Η Αρετή Καμπίτση είναι η συγγραφέας των βιβλίων «Μικροί Θεοί», « Οργισμένες μέρες», « Όχι δάκρυα για τη Φραν», αλλά και των διηγημάτων «Γεννήθηκα δύο φορές», «Η πιο πιστή μου αλήθεια», «Διάλυση» « τα οποία έγιναν ταινίες μικρού μήκους. Σπούδασε Επιστήμες του Ανθρώπου και Λογοτεχνία στο τμήμα Ευρωπαϊκού Πολιτισμού του ΕΑΠ και αρθρογραφεί σε λογοτεχνικά περιοδικά.
Η καταξιωμένη συγγραφέας από τα γραφικά Χανιά, όπου διαμένει και εργάζεται, μας χάρισε την τέταρτη ιστορία της «Λευκές Μνήμες». Η Νόρα είναι μια επιτυχημένη ψυχολόγος που τα έχει όλα: καριέρα, σπίτι, σύντροφο. Της λείπει μόνο μια ανάσα, την οποία αναζητά στους ασθενείς της. Ταυτίζεται μαζί τους, αναζητώντας σ’ εκείνους αυτό που ψάχνει όλη της τη ζωή. Μια νέα ασθενής της θα ανατρέψει τα πάντα και θα γίνει η αφορμή να αντικρίσει κατάματα την πραγματικότητα που μέχρι τότε φοβόταν. …
Και οι μνήμες, μοιρασμένες ανάμεσα σε δύο πατρίδες, θα φανερωθούν στο λευκό της αθωότητας, γεννώντας από την αρχή τα πιο σπουδαία όνειρα.
Μνήμες, που όπως δηλώνει η συγγραφέας στη συνέντευξη, έπρεπε να βαφτούν με το λευκό χρώμα της αθωότητας, να αθωωθούν για να μπορέσει να ζήσει ολοκληρωμένη και ελεύθερη.
Ε.Ν.: Κυρία Καμπίτση, μετράτε στη συγγραφική σας ράχη τέσσερα βιβλία και δύο ταινίες μικρού μήκους. Θυμάστε πότε και πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη συγγραφή; Ποια ήταν η αφορμή που ξεκινήσατε να γράφετε; Αυτό το εγχείρημά σας έχει δημοσιευθεί ή έχει μείνει στο συρτάρι;
Α.Κ.: Η ενασχόλησή μου με τη συγγραφή ξεκίνησε σε σχετικά ώριμη ηλικία. Δεν ανήκω σε εκείνους που έγραφαν από πάντα, ωστόσο είχα πολλές ιστορίες στο μυαλό μου, οι οποίες αγωνιούσαν να γραφτούν. Ξεκίνησα με μικρές ιστορίες, τις οποίες έστελνα σε λογοτεχνικά περιοδικά και δημοσιεύονταν εκεί. Έπειτα και ύστερα από προτροπή δικών μου ανθρώπων, ξεκίνησα το ταξίδι της συγγραφής σε μεγαλύτερη φόρμα, όπου ολοκλήρωσα το πρώτο μου μυθιστόρημα, το οποίο και εκδόθηκε. Δεν έχω ιστορίες στο συρτάρι. Οτιδήποτε έχω γράψει έχει δημοσιευτεί ή εκδοθεί.
Ε.Ν. Η άρτια δοσμένη ψυχογραφία των χαρακτήρων, όπως εκείνη της Νόρας στις Λευκές Μνήμες, είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των ηρώων σας. Πώς καταφέρνετε να σκιαγραφείτε τόσο καλά έναν χαρακτήρα;
Α.Κ.: Οι χαρακτήρες μου είναι άνθρωποι της καθημερινότητας. Άνθρωποι που πασχίζουν για την επιβίωση και για μια θέση ανάμεσα στους άλλους. Σκιαγραφώ εμένα και τους άλλους στους χαρακτήρες των ιστοριών μου. Δεν φαντάζομαι πώς μπορεί να είναι κάποιος. Ξέρω. Βιώνω τους ήρωές μου.
