Δεν είναι λίγοι και στον τόπο μας στα Τρίκαλα οι άνθρωποι που απορούν πως «ξαφνικά» οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ «μεταλλάχτηκαν» κι έγιναν σκληροί μνημονιακοί, όπως είναι οι δεξιοί. Μεγάλη, ειδικά, απορία έχουν για την «κατρακύλα» του βουλευτή Σάκη Παπαδόπουλου, που μέχρι πρόσφατα τον είχαν για «καλό παιδί» και «καλό αριστερό».
Είναι όμως έτσι; Όλοι αυτοί οι Συριζαίοι που θρονιάστηκαν στις καρέκλες της εξουσίας και βάζουν πλάτη για να ρουφηχτεί το αίμα του ελληνικού λαού, άλλαξαν ξαφνικά και εν μια νυκτί ή υπάρχει πολιτικό βάθος στην όλη ιστορία;
Ένα άρθρο μου το 2006 (δηλαδή 10 και πλέον χρόνια πριν) για το πως ο Σάκης Παπαδόπουλος έγινε υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ για Νομάρχης Τρικάλων, νομίζω ότι βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα την πολιτική διάσταση των πραγμάτων.Τίποτα δεν πέφτει απ’ τον ουρανό και τίποτα δεν γεννιέται εν μια νυκτί.
Το άρθρο του 2006 είχε ως εξής:
«Περίπτωση Σάκη Παπαδόπουλου στα Τρίκαλα
Ο βασιλιάς είναι γυμνός
Του Χρήστου Σταμόπουλου
Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε εκτενώς στην περίπτωση «δαμανακισμού» που αντιμετωπίζουμε τελευταία στα Τρίκαλα με την υποψηφιότητα ως Νομάρχα του Σάκη Παπαδόπουλου, με την στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, θα μπορούσαν να προστεθούν, κατά τη γνώμη μας, μερικά ακόμη ενδιαφέροντα πράγματα.
Ο όρος «ΔΑΜΑΝΑΚΙΣΜΟΣ» χρωστιέται στη Μαρία Δαμανάκη και την πολιτική της πορεία και συμπεριφορά της τελευταίας 15ετίας. Η άλλοτε φλογερή εκφωνήτρια των «ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων» του Πολυτεχνείου, η μαχητική αγωνίστρια, δραστήρια βουλευτής, πρόεδρος, αλλά πάνω απ’ όλα εμβληματική μορφή της Αριστεράς για μια 20ετία, Μαρία Δαμανάκη, μεταλλάχθηκε απότομα μπαίνοντας στη 10ετία του ΄90. (Σε μια εποχή που ήρθαν τα πάνω – κάτω παγκοσμίως).
Παρόλα αυτά η ίδια παρέμεινε για πολλά ακόμη χρόνια στην Αριστερά, κι ας μην την πίστευε ούτε την εξέφραζε πλέον. Μόλις το 2004 εντάχθηκε οργανικά στο ΠΑΣΟΚ. Και τώρα είναι μεταξύ των στελεχών του εκείνων που συμπλέουν κατά τον καλύτερο τρόπο με τις νεοφιλελεύθερες απόψεις του αρχηγού του Γ. Παπανδρέου. Το δρόμο της πήραν, πριν ή μετά απ’ αυτήν, πολλά ακόμη προβεβλημένα στελέχη, αλλά τον όρο τον δίνει συνήθως ο διασημότερος.
Η έννοια του «δαμανακισμού»
«Δαμανακισμός» σημαίνει: ενώ ήδη ανήκεις ΑΛΛΟΥ, παραμένεις ωστόσο στο κόμμα της Αριστεράς που βρέθηκες, π.χ. στο Συνασπισμό. Ενώ δεν πιστεύεις πλέον ούτε σε συγκινεί ο οραματικός, ριζοσπαστικός, ανατρεπτικός λόγος και ρόλος της αριστεράς και οι αξίες της, ωστόσο δεν εγκαταλείπεις τον αριστερόστροφο λόγο. Συνήθως «στρογγυλεμένος» ή «εκσυγχρονισμένος» και όχι σπάνια με καινοφανείς κι ακατανόητους όρους. Συνήθως συναντιέται ή συγκλίνει με το λόγο των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων, τις οποίες ουδέποτε αρνείσαι δομικά. Αποστασιοποιείσαι από τις ηγεσίες των κομμάτων της Αριστεράς κι όχι σπάνια τις καταγγέλλεις για «αναχρονισμό» και «λαϊκισμό». Επιμένεις ότι εδώ και τώρα η Αριστερά πρέπει να στραφεί προς την κυβέρνηση ή «διακυβέρνηση», για να είναι «χρήσιμη δύναμη» ή να εφαρμοσθεί το «εναλλακτικό μοντέλο εξουσίας».
