Στο Περιοδικό «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ» στο τρέχον τεύχος του Μαΐου 2024 δημοσιεύεται άρθρο του Ψυχιάτρου, Διδάκτορος του Παν/μιου Αθηνών και Προέδρου του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ, Χρίστου Χ. Λιάπη, με τίτλο: “ΠΥΡΑΥΛΙΚΑ «ΔΟΡΑΤΑ» ΚΑΙ ΑΝΤΙΑΕΡΟΠΟΡΙΚΕΣ «ΑΣΠΙΔΕΣ» ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΦΩΚΛΑΝΤ”. Η ανάλυση των στρατηγικών διδαγμάτων από μία αεροναυτική σύγκρουση, έστω και αν αυτή έλαβε χώρα 42 χρόνια πριν και σε ένα εντελώς διαφορετικό γεωγραφικό περιβάλλον από αυτό του Αιγαίου, στο οποίο η χώρα μας καλείται διαχρονικά να υπερασπισθεί τα εθνικά της δίκαια, είναι πάντοτε χρήσιμη και παραμένει επίκαιρη σε μια διεθνή συγκυρία κατά την οποία οι έννοιες της στρατηγικής αποτροπής και της αποφασιστικότητας, αλλά και η αξία της προσεκτικής επιλογής οπλικών συστημάτων, ηλεκτρονικών μέσων και λοιπών εξοπλισμών που αναμένεται να κρίνουν μια ενδεχόμενη αεροναυτική πολεμική σύγκρουση ή εμπλοκή στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, αποκτούν ξεχωριστή και καίρια σημασία. Στον επίλογο του άρθρου του, ο Δρ. Λιαπης καταλήγει:
“Ο Πόλεμος των Φώκλαντ, αποτελεί ένα διαχρονικό στρατηγικό παράδειγμα αμφισβήτησης της ναυτικής και της αεροπορικής υπεροχής μιας –έστω πρώην- Παγκόσμιας Δύναμης, όπως ήταν η Μεγάλη Βρετανία στις αρχές της δεκαετίας του 1980, από μία αναπτυσσόμενη χώρα που προσπαθούσε να εξελιχθεί σε Περιφερειακή Δύναμη, όπως συνέβαινε με την Αργεντινή κατά το ίδιο διάστημα.
Αξίζει, λοιπόν, να αποτελέσει αντικείμενο εμβριθούς ανάλυσης από τα πολιτικά και στρατιωτικά επιτελεία εκάστου έθνους που αποφασίζει να εμπλακεί σε, ή που προετοιμάζεται εξοπλιστικά για, πόλεμο, ο οποίος, ανεξαρτήτως της όποιας γεωγραφικής συνάρτησης, κερδίζεται – όπως αποδεικνύεται εν τέλει- στο έδαφος, ακόμη και όταν στη σύγκρουση αναμένεται να κυριαρχήσουν οι αεροναυτικοί προσδιοριστές, την ίδια στιγμή που δεν δύνανται να καθορίσουν τη νικηφόρο έκβασή του, μόνον, τα εναέρια μέσα ή οι μονάδες επιφανείας, ιδιαιτέρως –μάλιστα- αν δεν δίνεται έμφαση στις δυνατότητες εξασφάλισης στρατηγικής υπεροχής τόσο δια του πυραυλικού οπλισμού τους όσο και μέσω της, εν γένει, συγκριτικής ανωτερότητας των φερόμενων ηλεκτρονικών συστημάτων, η προμήθεια των οποίων θα πρέπει να αποτελεί προαπαιτούμενο της κατάρτισης των σχετικών εξοπλιστικών προγραμμάτων και της υπογραφής των σχετικών συμφωνιών αγοράς.”