Ε.Ν.: Είμαστε το παρελθόν μας σε χρώμα λευκό, μαύρο και γκρι. Τί συμβολίζει για σας το λευκό και πώς επιλέξατε αυτό για τον τίτλο του βιβλίου σας;
Α .Κ :Το λευκό είναι το χρώμα της καθαρότητας και της αγνότητας. Κάποτε, φρόντιζα να χρωματίζω τη ζωή μου με γκρι χρώμα, που είναι κάπως ουδέτερο, χωρίς εξάρσεις και έντονες διακυμάνσεις. Οι μνήμες, όμως, δεν γίνεται να ησυχάσουν μέσα στην ουδετερότητα. Χρειάζονται το λευκό τους και οι μνήμες της ηρωίδας μου έπρεπε να βαφτούν με το λευκό χρώμα της αθωότητας, να αθωωθούν για να μπορέσει να ζήσει ολοκληρωμένη και ελεύθερη.
Ε.Ν.: Διαβάζοντας το τελευταίο σας βιβλίο σε ποια σελίδα, φράση ή αντίδραση θα βρούμε ατόφια την Αρετή; Υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Α.Κ.: Ολόκληρο το βιβλίο έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, ωστόσο δεν είναι αυτοβιογραφικό. Οι ήρωές μου είναι εγώ κι εγώ εκείνοι. Είναι δύσκολο να απομονώσω μια φράση ή σελίδα, γιατί όλα γράφτηκαν ατόφια από την καρδιά μου και λειτουργούν όπως λειτουργώ κι εγώ η ίδια.
Ε.Ν.: Συνηθίζουμε να διαλέγουμε βιβλία και συγγραφείς με βάση το όνομα και κατ’ επέκταση το κύρος ενός μεγάλου εκδοτικού οίκου. Πόσο σωστό ή λάθος είναι αυτό; Πιστεύετε πως η επιτυχία ενός συγγραφέα ή ενός βιβλίου εξαρτάται από το μέγεθος του εκδοτικού οίκου ή η ποιότητα και η αξία μπορεί να ανθίσει σε εκδοτικούς που δεν ανήκουν σέ αυτό που καλούμε «μεγάλους»;
Α.Κ.: Το όνομα ενός «μεγάλου» ( πολύ σωστά χρησιμοποιήθηκαν τα εισαγωγικά ), είναι αρκετά βοηθητικό αλλά δεν είναι πανάκεια. Υπάρχουν συγγραφείς που έχουν αναδειχτεί σε εκδοτικούς που δεν είναι ευρείας κυκλοφορίας, όπως υπάρχουν και συγγραφείς που δεν αναδείχτηκαν παρόλο που ανήκαν σε εκδοτικούς μεγαλύτερης εμβέλειας. Θεωρώ, πως το ταλέντο, η επιμονή και η υπομονή, είναι στοιχεία που βοηθούν στην εξέλιξη ενός συγγραφέα. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος στις αναγνωστικές επιλογές, υπάρχει μόνο η ανάγκη για διεύρυνση της σκέψης κι αυτή επιτυγχάνεται διαβάζοντας βιβλία όλων των κατηγοριών και όλων των εκδοτικών.
Ε.Ν.: Κατά πόσο πιστεύετε έχουν απομακρύνει οι οθόνες τους ανθρώπους από τα βιβλία; Ή αποτελούν όπλο υπέρ των συγγραφέων αν συνυπολογίσουμε τα e- books και τα audiobooks που μπήκαν τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας;
Α.Κ.: Πιστεύω πως όσοι διάβαζαν στο παρελθόν, πριν την εισβολή των οθονών, συνεχίζουν να αναζητούν ακόμα τα βιβλία. Σίγουρα επηρεάζει ως έναν βαθμό, γιατί φθείρει ψυχολογικά και κουράζει το μυαλό όλη αυτή η υπερέκθεση σε ανούσιες πληροφορίες. Η τεχνολογία είναι πάντοτε καλοδεχούμενη αρκεί να χρησιμοποιείται σωστά, όπως συμβαίνει με τα e-books και τα audio-books, όπως είπατε.