Ενώ βιάζεσαι πολύ να μεταπηδήσεις ανοιχτά στην εξουσία και την υπηρεσία της αστικής πολιτικής, συνήθως μέσω του «όμορου» ΠΑΣΟΚ, ωστόσο γνωρίζεις καλά, ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει πρόωρα, για να μην εκτεθείς. Πρέπει να προηγηθούν τρία πράγματα: α) μακροχρόνια υπονομευτική και διαβρωτική δουλειά, πολιτική και ιδεολογική, μέσα στο κόμμα της Αριστεράς κι αναζήτηση ευρύτερου ακροατηρίου, χωρίς αιχμηρές αριστερές ή ταξικές αναφορές, β) να μην είσαι μόνος σου, αλλά να κουβαλάς κάποια προίκα στο δρόμο σου για το ΠΑΣΟΚ, και γ) να έχεις μεταλλαχθεί σε τέτοιο βαθμό που να είσαι πλέον «βασιλικότερος του νέου βασιλέως» που καλείσαι να υπηρετήσεις. Μ’ άλλα λόγια να έχεις ανατρέψει (αναιρέσει) πλήρως τον παλαιό εαυτό σου. Αυτό το λέμε και πλήρες ξεβράκωμα.
Είναι αυτονόητο ότι στο δρόμο σου αυτό ξεχνάς όλες τις αξίες που έμαθες στην Αριστερά, όπως: προτεραιότητα του κοινωνικού έναντι του ατομικού, ανιδιοτέλεια, συλλογικότητα, συνέπεια λόγων και έργων, αξιοπρέπεια και συντροφικότητα, διαφάνεια. Άλλωστε τι αξία έχουν οι αξίες, όταν πας να υπηρετήσεις έναν κόσμο που δεν έχει αξίες.
Ασυνέπεια λόγων και έργων
Ο Σάκης υπήρξε αναμφισβήτητα το πιο προβεβλημένο στέλεχος του Συνασπισμού στα Τρίκαλα. Γι’ αυτό οι πειρασμοί ήταν περισσότεροι. Με κάποια συστολή (όχι αναστολή) μπήκε από νωρίς στο δρόμο του «δαμανακισμού» και της παραδομένης αριστεράς της σύγχρονης εποχής. Αυτά δεν γινόταν εύκολα αντιληπτά απ’ τον πολύ κόσμο, μέχρι που τώρα αποκαλύφθηκαν μεμιάς με γδούπο. Αποκαλύφθηκε η πολιτική του, αλλά και η ποιότητα και το ήθος που τη συνοδεύουν, γι’ αυτό πολλοί προοδευτικοί άνθρωποι νιώθουν προδομένοι και σοκαρισμένοι.
Ο Σάκης μέχρι πριν λίγο μας ξεκούφανε με λόγια που αποδείχθηκαν λόγια του αέρα.
- Έλεγε ο Σάκης: «η αυτοδιοικητική μας κίνηση, το Αυτόνομο Κίνημα, δεν πρόκειται να κάνει καμιά συνεργασία ούτε διάλογο με τα κόμματα». Την ίδια στιγμή όμως έκανε κρυφές συναντήσεις με τα κεντρικά του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα, χωρίς να ενημερώνει ούτε καν τους στενούς συνεργάτες του! Εξαιρείται φυσικά ο Φώτης Κουβέλης, που χάρις σ’ αυτόν και τη φιλική του σχέση με τον Αλέκο Παπαδόπουλο είχε αίσιο τέλος το συνοικέσιο για τη Νομαρχία (Μέσα φυσικά στα πλαίσια της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΝ).
- Έλεγε ο Σάκης: «δεν δεχόμαστε καμιά παρέμβαση απ’ τα κεντρικά. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι υπόθεση των τοπικών κοινωνιών». Κι απέδειξε ότι τις παρεμβάσεις απ’ το κέντρο (ακόμα και μυστικές) τις δέχεται ευχαρίστως, αρκεί να τον ωφελούν προσωπικά και να υπηρετούν τις φιλοδοξίες του.
- Έλεγε ο Σάκης: «οι αποφάσεις λαμβάνονται απ’ τα συλλογικά όργανα του Αυτόνομου Κινήματος». Την ίδια στιγμή εν κρυπτώ και παραβύστω τις ανέτρεψε πραξικοπηματικά συμφωνώντας τ’ αντίθετα στη Χαρίλαου Τρικούπη! Και καλούσε εκ των υστέρων τους ΄΄συντρόφους΄΄ του να νομιμοποιήσουν τα δικά του αυθαίρετα πεπραγμένα και τετελεσμένα γεγονότα, κάνοντάς τους έτσι συνένοχους και χειροκροτητές του (ευτυχώς όχι όλους).
- Έλεγε ο Σάκης: «επιθυμούμε ένα εναλλακτικό μοντέλο Τοπικής Αυτοδιοίκησης» και στη συνέχεια αποφάσισε να το … υλοποιήσει με το ΠΑΣΟΚ που διαμόρφωσε το παλιό μοντέλο, που υποτίθεται ότι ήθελε να «εναλλάξει»!
