Ο άνθρωπος που νίκησε τον Δία δύο φορές…
Όπως μου έγραψε σχετικά ο φίλος και συμμαθητής μου, Νίκος, με τον οποίο βλέπαμε μαζί τους άγω πες του Χόγκαν στο Γυμνάσιο: «Όταν σταμάτησε το Eurosport να αναμεταδίδει WWF (αγώνες της παγκόσμιας ομοσπονδίας wrestling) ήταν σκέτη τραγωδία, θυμάμαι». Τις φιγούρες των παλαιστών, ανάμεσά τους και του Χαλκ Χόγκαν, κάπου πρέπει να τις έχει κι εκείνος -μου λέει- στη Λάρισα. «Βλέπεις πάντως πως στην Αμερική το wrestling ήταν και είναι κάτι ανάλογο μυθολογικής αναπαράστασης για το κοινό των ιδανικών τους, των φόβων τους και των ελπίδων τους», συνεχίζει.
Μπαίνοντας στο ρινγκ, ο Χόγκαν συνήθιζε να σκίζει τη μπλούζα του, προκαλώντας φρενίτιδα ενθουσιασμού στους οπαδούς του. Δεν ήταν η «ιερή οργή» δεν ήταν η «μάνητα του ξακουστού Αχιλλέα» που ο Όμηρος καλεί τη θεά της ποίησης να την τραγουδήσει, ξεκινώντας την Ιλιάδα και την εξιστόρηση των αληθινών πολεμικών αγώνων Ελλήνων και Τρώων, αλλά το επικοινωνιακό προοίμιο ενός πολύ καλά στημένου εμπορικού show, με μανιχαϊστικές απλοϊκότητες «καλών» – «κακών», κατασκευασμένες αντιπαλότητες και χαλκευμένες μάχες. Μια «μίμηση πράξεως» που για αυτό, τις περισσότερες φορές, κατέληξε στην πρόωρη απώλεια των φουσκωμένων από τα αναβολικά «γιγάντων του κατς», δηλαδή σε τραγωδία.
«ὁ δὲ ἀρχιερεὺς διαῤῥήξας τοὺς χιτῶνας αὐτοῦ λέγει· τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων ιδε νυν ηκουσατε την βλασφημιαν», λένε οι γραφές για τον ψεύτικο θυμό του Καϊάφα στη δίκη του Ιησού, μπροστά στους ψευδομάρτυρες, που βρίσκει το σύγχρονο ψευδό-ανάλογό του στο συλλογικό ασυνείδητο της παραδομένης στο εμπορικό θέαμα Αμερικής, στη «μίμηση θυμού» του Χαλκ Χόγκαν, μπροστά στη βλασφημία της ψευδομαρτυρίας της ψεύτικης πάλης.
Χρίστος Χ. Λιάπης MD, MSc, PhD
Επικ. Καθηγητής Ψυχιατρικής Δ.Π.Θ.
Αναπλ. Πρόεδρος Επιστημονικού Συμβουλίου ΕΟΠΑΕ