Index .
Κλείνοντας, θα θέλαμε να κάνουμε ειδική μνεία όσον αφορά τις εταιρείες αφαλάτωσης. Οι κορυφαίες εξ’αυτών έχουν συμπαθή μερισματική απόδοση, καθώς συχνά έχουν μακροπρόθεσμες συμφωνίες με δήμους και οι μονάδες αφαλάτωσης έχουν μεγάλο κύκλο ζωής. Η σταθερότητα, τα μερίσματα και η μεγάλη διάρκεια ζωής των μονάδων καθιστούν τις μετοχές αυτές μια ελκυστική επενδυτική επιλογή.
H Xylem, η York Water, η American Water Works και η Veolia είναι μερικές από τις πιο αξιόλογες εκπροσώπους του κλάδου.