Τις τελευταίες μέρες με αφορμή το λεγόμενο κίνημα των αγανακτισμένων στις πλατείες, έχει ανοίξει μία ολόκληρη συζήτηση για το τι κίνημα χρειάζεται.
Η συζήτηση αυτή μπορεί να έχει και έχει καινούρια στοιχεία, είναι διανθισμένη με νέα επιχειρήματα, αλλά στην ουσία της δεν είναι καθόλου καινούρια. Είναι τόσο παλιά, όσο παλιό είναι και το εργατικό κίνημα.
Απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς, τους καλοπροαίρετους, που μέσω του διαδικτύου ή άλλους τρόπους συμμετέχουν σε ένα τέτοιο κίνημα και τους λέμε:
Δεν είναι κακό που νέοι άνθρωποι προβληματίζονται, αγανακτούν και προσπαθούν να βρουν τρόπο έκφρασης.
Δεν υποτιμάμε τη διάθεση των πολλών λαϊκών ανθρώπων να αντιδράσουν στη διαρκή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου
Καταλαβαίνουμε ότι πάρα πολλοί δε θέλουν κανενός είδους κομματική ή συνδικαλιστική ένταξη
Δεν στεκόμαστε εχθρικά απέναντι σε τέτοιους λαϊκούς ανθρώπους
ΟΜΩΣ
Δεν εκθειάζουμε το γενικά ακομμάτιστο, το τσουβάλιασμα που επιχειρείται με κραυγές να «φύγουν και οι 300»
Δεν υποκλινόμαστε στο αυθόρμητο και στα ξεσπάσματα ακόμα και όταν έχουν μαζικό χαρακτήρα. Πολύ περισσότερο δε συμφωνούμε με τη λογική που λέει ότι αυτό το αυθόρμητο, το ακομμάτιστο πρέπει να υποκαταστήσει το οργανωμένο εργατικό – λαϊκό κίνημα, αναζητώντας νέα υποκείμενα μαζικής δράσης, έξω από το εργατικό κίνημα.
Η πείρα διδάσκει ότι τέτοια ξεσπάσματα που και στο παρελθόν είχαμε, αν δε συνδεθούν με το εργατικό κίνημα, αν δεν ωριμάσουν πολιτικά, γρήγορα θα εκτονωθούν και θα έχουμε απογοήτευση όσων συμμετέχουν σ’ αυτά, θα ενισχύσουν τη μοιρολατρία τους ότι τελικά τίποτα δε γίνεται, ότι ο αντίπαλος είναι ανίκητος.
Ας σκεφτούν όλοι όσοι παίρνουν μέρος σ’ αυτά τα συλλαλητήρια, ακόμα και όσοι προσβλέπουν με ελπίδα παρακολουθώντας τα από απόσταση.
Ας σκεφτούν τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, η ΝΔ αυτές τις συγκεντρώσεις.
Τα ΜΜΕ σπεύδουν να τα υπερπροβάλλουν, σε αντίθεση με το θάψιμο άλλων μεγάλων εργατικών αγώνων που οργανώνει το ΠΑΜΕ, στάζουν μέλι και χαϊδολογούν τον υποτιθέμενο νέο και ειρηνικό τρόπο διαδήλωσης.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει ότι τέτοιες κινητοποιήσεις δεν τον ενοχλούν, δεν τον τρομάζουν, τις επικροτεί.
Ο εκπρόσωπος της ΝΔ δεν ανησυχεί, αλλά αντίθετα χειροκροτεί τον «ακηδεμόνευτο» και «ακομμάτιστο» χαρακτήρα τους.
Γιατί άραγε το κάνουν; Γιατί το αντιμετωπίζουν έτσι όλοι αυτοί που είναι οι ίδιοι που λένε ότι τα μέτρα είναι αναγκαία, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την εφαρμογή τους;
Η απάντηση είναι απλή, το κάνουν γιατί ξέρουν ότι οι ίδιοι και το σύστημα που υπηρετούν δεν κινδυνεύουν από τέτοια κινήματα. Ξέρουν ότι τέτοια κινήματα εύκολα μπορούν να τα χειραγωγήσουν, να τα στρέψουν σε δρόμους ακίνδυνους για την οικονομική και πολιτική τους κυριαρχία.
Ας είμαστε ξεκάθαροι. Το κίνημα που πραγματικά θα επιβάλει ριζικές ανατροπές πρέπει να είναι καλά οργανωμένο με ξεκάθαρο περιεχόμενο πάλης. Με στόχους που απαντούν στο πιο άμεσο, στο πιο καθημερινό πρόβλημα, αλλά που συνδέονται με στόχους ρήξης και ανατροπής με το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Με στόχους που φτάνουν στην αλλαγή τάξης στην εξουσία, τη λαϊκή εξουσία.
Σε ένα τέτοιο κίνημα πρέπει να ενταχθούν όλοι οι αγανακτισμένοι, για να μετατραπεί η αγανάκτηση σε αποτελεσματική συνειδητή πάλη με διάρκεια και αντοχή στις δυσκολίες του ταξικού αγώνα. Ενός αγώνα που πρώτα απ’ όλα δοκιμάζεται στο εργοστάσιο, στο χώρο δουλειάς, στο γραφείο, στο χωράφι, στο σχολείο, το πανεπιστήμιο.
Ένα τέτοιο κίνημα τρέμουν οι πλουτοκράτες, η κυβέρνηση, η ΝΔ, το ΛΑΟΣ, οι δορυφόροι του συστήματος που πασχίζουν για τον καλοπισμό του. Για ένα τέτοιο κίνημα παλεύει το ΠΑΜΕ, γι’ αυτό το συκοφαντούν, στάζουν φαρμάκι ενάντια σε ότι οργανώνεται από το ΠΑΜΕ.