Ο θάνατος ενός συνανθρώπου μας δεν είναι ευκαιρία για πολιτικούς σχολιασμούς. Όμως η χθεσινή μέρα σημαδεύτηκε από το αίμα ενός ανθρώπου 77 χρονών και το ιδιόχειρο σημείωμά του δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τον ποιον στόχευε. Ο θάνατός του ήρθε να προστεθεί στα εκατοντάδες θύματα που βρίσκουν «διέξοδο» στην ύστατη λύση και που δεν «μάθαμε» ή δεν «ακούσαμε» πότε κάτι γι’ αυτούς μιας και δεν έγιναν είδηση στα δελτία των οκτώ.
Γνωρίζουμε τους ηθικούς αυτουργούς. Είναι αυτοί που με τις πολιτικές που ακολουθούν οδηγούν την κοινωνία στην ανέχεια, στην φτώχεια, στην απελπισία. Οδηγούν τους ανθρώπους στα σκουπίδια αναζητώντας τροφή και τους αντιμετωπίζουν ως ενοχλητικά σκουπίδια που περισσεύουν.
Τα συναισθήματα που προκαλούνται από μια τέτοια πράξη είναι πολλά και ανάμεικτα. Θυμός, οργή, θλίψη. Αλλά και αίσθημα ευθύνης. Ευθύνη του καθενός και της καθεμιάς ξεχωριστά αλλά και συνολικά δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να δώσουμε αυτό που χρειάζονται σήμερα οι άνθρωποι περισσότερο από ποτέ. Όραμα και ελπίδα μέσα από τη συλλογική δράση.
Μοναδικός φόρος τιμής προς τον 77χρονο η υπόσχεσή μας ότι θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε ώστε οι άνθρωποι να βρουν διέξοδο στην συνολική αντίσταση για την ανατροπή των πολιτικών του ανθρωποφάγου νεοφιλελευθερισμού και στην συλλογική δράση για να πραγματοποιήσουμε το όραμα μιας άλλης κοινωνίας όπου οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους θα είναι πάνω από τα κέρδη.
ΣΥΡΙΖΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
.