- Εκθείαζε ο Σάκης «τη διαφάνεια και τους ενεργούς πολίτες», αλλ’ απέδειξε ότι οι συμφωνίες για την εξουσία κλείνονται στο παρασκήνιο με όλα τα χαρακτηριστικά των συναλλαγών του σκότους.
- Υποσχόταν ο Σάκης ότι «θα υπηρετήσω την Τοπική Αυτοδιοίκηση απ’ τη θέση του υποψηφίου Δημάρχου Τρικκαίων», αλλά όταν απ’ τα κεντρικά του ΠΑΣΟΚ του ανακοίνωσαν ότι δεν ισχύει πια η κατ’ αρχήν συμφωνία τους για το Δήμο και του ζήτησαν να κάνει την «κωλοτούμπα» προς τη Νομαρχία, ασμένως την αποδέχθηκε!
- Ακούσαμε αρκετές φορές φέτος το Σάκη να δηλώνει, χωρίς κανείς να του το ζητεί, ότι: «δεν θα γίνω η Μαρία Δαμανάκη των Τρικάλων». Ωστόσο όμως πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις πρόδωσε το λόγο του! κ.λ.π., κ.λ.π.
Όπως καταλαβαίνει ο καθένας, θα ήταν προτιμότερο, απείρως τιμιότερο να έλεγε ευθέως ότι αποφάσισε πλέον να εγκαταλείψει την Αριστερά και να πάει στο ΠΑΣΟΚ, που είναι κόμμα εξουσίας. Αντ’ αυτού ο Σάκης επιμένει απτόητος! Επικαλείται τσιτάτα του Β.Ι. Λένιν για την … «αλλαγή των συνθηκών» για να δικαιολογήσει τις αδικαιολόγητες πράξεις του (Βέβαια δικαίωμά του να παει όπου θέλει).
Πάντως η Μαρία Δαμανάκη δεν διανοήθηκε να παρουσιαστεί ως … «λενινίστρια» προκειμένου να ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ.
Το άγχος του αναλώσιμου
Πολλές απ’ τις μέχρι τώρα περιπτώσεις (πρώην) στελεχών της Αριστεράς που κατέληξαν στις κατεστημένες εξουσίες (συνήθως του ΠΑΣΟΚ) παρουσίασαν έντονα χαρακτηριστικά κυνικότητας, αμοραλισμού που σοκάρει και πραξικοπηματικών συμπεριφορών. Δεν ορρωδούν προ ουδενός. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Πωλούν και την ψυχή τους στο διάβολο, προκειμένου να φθάσουν στην εξουσία. Μόνο ως παρωδία ή κωμωδία μπορεί να εκληφθεί η επίκληση της αριστεροσύνης απ’ αυτούς. Ουκ ολίγες φορές στην άσκηση πολιτικής αποδεικνύονται χειρότεροι απ’ τους ντιρέκτ νεοφιλελεύθερους ή σοσιαλφιλελεύθερους. Καθώς κουβαλούν το αριστερό παρελθόν, αισθάνονται στο νέο τους περιβάλλον ως σώγαμβροι κι έχουν διαρκώς το φόβο του αναλώσιμου. Φοβούνται μήπως σε λίγο δεν θα ασχολείται κανείς μαζί τους και το μόνο που θα τους έχει μείνει θα είναι η πολιτική ανυποληψία και αναξιοπρέπεια.
Πλήρης αφομοίωση
Στην ΄΄πρώτη συνάντηση γνωριμίας΄΄ του με το ΠΑΣΟΚ στο «Φρούριο», που έγινε πρόσφατα, και η πρόσκλήσή της, όπως έγραψε παραπολιτική στήλη της μεγαλύτερης τοπικής εφημερίδας («Η ΕΡΕΥΝΑ», 27/5), θύμιζε ερωτικό ραντεβού της δεκαετίας του ΄50 σε ζαχαροπλαστείο των Τρικάλων, ο Σάκης τα πήγε πολύ καλά. Παρότι εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος της … «Ουμανιστικής Αριστεράς»(!) επέδειξε σπάνιες αφομοιωματικές ικανότητες στο νέο του πολιτικό χώρο. Ομολογουμένως άρεσε σ’ όλους! Άλλωστε για όλους είχε κι ο ίδιος να πει ένα καλό λόγο, με πρώτο στον αρχηγό τους στην Αθήνα. Απέδειξε ότι πράγματι ήταν έτοιμος από καιρό για το μεγάλο πήδημα».
Υ.Γ. Επειδή η πολιτική έχει έκταση και βάθος, δεν χρειάζεται πολιτική αφέλεια. Απαιτείται βάθεμα της πολιτικοποίησης του λαού και ανύψωση του πολιτικού κριτηρίου όλων μας. Αν θέλουμε να μην είμαστε νεροκουβαλητές των άλλων και συντηρητές του συστήματος που πίνει το αίμα μας.