(Συνέχεια από το προηγούμενο).
Όταν οι Τούρκοι ανακάλυψαν ότι η Αγία Φιλοθέη φυγάδευε τις νέες κοπέλες που προοριζόταν για τα χαρέμια τους, στην νήσο Κέα, εξαγριώθηκαν. Μπαίνουν ξαφνικά στο μοναστήρι της και καθώς ήταν άρρωστη πάνω στο κρεβάτι της την τραβούν και την σέρνουν στον Τούρκο δικαστή.
Εκείνος σάστισε για λίγο από την λάμψη και την αρχοντιά της και στην συνέχεια της λέει: «Κυρά εμείς σε ανεχόμαστε τόσο καιρό και συ μας φέρεσαι έτσι;» Απαντά εκείνη:«Αφέντη, εγώ είμαι χριστιανή, Ελληνίδα και σκλάβα. Δεν έπρεπε όταν τα κορίτσια αυτά ζήτησαν την βοήθειά μου να τα προστατεύσω; Αν ήταν κόρες σου θα μ’ ευγνωμονούσες, τώρα που είναι σκλάβες γιατί φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο;» Τότε ο δικαστής αγρίεψε από το θάρρος της και της είπε; «Κοίτα να γίνεις μουσουλμάνα γιατί θα σου πάρω το κεφάλι». Του απαντά η αγία; «Είσαι στα καλά σου άνθρωπέ μου, τι μου έφταιξε ο Χριστός, είναι δυνατόν να κάνω τέτοιο κακό στην ψυχή μου; αν με μαχαιρώσεις μεγάλο καλό θα μου κάνεις γιατί θα πάω μια ώρα αρχύτερα κοντά στον Νυμφίο μου Χριστό».
Θα της έπαιρνε το κεφάλι ο δικαστής αλλά οι προύχοντες των Αθηνών μόλις το έμαθαν έτρεξαν και με πολλά χρήματα τον έκαναν να αλλάξει γνώμη. Ελευθέρωσαν την αγία και αυτή με χαρά γύρισε στο μοναστήρι της. Πού να ησυχάσει όμως, συνέχισε να κάνει τα ίδια. Ήταν παρηγοριά για όλους τους σκλάβους, μάνα και δασκάλα όλης της Αθήνας. Για ένα διάστημα πήγε και η ίδια στην νήσο Κέα όπου φυγάδευε όσους κινδύνευαν από τους Τούρκους και δίδασκε και εκεί την αγάπη για την πατρίδα και τον Χριστό.
Έκαμε και πολλά θαύματα εν ζωή. Κάποτε ένας νέος τσοπάνης της Αττικής, ο οποίος συχνά έκλεβε και λήστευε, δαιμονίστηκε κι άρχισε να γυρίζει σαν άγριο θηρίο μέσα στα βουνά και τα λαγκάδια. Ένας συγγενής του που γνώριζε την αγία, τον πήγε κοντά της και την παρακάλεσε να προσευχηθεί ώστε ο νέος να ελευθερωθεί από τα δαιμόνια. Η αγία με την θερμή προσευχή της στον Θεό τον ελευθέρωσε και εκείνος αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του στον Θεό και έγινε καλόγηρος.
Στα 1588, δύο προς τρεις Οκτωβρίου καθώς γιόρταζε ο Άγιος Διονύσιος, ο Αρεοπαγίτης πολιούχος των Αθηνών, η Αγία Φιλοθέη έκανε αγρυπνία στο μετόχι της Άγιο Ανδρέα στα Πατήσια. Πέντε Τούρκοι οπλισμένοι πηδούν πάνω από την μάντρα του μοναστηριού, μπαίνουν ξαφνικά μέσα στην Εκκλησία, αρπάζουν την αγία, την δένουν δίπλα σε μια κολόνα και αρχίζουν να την κτυπούν αλύπητα. Εκείνη φωνάζει τις μοναχές: ”φύγετε να κρυφτείτε γιατί θα σας σκοτώσουν όλες”. Έφυγαν και οι υπόλοιποι εκκλησιαζόμενοι να γλιτώσουν.
Οι Τούρκοι γέμισαν με πληγές το σώμα της αγίας και ο τόπος γύρω πλημμύρισε από αίμα. Έφυγαν με άγρια χαρά διότι νόμισαν πως πέθανε. Οι μοναχές που παραφύλαγαν κοντά τρέξανε κοντά της και με χαρά είδαν πως ακόμα ανέπνεε. Έδεσαν τις πληγές της, την πήγαν στο άλλο της μετόχι στην Καλογρέζα, που σημαίνει καλογριά και προσπαθούσαν να απαλύνουν τους φρικτούς της πόνους. Δυστυχώς 19 Φεβρουαρίου του 1589, όταν η αγία ήταν εξήντα εννέα ετών παρέδωσε την υπέροχη ψυχή της στον φιλάνθρωπο και αγαπημένο της Χριστό. Έτσι έγινε μία από τις πρώτες Νεομάρτυρες της Τουρκοκρατίας.
Την έκλαψαν οι μοναχές και ο λαός της Αθήνας με πολύ πόνο διότι μείναν ορφανοί. Το μαρτυρικό της σώμα το έφεραν στον άγιο Ανδρέα στην Πλάκα στην σημερινή αρχιεπισκοπή. Αργότερα ο δρόμος προς τιμήν της ονομάστηκε Αγίας Φιλοθέης. Σε είκοσι μέρες ο τόπος ευωδίασε και είδαν από ολόκληρο το λείψανό της να βγαίνει μύρο. Πήραν θάρρος και δύναμη οι σκλαβωμένοι Έλληνες. Μετά από πολλά χρόνια μετέφεραν το λείψανό της στον μητροπολιτικό ναό Αθηνών στην Παναγία την Ευαγγελίστρια για να την προσκυνά όλος ο λαός της Αθήνας. Επίσης στον άγιο Ανδρέα στα Πατήσια μπορούμε να προσκυνήσουμε έως σήμερα και την κολόνα που μαρτύρησε. Εκεί μπορούμε να δούμε και αγιογραφίες του σπουδαίου αγιογράφου Φώτη Κόντογλου.
Τρεις περιοχές της Αθήνας πήραν το όνομά της, Καλογρέζα, Ψυχικό διότι με προσευχές της εκεί ανάβλυσε νερό και η Φιλοθέη. Έως την συντέλεια του κόσμου αυτού η μεγάλη αυτή Νεομάρτυρας θα προστατεύει την Αθήνα και όλη την Πατρίδα μας.