Όταν μιλάμε για ξεσηκωμό – επανάσταση, φαντάζεστε μεγάλες στιγμές – διαδηλώσεις, πτώσεις κυβερνήσεων, πρόσωπα που γράφουν ιστορία. Αλλά υπάρχει και μια άλλη μορφή αλλαγής , πιο αργή , πιο ταπεινή, αλλά εξίσου μεταμορφωτική . Είναι οι σιωπηλές επαναστάσεις καθημερινών ανθρώπων, αυτών που δεν εμφανίζονται ποτέ στα πρωτοσέλιδα, αλλά αλλάζουν σταθερά το περιβάλλον τους με επιλογές στάσεις και επιμονή.
Η δύναμη του μικρού επαναλαμβανόμενου . Τον οδηγό που περιμένει υπομονετικά να περάσει ο πεζός παρότι κανένας δεν τον κοιτάζει. – Την δασκάλα που αγοράζει τετράδια για τα παιδιά της τάξης της. Σκέψου τον νοσηλευτή που κάθε μέρα φροντίζει ανθρώπους με αξιοπρέπεια σε ένα υποστελεχωμένο κέντρο υγείας και χωρίς κομματικές ταμπέλες. Τον νεαρό την κοπελιά που σηκώνεται να παραχωρήσει την θέση σε έναν ηλικιωμένο. Καμία από αυτές τις πράξεις δεν είναι επαναστατική.
Αλλά όταν επαναλαμβάνονται συνέχεια γίνονται υποδομή . Οι κοινωνίες δεν στηρίζονται μόνο στους ήρωες, αλλά και στους καθημερινούς σταθεροποιητές της. Εκείνους που δεν χρειάζεται να καταστρέψουν για να χτίσουν. Απλώς επιλέγουν ξανά και ξανά το σωστό, παρότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν. Κι αυτό δεν είναι αφέλεια – είναι συνειδητή επιλογή , μια μικρή νίκη απέναντι στον κυνισμό.
Το παράδειγμα αντί της διακήρυξης. Η ήσυχη επανάσταση δεν ζητά σύγκρουση – ζητά προσανατολισμό. Αντιστέκεται μέσα από την ευγένεια, την γνώση και την επιμονή . Δεν έχει ανάγκη να διακήρυξη κάτι για να σταθεί απέναντι. Απλώς στέκεται. Τελικά η επανάσταση δεν είναι μόνο πράξη ανατροπής , αλλά κι η απλή απόφαση να είσαι ” αλλιώς” με σταθερότητα και συνέπεια.
Οι καθημερινές επαναστάσεις δεν γράφονται στην ιστορία. Αλλά γράφουν χαρακτήρα, παιδεία και μέλλον. Η αποφάσεις για μετατροπή κοινόχρηστου χώρου στην Καλαμπάκα σε ” Δεσποτάτο” όλους αυτούς τους ανθρώπους τους βρίσκει απέναντι. Την αγάπη μου.
Ο Δημήτρης Γκανούλης είναι δημότης του Δήμου Μετεώρων