Ξημέρωσε ένα ηλιόλουστο πρωινό του Φλεβάρη που μάλλον Άνοιξη θύμιζε.. Όταν φτάσαμε οδικώς στη Μονή της Παναγιάς Γκούρας και αντικρίσαμε τις κορυφές του Ιτάμου σκεφτήκαμε ότι θα άρχιζε μια συναρπαστική διαδρομή όχι μόνο στη φύση, αλλά και στο ιστορικό παρελθόν. Το ταξίδι πίσω στο χρόνο ξεκίνησε στις 9 π.μ. ακριβώς!
Με οδηγούς έναν από τους ιδρυτές του Ο.Π.Ο.Π γεωπόνο κ. Γεώργιο Γούλα και τον Αλέξανδρο Παπαστεργίου η ομάδα των 12 ορειβατών ξεκίνησε μια πορεία στα χνάρια των φιλήσυχων Αιθίκων, των σκληροτράχηλων Αθαμάνων, των ιδιοφυών Μακεδόνων και των ιντριγκαδόρων Ρωμαίων. Πρώτος σταθμός μας η θέση ”Λάκκα” πάνω από το Μοναστήρι, όπου απολαύσαμε τη θέα και ανασυγκροτήσαμε τις δυνάμεις μας. Στη συνέχεια διασχίσαμε ένα κατάφυτο δάσος με καστανιές και βελανιδιές για να φτάσουμε στο δύσκολο, αλλά ιδιαίτερα συναρπαστικό μέρος της διαδρομής. Απόκρημνοι βράχοι και θέα που έκοβε την ανάσα συνέθεταν το σκηνικό που συναντούσαμε μέχρι την κορυφή του ”Αθήναιου”.
Όπως μαρτυρά και το όνομά του, η λατρεία της θεάς Αθηνάς εδώ είναι βέβαιη, ενώ η ύπαρξη νεολιθικού οικισμού (περίπου 1600π.Χ.) από τους Αίθικες, τα πρώτα αχαϊκά φύλα, θεωρείται πιθανή. Η στρατηγική του θέση δικαιολογεί την ύπαρξη Κάστρου και Φρουρίου (περίπου τον 5ο αι. π.Χ.), ώστε να ελέγχονται τα Στενά της Πύλης, ο Θεσσαλικός Κάμπος, η κοιλάδα που απλώνεται πίσω από τον Ίταμο, το Κάστρο της Ιθώμης, η σημαντική αρχαία πόλη των Γόμφων. Η οπτική επαφή με το Φρούριο του Ροπωτού και των Καλογήρων, που εικάζεται ότι βρίσκονται στο ίδιο ύψος και σχηματίζουν τρίγωνο, δικαιολογούν τη μακρόχρονη χρήση του για λόγους προστασίας. Το 189 π.Χ. αναφέρεται ότι καταλαμβάνεται από τον Μακεδόνα Φίλιππο Ε’ ενάντια στους Αθαμάνες που αντιστέκονται, για να υποταχθούν τελικά στους λεγεωνάριους του Ιουλίου Καίσαρα.
Καθήμενοι στους λαξευμένους λίθους του Κάστρου μαγευτήκαμε από την απέραντη θέα ως τον Όλυμπο, τη Λίμνη Πλαστήρα, την Πορτή, τη Βατσουνιά, την Αργιθέα, την Καράβα, την Άρτα, την Οροσειρά της Πίνδου, τα Μετέωρα. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, μπορεί κανείς να ακούσει τις κραυγές από τις σφοδρές μάχες που δόθηκαν εδώ..
Η κατάβαση ξεκίνησε από άλλο μονοπάτι δυτικά ανάμεσα από σχιστολιθικά πετρώματα και χαμηλή βλάστηση για να συναντήσουμε πάλι το δάσος από καστανιές και να ξεδιψάσουμε στη βρύση της Ιεράς Μονής, που ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα με σημαντική συμβολή στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Λόγω της φυσικής στρατηγικής θέσης της, αποτέλεσε ορμητήριο και καταφύγιο αγωνιστών του Έθνους, γι’ αυτό πολλές φορές υπέστη λεηλασίες, πυρπολήσεις και βομβαρδισμούς, όπως τον Ιούνιο του 1943 από τα γερμανικά στρατεύματα. Το ρολόγι της χρονοκάψουλας έδειξε 1η μεσημβρινή της 23ης Φεβρουαρίου του 2014 μ.Χ και εμείς επιστρέψαμε στο παρόν..
.