Ο ενιαυτός κατέφθασε με χιόνια στα καμπαναριά, η χιονισμένη πολιτεία σκέτη νυφούλα. με πλείστους υποψηφίους νυμφίους, οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας, η κοπή της οποίας θα φτάσει μέχρι τον Ευαγγελισμό, λόγω Σοφίας Τηλέμαχου Υπατίας και για να μη ξεχνιόμαστε εκλογικόν γαρ έτος…… έχουν να δουν τα ματάκια μας ……!!
Η αρχή έγινε από τα καθιερωμένα ρεβεγιοναρίσματα …. Ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακληθείς Χριστός σκιάχτηκε από όσα είδε. Ο δε Άγιο-Βασίλης κάνει ήδη δεύτερες σκέψεις για την επίσκεψη του 2021-1!(η παύλα είναι το αφαίρεμα λέξη παρμένη από την αξέχαστη τηλεοπτική σειρά: Ο φωτογράφος του Χωριού…. Γιουτιουμπάρετε να το δείτε)!!…
Πεπικοιλμένοι ρασοφορούντες επιστρατεύτηκαν να τιμήσουν τα ρεβεγιόν και να ευλογήσουν την έλευση του νέου έτους. Για όσους δεν έλαβαν την ευλογία δεν θα πάει καλά η χρονιά.!
Μεταξύ τυρού, αχλαδιού, βασιλόπιτας, αφρώδων οίνων με φρουτώδεις γεύσεις, πούρων αβάνας , τζατζικιού, τσίπουρου , τσιγαρίδων και πολλών εδεσμάτων, οίτινα ενεπλήθησαν των τραπεζαριών, (για τα ψίχουλα μη με ρωτάτε αν δόθηκαν εις κύνας ή εις πτωχούς) την ώρα που οι απαστράπτουσες κυρίες λικνίζονταν εις τους ήχους των βαλς με την καλαίσθητο φωνή της αοιδού Έφης, οι κύριοι ποντάριζαν τις του βίου ηδονές, στον άσσο, τον ρήγα, τον παπά(που δε φορά ράσα), αφήνοντας τις ντάμες σύξυλες….
Όλα ήταν τόσο ρόδινα με τα τυχερά φλουριά και βέβαια κάτω από το φωτοστέφανο των ευλογιών των ρασοφορούντων, σε μια πέραν του κόσμου τούτου υποδοχή του νεογέννητου έτους. Και δως του οι ευχές και να οι ευλογίες και να τα τσουγκρίσματα!
Όλα καλά λοιπόν. Αφού η εκκλησία συμμετέχει πλέον σε ρεβεγιόν κατά το «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη» (που λέει και μια ψυχή), λύθηκαν όλα τα προβλήματα του ηγαπημένου λαού του Θεού.
Θύμωσα!! Μα ποιος είμαι εγώ να οργιστώ; Δικαίωμα του καθένα να κάνει ότι επιθυμεί…!!! Κι ο παπάς πρέπει να είναι κοντά στους ανθρώπους…. Πολύ σωστά να είναι. Που όμως; Σε ρεβεγιόν; Σε καθημερινούς περιπατητικούς «αγώνες»; Σε χλιδή και καλοπέραση;… κυκλοφορώντας με χαμόγελα υπερφίαλου εγωιστικού κατεστημένου; Ο παπάς είναι καταμεσής στον κόσμο αλλά όχι κόσμος. Ο απλός άνθρωπος τον βλέπει και τον θέλει να στέκεται δίπλα του , στην εκκλησιά του, να τον επισκέπτεται ,να μιλά για τους καημούς, του τα κρίματα του, τις έγνοιες του, τις αγωνίες του.
Είμαι ο αναξιότερος όλων, τα γράφω και γίνομαι Άλικο γράμμα για ορισμένους, αλλά δε μπορώ να βλέπω παπάδες να σκανδαλίζουν, να μπαίνουν στο στόμα, να γίνονται αήθη πρότυπα. Υπάρχουν τόσοι ΑΞΙΟΙ ιερείς που τους τιμά ο κόσμος όλος, και δε μπορούν κάποια κακομαθημένα ρασοφορούντα μειράκια να τους εξευτελίζουν. Τέρμα όλο αυτό το αλισβερίσι των επικοινωνιακών κακομοιριασμένων . Τι να το κάνεις το στομφώδες κηρυγματικό λογύδριο, όταν η πράξη βρίσκεται στα τάρταρα. Οι Άγιοι πρότυπα ο Χριστός ως αρχή της Εκκλησίας, πρώτα τον βίο προέτειναν και μετά τις λέξεις. «Πράξις θεωρίας επίβασις» τονίζει ένας Άγιος κληρικός πρότυπο.
Να κατανοήσουμε όλοι ότι η Εκκλησία κι αυτοί που διακονούν το ποίμνιο, δεν εξελίσσονται με τα του αιώνος τούτου. Υπάρχει το πρότυπο του Χριστού και των Αγίων του. Δε θυσιάστηκαν τόσοι για να καλοπερνούν σήμερα κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την πίστη, διαλύοντας το εκκλησιαστικό ήθος. Σεβάσμιους κληρικούς ή ιερωμένους η Εκκλησία διαθέτει πολλούς. Απλά, οι ιερωμένοι αυτοί δεν κομπάζουν, δεν προβάλλονται, δεν κομπορρημονούν. Είναι πραγματικοί λειτουργοί του Υψίστου. Ακόμη περισσότερο όταν στη σημερινή εποχή οι άνθρωποι αυτοί καλούνται να καταπολεμήσουν την ύλη και από υλιστική να μεταβάλουν σε πνευματική την σημερινή σκέψη όλων μας, Να ποτίσουν όλους εμάς που «στεγνώσαμε » την ψυχή μας.
Δημήτρης Κ. Νούλας