Σε έναν κόσμο που μοιάζει να χάνει καθημερινά το χρώμα του, σε μια κοινωνία όπου η αγάπη αντικαταστάθηκε από την ψυχρότητα και το μίσος φωλιάζει όλο και πιο βαθιά στις καρδιές, άρχισα να πιστεύω ότι τίποτα πια δεν μπορεί να μας σώσει. Ότι η ανθρωπιά είναι μια λέξη ξεχασμένη.
Και τότε, συνάντησα τον Τίτο.
Σε ένα πανέμορφο χωριό των Τρικάλων, αυτός ο περήφανος ποιμενικός σκύλος, ο φύλακας του ποιμνίου και της δικής μου ψυχής, ήρθε για να μου αποδείξει πως η αληθινή, ανιδιοτελής αγάπη δεν έχει εξαντληθεί – απλά έχει βρει καταφύγιο σε άλλα πλάσματα. Ο Τίτος άλλαξε τη ζωή μου ριζικά. Μου έδειξε τι σημαίνει να νοιάζεσαι, να αισθάνεσαι, να είσαι εκεί.
Η πιο βαθιά αλήθεια ήρθε σε μια στιγμή απόλυτης θλίψης. Μετά την άγρια επίθεση και τον ξυλοδαρμό μου στα Τρίκαλα, όταν γύρισα χτυπημένος, ραγισμένος και γεμάτος πόνο, ο Τίτος με αντίκρισε. Αυτό το ζώο, που συνήθως γάβγιζε με ζωντάνια και δύναμη, εκείνη τη στιγμή, δεν γάβγισε. Έβγαλε έναν ήχο που έμοιαζε περισσότερο με λυγμό παρά με φωνή. Ήταν σαν να έκλαιγε για τον πόνο μου. Έτρεξε και ήρθε στην αγκαλιά μου, με έγλυφε και με κοιτούσε στα μάτια – έβλεπα την κατανόηση, τη θλίψη και την αγάπη να καθρεφτίζονται στα δικά του. Ήταν η πιο αυθεντική παρηγοριά που ένιωσα ποτέ.
Δυστυχώς, οι άνθρωποι γίναμε άκαρδοι. Συχνά κακομεταχειριζόμαστε αυτά τα ανυπεράσπιστα πλάσματα, ξεχνώντας ότι ο Τίτος, όπως κάθε σκυλί, κάθε γατί, κάθε ζώο, έχει αισθήματα. Έχει ψυχή. Κάποτε λέγαμε ότι οι καλύτεροι φίλοι των ανθρώπων είναι τα βιβλία. Σήμερα, εγώ θα πω πως είναι τα ζώα.
Γιατί; Γιατί τους αρκεί ένα χάδι για να σου δείξουν πόσο σημαντικός είσαι γι’ αυτά. Δεν ζητούν χρήματα, εξουσία ή ψεύτικα λόγια. Ζητούν μόνο την προστασία μας και την αγάπη μας.
Είναι ευθύνη όλων μας να προστατεύουμε τα κακόμοιρα, αθώα πλάσματα που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Ας ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας μέσα από την αγάπη για τα ζώα.
Αφιερωμένο στον Τίτο.
Δείτε το βίντεο στο κανάλι antonis cooken στο youtube όλη την μικρή ιστορία του Τίτου και της δικής μου φιλίας μαζί του…