Αντιμέτωποι με τα μακρά δρομολόγια που δεν επιτρέπουν την επιστροφή στο σπίτι παρά αργά το βράδυ και στην προσπάθεια να αντέξουν τους γρήγορους ρυθμούς της σύγχρονης πόλης, οι Λονδρέζοι πληρώνουν για τον ύπνο τους. Σε σκοτεινά δωμάτια, αρωματισμένα με λεβάντα και με προμήθεια ωτασπίδων και μασκών, οι πολυάσχολοι ταξιδιώτες, αυτοί που πηγαίνουν στα πάρτι και επιστρέφουν με πονοκέφαλο και οι νέοι γονείς που είναι απελπισμένοι για λίγο ύπνο, ξεκουράζονται στα λεγόμενα «δωμάτια ύπνου» πληρώνοντας 20 ευρώ την ώρα.
Το Pop & Rest ιδρύθηκε στην κομψή περιοχή Σόρντιτς του Λονδίνου από τον Μαουρίτσιο Βιλαμιζάρ, ο οποίος δήλωσε ότι στοχεύει να «πλημμυρίσει» την πόλη με «δωμάτια ύπνου», τα οποία θα τοποθετήσει σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, γραφεία και πανεπιστήμια. «Υπάρχει μία σαφής ανάγκη για ιδιωτικούς χώρους στο μέσον της πόλης. Μας αρέσει να το ονομάζουμε μία όαση ηρεμίας», δήλωσε ο Βιλαμιζάρ.
Τα «δωμάτια ύπνου», τα οποία κάνουν την εμφάνισή τους σε όλες τις πόλεις του κόσμου, από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη Μαδρίτη, γεννήθηκαν εξαιτίας της απόμακρης εργασίας και των μεγάλων δρομολογίων από και προς τη δουλειά και ταυτόχρονα από τη μεγάλη δημοφιλία χώρων, όπως είναι τα καφενεία, που δεν είναι ούτε σπίτι ούτε γραφείο.
Η Βρετανία αντιμετωπίζει έντονο οικιστικό πρόβλημα, καθώς η ανοικοδόμηση κατοικιών έχει μειωθεί από το 1970 και οι τιμές των ακινήτων έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. «Αυτό εξαναγκάζει όσους εργάζονται στην πόλη να μένουν σε μεγαλύτερη απόσταση από τη δουλειά τους», λέει ο Βιλαμιζάρ.
Ο αριθμός των υπαλλήλων που αντιμετωπίζουν δρομολόγια μεγαλύτερα των δύο ωρών αυξήθηκε κατά 34% τα τελευταία δέκα χρόνια, σύμφωνα με το Κογκρέσο Συνδικάτων, τη βρετανική «ομπρέλα» των εργατικών συνδικάτων. Οι Λονδρέζοι δαπανούν τον περισσότερο χρόνο από και προς την εργασία τους. Καθώς περισσότεροι άνθρωποι εργάζονται μακριά από τα σπίτια τους, τρώνε έξω και χρησιμοποιούν γυμναστήρια τα οποία λειτουργούν επί 24 ώρες, κάποιοι θεωρούν ότι ο «ύπνος καθ’ οδόν» είναι μία φυσική επέκταση του πολυάσχολου τρόπου ζωής τους. Κάποιοι άλλοι ανησυχούν ότι αναθέτουν αλλού κάποιες από τις ιδιότητες του σπιτικού.
Νάνσι, τουρίστρια στο Λονδίνο που ήρθε από το Αμστερνταμ, δήλωσε ότι «η πόλη μπορεί να είναι κουραστική και συχνά να ψάχνεις για ένα μέρος να ηρεμήσεις. Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να προστεθεί στο σπιτικό. Γιατί όχι, λοιπόν;».
Η επιχειρηματίας Σινέντ Καν δήλωσε ότι τα «δωμάτια ύπνου» αντικατοπτρίζουν τις συνέπειες που έχουν οι υψηλές τιμές των ακινήτων στις ζωές των ανθρώπων. «Υπάρχει ένα ηθικό ζήτημα με το να χρεώνεις τους ανθρώπους για να κοιμηθούν, αλλά ταυτόχρονα αυτή είναι μία μεγάλη πόλη και με τις τιμές των οικιών και των ακινήτων να είναι τόσο υψηλές, τα “δωμάτια ύπνου” παραμένουν ένα εμπορεύσιμο προϊόν. Με αυτόν τον τρόπο κινείται ο κόσμος. Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι πρόκειται να αντικαταστήσει ποτέ την ύπαρξη μιας βάσης, στην οποία επιστρέφεις και το σπιτικό, διότι δεν υπάρχει άλλο μέρος σαν το σπίτι».
kathimerini.gr