Στις εορταστικές εκδηλώσεις ανά την επικράτεια, τραγουδιστές από τις πίστες με τα γαρίφαλα και παρουσιαστές εκπομπών γκόσιπ δίνουν έναν εντελώς παράταιρο με την εποχή. Συνέβη και στα Τρίκαλα, στον γνωστό Μύλο των Ξωτικών, με τον Γιώργο Τσαλίκη. Αλλά αυτή η ρηχότητα κυριάρχησε με την ευθύνη όλων μας – και με βάση αυτά που φαίνεται ότι προτιμούν οι περισσότεροι, διασκεδάζοντας με λαϊκοπόπ άσματα…
Φανταστείτε να έχετε πάει στη γιορτή ανοίγματος ενός χριστουγεννιάτικου πάρκου με τα παιδιά σας. Φανταστείτε να ανεβαίνει ένας τραγουδιστής στη σκηνή, και εκεί που κάθεστε, με τα παιδιά σας, επαναλαμβάνω, να ξεκινήσει ένα τραγούδι με βρισιές.
Αυτό ακριβώς συνέβη την Κυριακή που μας πέρασε στο θεματικό πάρκο Τρικάλων, ένα από το πιο αξιόλογα της Ελλάδας, τον γνωστό Μύλο των Ξωτικών. Ο τραγουδιστής που άφησε με το στόμα ανοιχτό τους παρευρισκομένους, τραγουδώντας ένα άσμα με βρισιές, ήταν ο Γιώργος Τσαλίκης, τον οποίο είχαν καλέσει για να διασκεδάσει το κοινό.
Ο δήμαρχος έδωσε εντολή να σταματήσει το live streaming και οι γονείς έκλειναν τα αυτιά στα παιδιά τους για να μην ακούν τις κακές λεξούλες, οι οποίες κυριολεκτικά τους ήρθαν από εκεί που δεν το περίμεναν. Σε μια γιορτινή εκδήλωση, σε έναν χώρο που απευθύνεται κυρίως σε ανηλίκους. Είναι να απορείς πώς καταλήγουν έτσι μερικά πράγματα.
Πώς έρχεται σε μερικούς να κάνουν κάτι που είναι προφανές ότι δεν ταιριάζει στην περίσταση. Ηταν απόφαση του τραγουδιστή, διαβάζω, να πει και το συγκεκριμένο τραγούδι. Πώς το σκέφτηκε, αλήθεια, και αποφάσισε ότι είναι καλή ιδέα με ένα τσούρμο παιδιά από κάτω; Αλλά ας πούμε ότι αυτός δεν το σκέφτηκε. Οι υπεύθυνοι της εκδήλωσης δεν θα έπρεπε να γνωρίζουν εξαρχής τι είδους ρεπερτόριο έχει ο προσκεκλημένος τους; Η λογική λέει πως όταν καλείς έναν καλλιτέχνη να ντύσει με τα τραγούδια του το άνοιγμα ενός τόσο όμορφου θεματικού πάρκου –το μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό της Ελλάδας ίσως–, έχεις μελετήσει ενδελεχώς το πώς θα εμφανιστεί και τι θα πει.
Και εδώ δεν μπορείς παρά να σκεφτείς ότι υπάρχει μια προχειρότητα στον σχεδιασμό τέτοιων εκδηλώσεων και ταυτόχρονα υπάρχει και μια χαμηλού επιπέδου φιλοσοφία πάνω στην οποία διοργανώνονται, περιστρεφόμενες γύρω από ένα διάσημο πρόσωπο που θα τραγουδήσει ή θα εμφανιστεί απλώς για να ανάψει ένα δέντρο.
Δεν μας νοιάζει τι πρεσβεύει αυτός ο άνθρωπος, δεν μας νοιάζει η ποιότητα της τέχνης του, αρκεί που είναι διασημότητα, αρκεί που ανήκει στο σύμπαν της σόουμπιζ. Τον πληρώνουμε έναν σκασμό λεφτά για να παρευρεθεί στην εκδήλωση μας, με τυφλή εμπιστοσύνη ότι αυτό που θα κάνει εκεί, αξίζει τον κόπο.
Οι περισσότερες γιορτινές εκδηλώσεις στήνονται πάνω σε αυτό το χαμηλής αισθητικής και ποιότητας βάθρο. Και είναι κρίμα που προβάλλονται, ως επί το πλείστον, άνθρωποι που δεν έχουν βαθιά καλλιτεχνική αξία. Θα μπορούσαν να είναι στη θέση τους άλλα πρόσωπα, του καλλιτεχνικού χώρου ή όχι, τα οποία θα μετέφεραν κι ένα πιο ουσιαστικό μήνυμα σε όλους αυτούς που τους βλέπουν από κάτω και κυρίως στα παιδιά τους. Θα μπορούσαν όλες αυτές οι εκδηλώσεις να περιέχουν μια υψηλότερης αισθητικής θεματολογία σε θεάματα και ερεθίσματα, δίνοντας μια αίσθηση πολιτισμού που δεν κατεβαίνει αλλά ανεβαίνει επίπεδα. Υπάρχει και αυτός ο πολιτισμός στην Ελλάδα, αλλά παραγκωνίζεται από το ευτελές θέαμα και όσους το εκπροσωπούν.
Κι εκεί που το βλέπεις ξεκάθαρα είναι στις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις ανά την επικράτεια, όπου τραγουδιστές της μουσικής των γαριφάλων και παρουσιαστές ψυχαγωγικών εκπομπών γκόσιπ δίνουν τον τόνο και την ατμόσφαιρα. Μια ατμόσφαιρα που φλερτάρει με την ντεκαντάνς. Αλλά αυτό το ρηχό μονοπάτι ανοίχτηκε με την ευθύνη όλων μας και με βάση αυτά που φαίνεται ότι προτιμάει η πλειοψηφία.
Οταν όλη η χώρα διασκεδάζει με λαϊκοπόπ άσματα, όταν το σαββατόβραδό σου θέλεις να το περάσεις σε πίστες, όταν γεμίζεις το Δελφινάριο, όταν προσκυνάς τον σελέμπριτι σαν να είναι θεός και όταν πας στη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση επειδή έχουν καλέσει τον σελέμπριτι, και τον έχουν καλέσει γιατί ακριβώς ξέρουν ότι αυτό θέλεις και θα τσιμπήσεις, τότε μπορεί να βρεθείς προ εκπλήξεως.
Δεν περίμενες τραγούδι με βρισιές μπροστά στα παιδιά σου, αλλά με αυτόν τον πολιτισμό που χτίσαμε όλοι μαζί, αυτά συμβαίνουν. Εναν πολιτισμό με «π» μικρό, γιατί το κεφαλαίο δεν του ταιριάζει, του πέφτει πολύ.
Πηγή: Protagon.gr