Μήλο της έριδος ,η συμπαθέστατη πρώην ΠΡΟΕΔΡΙΝΑ του πολιτιστικού Συλλόγου Αύρας Δέσποινα Δημάδη.
Πολιορκείται πανταχόθεν αφού όλοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι του Δήμου Καλαμπάκας ενδιαφέρονται να την βάλουν στο συνδυασμό τους.
Άγνωστη για πολλούς στα Τρίκαλα, πασίγνωστη και δημοφιλής για τους πολίτες του Δήμου Καλαμπάκας η Δέσποινα Δημάδη ,πάντα κάτι έχει να πει ,πάντα κάτι έχει να κάνει.
Αντί για βιογραφικό κρίναμε ότι θα ήταν καλύτερο να αναδημοσιεύσουμε ένα σχολιο του Γρήγορη Καλύβα στο Σταγών News.
Δέσπονα Δημάδη : Η πολυτάλαντη Αυριώτισσα της ευαισθησίας , των ονείρων και των αξιών !!!
Γρηγόρη Γ. Καλύβα
Η Δέσποινα Δημάδη είναι μια πληθωρική προσωπικότητα , περίτεχνα χαρισματική , πολυτάλαντη και κυρίως εκφραστική με αυτά που βιώνει , μ΄ αυτά που την συγκινούν , μ΄ αυτά που την απογοητεύουν .
Η ζωή , οι άνθρωποι γύρω της , οι εποχές που τρέχουν αφηνιασμένα με αμολητά τα γκέμια , είναι αυτά που την απογοητεύουν και αυτά που την εμπνέουν μαζί με ένα δάκρυ ανυπόκριτο να τρεμίζει στα μάτια της .
Γεμάτη απ΄ τα μείλια , το έθος και ήθος του ελληνικού πολιτισμού της τοπικής κοινωνίας , εκεί στην μικρή γενέθλια γη , την Άυρα , η ψυχή της σμιλεύτηκε παίρνοντας απ΄ τα μύρα τους , απ΄τις ευωδιές της τοπικής παράδοσης .
Όλα αυτά η Δέσποινα τα επεξεργάζεται βγάζοντας ένα αποτέλεσμα που σε εκπλήσσει για την ευαισθησία , την απλότητα , την Δωρικότητα και τον λυρισμό που δεν παύει να μας εκπλήσσει .
Αυτή τη φορά την βρίσκουμε μπροστά μας με το πηγαίο ταλέντο , την ποίηση , που όπως μας εξομολογείται είναι έμφυτη καθώς πηγάζει μέσα απ΄τα φυλλοκάρδια της , από τότε , εκεί στο ταπεινό σχολειό , που έπιανε το μολύβι και έγραφε στοίχους .
Το πρώτο της ποίημα το έγραψε για τον δάσκαλό της στο δημοτικό σχολείο , τον Γιώργο Τέγο , σε ηλικία ένδεκα χρονών παρακαλώ .
Από τότε η Δέσποινα είναι πηγή έμπνευσης , αστείρευτης θα έλεγα , λέγοντας σε έμμετρο αλλά και σε πεζό λόγο , γι΄ αυτά που χαίρονταν , γι΄ αυτά που λυπούνταν , γι΄ αυτά που την πείσμωναν και την χαροποιούσαν .
Το Ρ/ «ΣΤΑΓΩΝ» φιλοξενεί πάντα τα ποιήματά της , όπως τούτο δω που φέρει τον τίτλο «ΠΡΟΣΜΟΝΗ» .
Ποίημα πλημμυρισμένο από μεταφορικές και αλληγορικές έννοιες , μιλώντας για την Ελλάδα που σε όλα ήταν πρώτη , για την Ελλάδα του σήμερα και του αύριο , για την Ελλάδα που προσμένει ελπίζοντας καρτερικά !!!
Αλλά ας διαβάσουμε προσεκτικά και ας αποκρυπτογραφήσουμε τα όνειρά της , τις ανέλπιστες ελπίδες της , την αλησμονιά της .
«ΠΡΟΣΜΟΝΗ»
Βουβές οι νύχτες
Και σήμερα . Όπως και χρόνια.
Ο χρόνος χαράζει μαχαιριές
κανένα χαμόγελο
κανένα πράσινο φύλλο .
Ο χρόνος αργός
καβαλάρης που δεν καλπάζει .
Αγέραστος πάντα .
και οι νύχτες ατέλειωτες .
Η προσμονή για την αυγή σαράκι
που τρώει , την ελπίδα , την ψυχή ,
μα όχι τη νύχτα .
Ονειρεύεσαι τον ήλιο την άνοιξη
Την προσμένεις ελπίζοντας ΄
Τότε θύμισες από χρόνια μεστά
και γεγονότα ,
σε τυλίγουν .
θύμισες που σε κάνουν μεγάλη
αλλά , μόνο για μια στιγμή
πάλι έρχεται η νύχτα και η προσμονή
προσμονή για άλλα χρόνια
χρόνια που σ΄ όλα ήσουνα πρώτη
χρόνια που τα ξανθά σου μαλλιά
ανέμιζαν στα δυο σου πελάγη
πολέμησες να τα κατακτήσεις .
Σου μιλάω για κάποτε
Σου μιλάω για χες .
Σήμερα όμως προσμονή χωρίς ελπίδα .
Σου εύχομαι να περάσει η νύχτα ,
να δεις την Άνοιξη , τον ήλιο , το φως ,
να δουν και τα παιδιά σου .
Να γελάσετε μαζί .
Η ελπίδα σου για την αυριανή
μέρα ΕΥΧΗ ΜΟΥ !
Δέσποινα Δημάδη
Αύρα Καλαμπάκας 04 Δεκέμβρη 2011