Χρήστος Σταμόπουλος- ωμή βία του κράτους εναντίον μου

           Ποιος δικαιούται πλέον να σιωπά;

 

 Του Χρήστου Σταμόπουλου, δικηγόρου, πρώην κρατούμενου, “μέλους εγκληματικής οργάνωσης”

     Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΩΜΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ που ασκήθηκε πρόσφατα πάνω μου, αφού πρώτα με χαρακτήρισαν, χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο(!), «μέλος εγκληματικής οργάνωσης», δεν ήταν σοκαριστική μόνο για μένα τον ίδιο, αλλά και για ολόκληρη την Τρικαλινή κοινωνία. Ένα σοκ που λίγο-πολύ το ένιωσε κάθε μέλος της κοινωνίας μας.

   Ο ίδιος ένιωσα στο πετσί μου πως η κρατική βία είναι η χειρότερη βία. Είναι θεσμοθετημένη, παντοδύναμη και ακαταμάχητη. Είναι συντριπτική για το θύμα της. Μπορεί να σε λιώσει στις μυλόπετρές της, ας είσαι και αθώος.

   Απρόκλητα και αιφνιδιαστικά συνελήφθην ντάλα μεσημέρι από μυστικούς αστυνομικούς στον Ναό της Θέμιδας, καθότι συλλειτουργός της Δικαιοσύνης (δικηγόρος), στερήθηκα την ελευθερία μου κρατούμενος επί 6ήμερο, αφού τους διαβεβαίωσα ότι δεν κατέχω όπλα ή ναρκωτικά (!), ερευνήθηκαν εξονυχιστικά γραφείο, σπίτι, αυτοκίνητο, κατασχέθηκαν κινητό, ταυτότητα, δικογραφίες και έγγραφα σωρηδόν, νύκτωροδηγήθηκα  στην Αθήνα, μου πήραν δαχτυλικά αποτυπώματα, φωτο-αποτυπώματα και φωτογραφίες για το Ευρωπαϊκό Σύστημα SCHENGEN, όπου καταχωρήθηκα  ως σεσημασμένος, μετακινούμενος επί μέρες στο κέντρο της πρωτεύουσας με χειροπέδες (ενίοτε και στα δύο χέρια!), υποστάς πρωτοφανή ταλαιπωρία και πλήρη ταπείνωση, μέχρι που ανακριτής και εισαγγελέας αποφάνθηκαν ν’ αφεθώ ελεύθερος, χωρίς περιοριστικούς όρους, αφού ασκούσα καθ’ όλα νόμιμη  δικηγορία, χωρίς την παραμικρή παρανομία.

    Ταυτόχρονα μια δράκα ΜΜΕ καταλήφθηκαν από ανθρωποφαγικό οίστρο, διασύροντας το όνομά μου και προκαλώντας σε μένα τεράστια ηθική, οικονομική, επαγγελματική, κοινωνική και πολιτική ζημιά, ενώ η αλαλία και αδιαφορία του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Τρικάλων συνεχίζεται ακόμα μέχρι σήμερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι με κάλεσαν σε έκτακτο Δ.Σ., όχι για το ίδιο το ζήτημα της σύλληψης και κράτησής μου, αλλά… γιατί τους ασκώ δημόσια κριτική!!!

                                             Λάθος ή «Λάθος»;

             Τελικά λάθος ή «λάθος»;

à  Αν είναι λάθος, δηλαδή ό,τι έγινε, έγινε εκ παραδρομής σ’ ένα δικηγόρο, μάλιστα με αναγνωρισιμότητα, τότε ο κίνδυνος για να συλληφθεί και κρατηθεί ανά πάσα στιγμή χωρίς λόγο ένας απλός πολίτης είναι πολύ μεγαλύτερος. Μιλάμε για τορπίλη στα θεμέλια της δημοκρατίας μας.

à Αν όμως είναι «λάθος» (δηλαδή λάθος με εισαγωγικά), τότε η καμπάνα της παράνομης σύλληψης και κράτησης μπορεί να κτυπήσει ανά πάσα στιγμή και για τον καθένα που έχει παρόμοιο με το δικό μου βιογραφικό κοινωνικών και πολιτικών αγώνων για τα δίκαια του λαού και της δημοκρατίας. Τούτο αποτελεί εξίσου ή και μεγαλύτερη τορπίλη για τη δημοκρατία μας.

                                                     Οι παρενέργειες

     Το σοκαριστικό γεγονός της σύλληψης και κράτησής μου, ανεξάρτητα αν κατέληξε σε φιάσκο, προκάλεσε ωστόσο ένα κοινωνικό φόβο που υπάρχει κίνδυνος ν’ απλωθεί περισσότερο, αν δεν τον σταματήσουμε.Αυξήθηκε ο φόβος στους δημόσιους υπαλλήλους. Υπάρχουν ήδη σημάδια δημόσιες υπηρεσίες, όταν αντιμετωπίζουν υποθέσεις αλλοδαπών, να επιδεικνύουν εσωστρέφεια και να βάζουν προσκόμματα στην εξυπηρέτησή τους, με θύματα τους ίδιους τους αλλοδαπούς και όσους συνεργάζονται μαζί τους, αλλά και το κράτος δικαίου.

   Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις, δήθεν αποκάλυψης των σκανδάλων και κάθαρσης, που κάθε τόσο αναγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργούν συντηρητισμό και φόβο στους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία. Αυτός είναι και ο στόχος, μαζί και η εντυπωσιοθηρία, και όχι να χτυπηθούν πραγματικά τα σκάνδαλα ή πολύ περισσότερο οι αιτίες που τα γεννούν.

   Αλίμονό μας αν στα Τρίκαλα επιτρέψουμε να επικρατήσει η λογική του στρειδιού στη δημόσια διοίκηση, και του κοινωνικού φόβου. 

                                  Μπορεί κανείς να σιωπά;

      Είναι πια φανερό πως το γεγονός της παράνομης σύλληψης και κράτησής μου και εν γένει της ωμής κρατικής βίας (στέρηση της ελευθερίας και βάναυση προσβολή της αξίας μου ως ανθρώπου) που ασκήθηκε πάνω μου ως δήθεν «μέλους εγκληματικής οργάνωσης»(!!!) δεν αποτελεί μόνο προσωπικό, αλλά πρωτίστως ζήτημα όλης της Τρικαλινής κοινωνίας (και φυσικά όχι μόνο).

   Όταν πια στη μικρή μας πόλη κάθε πολίτης –πολύ περισσότερο ένας ενεργός πολίτης- κινδυνεύει ντάλα μεσημέρι να συλληφθεί και να κρατηθεί χωρίς κανένα στοιχείο, δηλαδή παράνομα, μπορούν ακόμα να σιωπούν:

à Οι βουλευτές της κυβέρνησης;

à Οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες;

à Η ηγεσία του Δικηγορικού Συλλόγου;

à Οι συλλογικότητες του δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου;

à Η κοινωνία η ίδια;

ΑΝ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ, ΟΙ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ!