Του Αποστόλη Β.Παππά
Αντιδημάρχου
Δήμου Τρικκαίων.
ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΕΝΟΣ ΑΝΑΒΛΗΘΕΝΤΟΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Με αφορμή το τελικώς αναβληθέν διαθρησκευτικό συνεδρίο στη πόλη μας, με την συμμετοχή εκπροσώπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, του Μωαμεθανισμού και του Ιουδαϊσμού, θάθελα να καταθέσω μια καθαρά προσωπική άποψη. Νομίζω πως θάταν δόκιμο και σκόπιμο να πούμε δύο πράγματα για την ουσία του συγκεκριμένου συνεδρίου, μακρυά από φανατισμούς, προκαταλήψεις και μισαλλοδοξίες. Έχω την αίσθηση, ότι δεν επικοινωνήθηκε επαρκώς το περιεχόμενο του, και αναλωθήκαμε περισσότερο σε στείρους αρνητισμούς. Χαμπάρι δεν πήρε ο κόσμος για το σκοπό αυτού του συνεδρίου, τι επρόκειτο να συζητηθεί, και το προεξάρχον, ποια μηνύματα θα εξέπεμπε αυτό προς τους πιστούς των τριών δογμάτων. Ειρηνικά ή πολεμικά; Όλα αυτά, πνίγηκαν στην βουή των κραυγών. Σε τι αποσκοπούσε λοιπόν αυτό το διαθρησκευτικό συνέδριο που τόσο λοιδωρήθηκε, συκοφαντήθηκε, λιθοβολήθηκε και πυροβολήθηκε. Κουρνιαχτός πολύς, για μια ειρηνική διαθρησκευτική συνάντηση που θάπρεπε να χαιρετίζεται και όχι να κακίζεται. Κατ’ αρχήν να πούμε, ότι ο καθένας δικαιούται να πιστεύει σε οποιοδήποτε θρησκευτικό δόγμα επιθυμεί. Η πίστη όμως αυτή θα πρέπει να συνοδεύεται από σεβασμό και όχι από μισαλλοδοξία έναντι των θρησκευομένων των υπολοίπων θρησκευτικών δογμάτων. Η πίστη είναι διαφορετική, δεν είναι οι πιστοί διαφορετικοί. Αν κάποιος πιστεύει κάτι το διαφορετικό, τότε μάλλον είναι άνθρωπος μεσαιωνικών αντιλήψεων. Δεν υπάρχουν άνθρωποι και υπάνθρωποι. Ούτε περιούσιοι λαοί. Και εν πάσει περιπτώσει, για το θρήσκευμα μπορείς να έχεις την οποιαδήποτε άποψη θέλεις, στον θρησκευόμενο όμως οφείλεις σεβασμό, στον κάθε θρησκευόμενο οποιουδήποτε δόγματος. Ο μη σεβασμός υποδηλώνει θρησκευτικό ρατσισμό. Δυστυχώς, Χριστιανοί, Μωαμεθανοί και Ιουδαίοι μεγαλώσαμε σ’ ένα πλαίσιο να θεωρεί ο καθείς εαυτόν διαφορετικόν, και κάπως έτσι να θεωρούμαστε εξ ορισμού εχθροί. Ως δέκτης της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, αυτό προσλαμβάνεις, και αυτό εισπράττεις. Η μήπως δεν είναι έτσι;
Αυτό πρέπει να σπάσει. Το δόγμα σου, το δόγμα μου, αλλά όχι οιονεί και εν δυνάμει πολεμικός αντίπαλος.
Το συνέδριο αυτό, δεν απέβλεπε στην όσμωση και στην ομογενοποίηση των τριών θρησκευτικών δογμάτων, αλλά στην άμβλυνση της αντιπαλότητας που διαρκεί αιώνες τώρα, και που υπήρξε πρόξενος καταστρεπτικών πολέμων, είτε αυτοί ονοματίζονταν τζιχάντ, είτε σταυροφορίες, είτε οτιδήποτε άλλο. Υπάρχουν και άλλες μεγάλες θρησκείες που τις ασπάζονται δισεκατομμύρια ανθρώπων, Ινδουϊσμός, Ταοϊσμός, Σιντοϊσμός, Βουδισμός, Κομφουκισμός αν και οι δύο τελευταίες δεν είναι τόσο θρησκείες αλλά περισσότερο ηθικοφιλοσοφικά συστήματα. Μέχρι τα σήμερα όμως δεν έχει καταγραφεί κάποιος ‘’ ιερός πόλεμος’’ μεταξύ αυτών των θρησκειών και των θρησκευομένων, παρότι οι πιστοί ανήκουν σε διαφορετικές χωρικές ενότητες, με παμπάλαιες και πατροπαράδοτες πολιτικές, πολιτιστικές και εδαφικές διαφορές. Και όχι μόνον αυτό, αλλά δεν διακρίνεις και την παραμικρή τοξικότητα στις μεταξύ τους σχέσεις, παρότι δεν συγγενεύουν καν. Μικροπαρεξηγήσεις μπορεί να υπήρξαν, γενικευμένες όμως συρράξεις όχι. Το μίσος όμως και το δηλητήριο που χύθηκε και που έχει διαποτίσει τις τρεις μεγάλες βιβλικές μονοθεϊστκές θρησκείες είναι τέτοιο, που και μια αθώα και ειρηνική συνύπαρξη κάποιων εκπροσώπων αυτών σε ένα πάνελ, να αναθεματίζεται και να δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς.
Ποιο το ανοσιούργημα αυτού του διαθρησκευτικού συνεδρίου; Επειδή θα προσπαθούσε να καταλαγιάσει το θρησκευτικό μίσος, το οποίο με τη σειρά του γεννάει το εθνικό μίσος, με ό,τι κάτι τέτοιο συνέπεται. Αντικείμενο αυτού του συνεδρίου δεν ήτο να υπεισέλθει σε θεολογική συζήτηση επί των δογματικών διαφορών, ούτε στις προθέσεις του ήτο η δογματική αλλοίωση κάποιας ομολογίας. Άλλωστε, διαπρεπείς Έλληνες ορθόδοξοι θεολόγοι θα συμμετείχαν στο πάνελ και θα μπορούσαν κάλλιστα να υπερσπισθούν την ορθόδοξη δογματική ακεραιότητα, ακόμη και στην υποθετική περίπτωση που η συζήτηση θα εκτρέπετο προς τα εκεί. Άλλωστε, αν πιστεύεις στην ανωτερότητα του δόγματος σου, όχι απλώς δεν αποφεύγεις μια συζήτηση αλλά την προκαλείς κιόλας. Εν πάσει όμως περιπτώσει, κάτι τέτοιο δεν ήτο στην ατζέντα και ούτε επρόκειτο να συμβεί. Αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε, γιατί κάπου σε μια καφενειακή συζήτηση άκουσα και το ακραίο, ότι πάνε να αντικαταστήσουν το Χριστό με τον Μωάμεθ. Τι να κάνουμε, σε τέτοιες περιπτώσεις η λαϊκή φαντασία οργιάζει. Εκτός κι αν πιστεύουμε, ότι κάτι το συνωμοσιολογικό υπεκρύπτετο σ’ αυτή την υπόθεση, μιας και η αλήθεια είναι ότι έχουμε καταληφθεί από μια δόση συνωμοσιολαγνείας, βοηθούσης σ’αυτό και η πρόσφατη μνημονειακή περιπέτεια που περάσαμε.
Έχουμε την αίσθηση, ότι κάποιοι μονίμως συνωμοτούν εναντίον μας, ενίοτε και αυτά ακόμη τα άστρα. Όμως δεν είναι έτσι.
Εξ’ όσων όμως έχω πληροφορηθεί η συζήτηση θα εξαντλείτο κυρίως σε πολιτιστικά ζητήματα, επισκέψεις στους θρησκευτικούς μνημειακούς χώρους που υπάρχουν στη πόλη μας και γι’ αυτό απευθύνετο κυρίως στους εκπαιδευτικούς.
Θα το πω πολύ απλά. Τις από εκατονταετηρίδων δηλητηριασμένες σχέσεις των τριών ομολογιών και των πιστών αυτών, είχε σκοπό να αποδηλητηριάσει στο μέτρο που του αναλογούσε αυτό το συνέδριο, κάνοντας έστω μια μικρή αρχή. Να τεθεί επιτέλους ένα τέλος σ’ αυτή την υφέρπουσα τοξικότητα και σ’ αυτόν τον ακήρυκτο θάλεγα πόλεμο. Αυτή ήτο η πεμπτουσία και ο πυρήνας αυτού του συνεδρίου. Έτσι τουλάχιστον, το αντιλαμβάνομαι εγώ.
Εύχομαι να υπάρξουν δεύτερες και πιο ψύχραιμες σκέψεις, και να μην πρόκειται για ακύρωση αλλά για αναβολή του συνεδρίου.
Θάναι πιστεύω τιμή για την πόλη αλλά και για την τοπική εκκλησία να ξεκινήσει από εδώ, από την πόλη των Τρικάλων και από τη Μητρόπολη των Τρικάλων, το καταλάγιασμα αυτής της χρόνιας ‘’πολεμικής’’ διελκυστίνδας μεταξύ των τριών αυτών ομολογιών.
Λίγη τόλμη χρειάζεται. Ελπίζω να βρεθεί.
Γνωρίζω, κάθε τοκετός έχει τις οδύνες του.
Νομίζω όμως πως αξίζει. Θα τιμηθεί από την τοπική κοινωνία. Αν όχι από το σύνολο αυτής, από την συντριπτική της πλειονότητα όμως είναι βέβαιον.
Προς το παρόν, ας καταλαγιάσουν οι αντιπαραθετικοί τόνοι. Από εκεί και πέρα, ας μας φωτίσει ο θεός.