(Με νυχτερινούς στοχασμούς αντάμα με τους παφλασμούς και τα πολύχρωμα παιχνίδια των πιδάκων, τούτο το αφιέρωμα για τα μέλη της ΕΕΛΣΠΗ, τις φίλες και τους φίλους της)
Το πάφλασμα των νερών του σιντριβανιού σε ταξιδεύει˙ σε ηρεμεί. Αν εί-ναι ημέρα βλέπεις τις στρατιές των μερμηγκιών να κουβαλάνε ό, τι βρούνε. Παράλληλα ακούς τα τζιτζίκια να σκάνε στο τραγούδι, μια ηλιαχτίδα να περνά μέσα από τις φυλλωσιές των δέντρων και να χαϊδεύει μια τριαντα-φυλλιά και μια πεταλούδα να γυροφέρνει τεμπέλικα στο κήπο και με πε-ρίσσια ξεγνοιασιά. Αν είναι βράδυ, ενεργοποιείται ο ακατασίγαστος στο-χασμός παίζοντας μαζί σου. Εσύ με τον εαυτό σου. Κάθε σου σκέψη την ματαιώνει. Και κάποιες φορές δεν αναγνωρίζει ο ένας τον άλλον. Ο μέσα τον έξω. Θύμα ο ένας˙ θύτης ο άλλος. Δυο κόσμοι συγκρούονται για τον ί-διο σκοπό.
Και να ο στοχασμός, άσπιλος, αυθεντικός κρίνει και κρίνεται. Και το πάφλασμα των νερών μέσα στη νύχτα γίνεται εντονότερο. Μετα-βάλλεται σε χλαλοή. Σε μεγάλη βαβούρα που κανείς δεν τη θέλει κι ούτε μπορεί να την ακούσει. Κι όμως˙αυτή επικρατεί. Κι εκεί ο αχός που αφήνει μια πολυκοσμία συνεχίζεται και αποκτά ανεξέλεγκτα χαρακτηριστικά ό-γκου και βοής, να κι ο σαρκασμός! Απροσκάλεστος, όπως συνήθως. Πουφ! Αυτός έλειπε. Δε τα βγάζεις πέρα μαζί του.
Έχοντας κάτω απ’ τις μασχάλες του δυο μεγάλους φακέλους, λέει με ειρωνική φωνή: «Ψιτ! Εδώ σ’ έχω. Ά-κου, δε μπορείς εσύ να βρίσκεσαι εκτός πραγματικότητας και να συμπερι-φέρεσαι σαν τον Ιούδα. Μία είναι η επιλογή σου…» Τι λες ωρέ, τι μου τρα-τάρεις νυχτιάτικα και δε καταλαβαίνω; «Άσε τον…,» ακούω να λέει ο στο-χασμός…, «δεν αναφέρεται σε εσένα. Έτσι συμπεριφέρεται με όλους. Κά-ποιες φορές λειτουργεί σωστά. Άσε τον! Δες τους πίδακες, άκου το πάφλα-σμα και πάμε έναν περίπατο. Πάμε, τον έχω κι εγώ ανάγκη…,» άκουσα να μου λέει κι αμέσως χάθηκαν η χλαλοή, ο κόσμος, ο σαρκασμός. Μόνο ο γαργαλιστικός παφλασμός ακούγονταν …. 17-07-2015 2:00
Της ζωής τα πειράματα είναι ανεπίτρεπτα και επικίνδυνα
Το μόνο της σχολειό και επιτρεπτό είναι
Πρώτα να διδάσκεται κανείς κι ύστερα να διδάσκει
.