Γράφει ο Τρικαλινός μάγειρας του κάμπου Αντώνης Κούκεν: Ας το παραδεχτούμε, οι ελληνικές τράπεζες έχουν εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο από απλούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.
Είναι ο Μεγάλος Αδερφός που μας παρακολουθεί, μας χρεώνει, μας εξευτελίζει και, το κερασάκι στην τούρτα, μας αντιμετωπίζει σαν να τους χρωστάμε και τον αέρα που αναπνέουμε. Ενώ εμείς, οι απλοί καταθέτες – εσείς κι εγώ, δηλαδή – είμαστε απλά τα «σκουπίδια» που γεμίζουν τα ταμεία τους, αυτοί ζουν τη ζωή τους σαν να είναι οι απόλυτοι άρχοντες. Θυμάστε την εποχή που το να ανοίξεις λογαριασμό ήταν μια απλή διαδικασία; Ξεχάστε το!
Τώρα πια, είναι μια «επένδυση» 30 ευρώ, γιατί προφανώς η γραφειοκρατία και η εκτύπωση ενός χαρτιού κοστίζουν όσο ένα κανονικό γεύμα σε εστιατόριο. Και μη φανταστείτε ότι σταματάει εκεί το πάρτι των χρεώσεων. Θέλεις να μάθεις το υπόλοιπό σου; 1,5 ευρώ παρακαλώ! Θέλεις να κάνεις μια ανάληψη από το ΑΤΜ; Άλλο 1,5 ευρώ! Σαν να λέμε, κάθε φορά που θες να αγγίξεις τα λεφτά που με τόσο κόπο έχεις βγάλει, πρέπει να πληρώσεις ένα μικρό φόρο… λες και σου κάνουν χάρη! Και πάμε στο αγαπημένο όλων: το «πόθεν έσχες». Για εμάς, τους κοινούς θνητούς, ακόμα και για ένα ποσό που ίσα-ίσα φτάνει για να πληρώσεις τον λογαριασμό του σούπερ μάρκετ, πρέπει να φέρουμε χαρτιά, υπογραφές, σφραγίδες, αίμα, ιδρώτα και δάκρυα για να αποδείξουμε από πού προήλθε. Λες και είμαστε όλοι επίδοξοι νομιμοποιητές μαύρου χρήματος, έτοιμοι να ξεπλύνουμε εκατομμύρια με την αγορά μιας σακούλας πατάτες.
Αλλά, περιέργως, όταν πρόκειται για τους «μεγάλους» – τους επιχειρηματίες που (τυχαία!) εμφανίζουν περιουσίες από το πουθενά, τους πολιτικούς που (πάλι τυχαία!) πολλαπλασιάζουν τους λογαριασμούς τους μαζί με τα ακίνητα τους (βλέπε πόσα σπίτια έχει ο Πρωθυπουργός της χώρας και οι παρατρεχάμενοι του) και φυσικά, τους «νονούς» κάθε λογής ελληνικής «καμόρας» – εκεί, τα πράγματα αλλάζουν. Εκεί, δεν υπάρχουν ερωτήσεις. Δεν υπάρχουν «πόθεν έσχες». Εκεί, υπάρχει ο σεβασμός, το χαμόγελο, το καφεδάκι με το μπισκοτάκι. Εκεί, οι τράπεζες μεταμορφώνονται σε φιλόξενους οικοδεσπότες, έτοιμους να στρώσουν κόκκινα χαλιά για τους εκλεκτούς τους πελάτες.
Και εμείς; Εμείς είμαστε οι ίδιοι που, εν μέσω οικονομικής κρίσης, σώσαμε αυτές τις τράπεζες με τα χρήματά μας, με τους φόρους μας, με τις θυσίες μας. Και τώρα, μας επιστρέφουν την «χάρη» με έναν συνεχή εμπαιγμό. Το ποτήρι, φίλοι μου, όχι απλά ξεχείλισε, αλλά έχει σπάσει σε χίλια κομμάτια και τα θραύσματα έχουν αρχίσει να μας κόβουν. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε, να αντιδράσουμε και να δείξουμε ότι δεν είμαστε τα «σκουπίδια» που νομίζουν. Γιατί, όπως λέει και η παροιμία, «όσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια». Εδώ όμως, η αλεπού τα φτάνει, και τα κάνει… τραπεζικές χρεώσεις!
Μείνετε συντονισμένοι στο κανάλι expand TV στο youtube όπου μπορείτε να δείτε το βίντεο για περισσότερες «πικάντικες» αλήθειες! Μην ξεχάσετε να κάνετε like, share και subscribe! Και μέχρι την επόμενη φορά, κρατήστε γερά τα πορτοφόλια σας… και την ψυχική σας υγεία εντός ή εκτός τραπεζών!