Ε.Ν. Τρία διηγήματά σας έχουν γίνει ταινίες μικρού μήκους. Πώς νιώσατε ως θεατής βλέποντας τους χαρακτήρες με σάρκα και οστά στη μεγάλη οθόνη; Ήσασταν αυστηρός κριτής του αποτελέσματος ή καταφέρατε να αφήσατε τον εαυτό σας να το απολαύσει σαν απλός θεατής;
Α.Κ.: Ήμουν πολύ μικρότερη τότε και χωρίς την εμπειρία στον εκδοτικό κόσμο. Ήταν για μένα κάτι πολύ όμορφο και αναπάντεχο και μόνο το απόλαυσα.
Ε.Ν.: Γνωρίζω καλά πως οι συγγραφείς διαβάζουν και οι ίδιοι πολλοί. Τι συνηθίζετε να διαβάζετε; Ποιον τίτλο βιβλίου, δικό σας ή άλλου συγγραφέα, θα μας προτείνατε για να αποτελέσει το επόμενο διάβασμά μας και γιατί;
Α.Κ.: Διαβάζω βιβλία φίλων συγγραφέων αρκετά και ξένη λογοτεχνία, επίσης πολύ. Συνήθως επιλέγω βιβλία ανάλογα με τη διάθεσή μου. Μου αρέσει και η αισθηματική λογοτεχνία αλλά και η πιο ιδιαίτερη και ποτέ δεν διαχωρίζω τα βιβλία σε καλά και κακά, ελαφριά και βαριά. Αν το έκανα αυτό δεν θα μπορούσα να λέω πως αγαπώ τα βιβλία. Διαβάζω μιας μεγάλης θεματικής γκάμας, βιβλία, ωστόσο θα σας πρότεινα να διαβάσετε βιβλία που λαχταρά η ψυχούλα σας, όποια και αν είναι αυτά.
Ε.Ν.: Ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης ενός συγγραφέα, κατά τη γνώμη σας, στην εποχή μας; Έχω ακούσει πολλές φορές την αφοριστική για μένα φράση
«όλα έχουν ειπωθεί στη τέχνη,
τι άλλο πεις; …».Ποιες είναι οι σκέψεις σας πάνω σ’ αυτό;
Α.Κ.: Στην τέχνη όλα έχουν ειπωθεί αλλά οι τρόποι να ειπωθεί κάτι είναι ανεξάντλητοι, οπότε τίποτα δεν περισσεύει ή περιττεύει. Οι συγγραφείς, δεν είναι τίποτα περισσότερο, από καθοδηγητές των αναγνωστών σε κόσμους διαφορετικούς από αυτούς που ζουν. Είναι ταξίδια ανολοκλήρωτα κι έρωτες ανεκπλήρωτοι. Είναι η ζωή που θέλαμε αλλά δεν καταφέραμε να ζήσουμε. Κι αυτά όλα, που ποτέ δεν τελειώνουν, μπορούν να γράφονται συνεχώς χωρίς ποτέ να επέρχεται το αίσθημα του κορεσμού.
Ε.Ν.: Αυτή την περίοδο είστε σε δημιουργική φάση; Υπάρχουν σχέδια που μπορούμε να ανακοινώσουμε για επόμενο βιβλίο σας ή ταινία ;Δώστε μας μια ευχή για τους αναγνώστες μας.
Αυτή την περίοδο έχω ολοκληρώσει το επόμενο βιβλίο μου, διαφορετικό από τα προηγούμενα, και ανυπομονώ να το κρατήσω στα χέρια μου και αυτό. Θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο από τις εκδόσεις Φιλιππότη.
Εύχομαι καλά αναγνωστικά ταξίδια σε όλους τους αναγνώστες με ανοιχτή καρδιά και ολόλευκα πανιά!
Ε.Ν.: Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την όμορφη κουβέντα μας! Καλή επιτυχία στα σχέδιά σας!
Α.Κ.: Ευχαριστώ κι εγώ πολύ για τον χρόνο σας!
Ειρήνη Ντάλα φιλόλογος
Facebook: Eirini Ntala
Instagram: eirinintala
