Το μακρυνό 1973, σε τάξη της 5ης τότε γυμνασίου πρακτικού , σε νησί του Ιουνίου, παρουσία επιθεωρητή αναλυόταν κείμενο του Σαίξπηρ , ο «Ιούλιος Καίσαρ» . Ο επιθεωρητής παρουσία των αμούστακων παιδιών (αρρένων) επαίνεσε τον Καίσαρα και καταφέρθηκε του Βρούτου. Ζήτησε ακολούθως τη γνώμη των μαθητών. Το αποτέλεσμα τον εξέπληξε δυσάρεστα και αυτόν και τη φιλόλογο κα Μπ…. Οι αριστούχοι του τμήματος προεξάχοντος του σημαιοφόρου (2ος στην ιατρική Αθηνών) έπλεξαν το εγκώμιο του Βρούτου, και της πράξης του που έπληξε τον τυραννοκτόνο Καίσαρα. Αποτέλεσμα. Όλο το τμήμα εκ περιτροπής 2 ημέρες αποβολή, οι αριστούχοι τρείς και ο σημαιοφόρος τέσσερις. Αν είναι δυνατόν ο σημαιοφόρος να έχει την άποψη του τελευταίου μαθητή, του κοπανατζή, του τροφίμου μπιλιαρδάδικου.
Οι σημερινοί απόγονοι των σταγονιδίων της χούντας, με τις φασίζουσες αντιλήψεις, οι σύγχρονοι καταδότες που προσπαθούν να ξεπεράσουν τους κουκουλοφόρους διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους μπρος στην μόλυνση που επιφέρουν στην εκπαίδευση τα «σκουπίδια», οι «σταλινικοί τεμπελχανάδες», αυτοί που δεν υμνούν τον μεγάλο ηγέτη Μεταξά (αυτόν που κατά δήλωση του Σεφέρη είπε το όχι, ενώ θεωρούσε ότι όλα θα κριθούν γρήγορα εκεί στη γραμμή αντίστασης στην Άρτα).
Άλλος ζητά να καταργηθούν αυτά «τα ΕΛΜΕ» και επιχαίρουν και για τις διώξεις κάθε εκπαιδευτικής φωνής που σύρεται στα δικαστήρια, ακόμη και αν έχει αθωωθεί πρωτοδίκως και το δικαστήριο έχει αναιρέσει τις πειθαρχικές ποινές που επέβαλε το Υπ. Παιδείας (βλ. Χρύσα Χοτζόγλου – Διοικητικό Εφετείο Πειραιά).
Αλλά αυτό που δεν μπορούν να «καταπιούν» είναι πως μπορεί μια σημαιοφόρος, άριστη μαθήτρια, να έχει στο μανίκι της ένα διακριτικό σήμα της Παλαιστίνης. Είναι δυνατόν διαρρηγνύουν «τα ιμάτιά τους» άριστη μαθήτρια να έχει και να εκφέρει τέτοιες απόψεις? Υπέρ των χειμαζόμενων λαών? Υπέρ του αδυνάτου? Δεν θα έπρεπε αυτή και οι γονείς της να «καθίσουν στα αυγά τους» και το πολύ πολύ να παρουσιαστεί στη Βουλή των εφήβων, εκεί που αμούστακα παιδιά και ασχημάτιστες ακόμη έφηβες παίζουν μικρομέγαλους ρόλους με κουστουμάκια και ταγεράκια. Και μετά να και η αγκαλιά της γαλάζιας γενιάς, έτοιμα τα κομματικά προσόντα.
Δεν ενόχλησε τους κυρ-παντελήδες το σήμα υπέρ της Παλαιστίνης. Ας το πρόβαλλαν οι ρουβίκονες. Ενόχλησε το αστικό συντηρητικό αφήγημα, της αναπαραγωγής μέσα από τους αρίστους, της κυρίαρχης ιδεολογίας. Και όταν οι αστοί, οι πραγματικά άριστοι, συντάσσονται με τους αδυνάτους με λόγο και πράξεις πολιτικές και όχι κατ’ ανάγκη κομματικές, τότε ζητούν το κεφάλι επί πίνακι.
«Μαίνεται η ηρωδιάς» Λατινοπούλου, κραυγάζει ως νέος βασιλικός επίτροπος ο Τζίμερος, «πας αριστερός μη έλλην» ξεφουλκεί ο Δρυμιώτης. Σιγά σιγά οι νέοι «κουκουλοφόροι», οι επίγονοι των ταγματασφ-αλητών προσπαθούν να δηλητηριάσουν τον δημόσιο λόγο. Όσο όμως υπάρχουν τετοιοι/ες σημαιοφόροι δεν πρόκειται να το κατορθώσουν.
Βασίλειος Παππάς πρώην εκπαιδευτικός αλλά για πάντα δάσκαλος που με αποκαλούν πολλοί, ευτυχώς όχι οι ανωτέρω!