Εκπαιδευτικές δράσεις στο πλαίσιο της αυτοαξιολόγησης-εσωτερικής σχολείων και ερευνητικών πρωτοβουλιών.
Σταχυολογημένα Κείμενα εκπαιδευτικών- εκπαιδευτικό υλικό που προέκυψε από την πραγμάτευση του θέματος:
«Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…» (απόψεις, επιθυμίες, προσδοκίες, ελπίδες, οράματα)
Υπεύθυνη-συντονίστρια καθηγήτρια δράσης:Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός (ΠΕ02), Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων
Η χρησιμότητα της πνευματικής αναζήτησης και του ελεύθερου στοχασμού ήταν και παραμένει η εξής: να ολοκληρωθεί η μάθηση ενός ανθρώπου με στόχο να συνειδητοποιεί αέναα την αξία της σκέψης του. Εμπνεόμενοι από προσωπικές εμπειρίες, την εκπαιδευτική πείρα και σχετικά κείμενα και διαπνεόμενοι από δημιουργικότητα και ερευνητική διάθεση, εκπαιδευτικοί του 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων διατυπώσαμε τις σκέψεις, τις απόψεις, τις αντιλήψεις μας για το θέμα «Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…» (απόψεις, επιθυμίες, προσδοκίες, ελπίδες, οράματα) και τη σχέση του με την πρακτική φιλοσοφία της καθημερινότητας, εκτιμώντας τη σημασία της πολιτιστικής, ελληνικής και ευρωπαϊκής μας κληρονομιάς και εκφράζοντας παράλληλα τα συναισθήματά μας για το αγαθό της αυτοσυνειδησίας σε σχέση με το πώς φανταζόμαστε το σχολείο του μέλλοντος…
Η Υπεύθυνη της δράσης-συντονίστρια καθηγήτρια Ηλιάδη Αμαλία ΠΕ02 εύχομαι, σε αρμονική και στενή συνεργασία με τους συναδέλφους μου καθηγητές/τριες,να συνεχίσουμε να παράγουμε εύχρηστο και ουσιαστικής σημασίας εκπαιδευτικό υλικό που τόσο το έχει ανάγκη η εκπαιδευτική κοινότητα για την προαγωγή της εκπαιδευτικής μας συνείδησης και το βάθεμα της εσωτερικής μας σοφίας.
«Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…»
Το σχολείο του μέλλοντος το φαντάζομαι ως …έναν παιδαγωγικό οργανισμό πολυσύνθετο με «εμβαθύνσεις» μεγαλύτερες από το σημερινό στα κομβικά, πνευματικά του σημεία. Με «αρθρώσεις» και «συναρμόσεις» ευέλικτες, εύκαμπτες και ολιστικές…Με ανθρωπιστική συμπερίληψη που θα σέβεται και θα αξιοποιεί δημιουργικά τις πολυποίκιλες ιδιαιτερότητες μαθητών, καθηγητών, γονέων. Εξάλλου, οι οπτικές γωνίες θέασης και προσέγγισης ενός προβλήματος εκ μέρους και των τριών ανωτέρω παραγόντων της σχολικής κοινότητας (μαθητικού δυναμικού, εκπαιδευτικού προσωπικού, γονέων & κηδεμόνων) μπορούν να αποδειχτούν πολύτιμες ως προς την τελική «σύνθεση», εξεύρεση σύνθετης λύσης ενός προβλήματος: με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η πολυπόθητη «τριγωνοποίηση» κατά την διερεύνηση διαφόρων παιδαγωγικών-εκπαιδευτικών ζητημάτων.
Το σχολείο του μέλλοντος το φαντάζομαι και το επιθυμώ εξοπλισμένο υλικά, θωρακισμένο πνευματικά, συνεκτικό, ελεύθερο, δημοκρατικό, έναν χώρο πνευματικής αναζήτησης και δημιουργίας στον οποίο οι κανόνες εσωτερικής λειτουργίας δεν θα οριοθετούν μηχανικά και ασυνείδητα προσωπικότητες και συμπεριφορές αλλά θα εμπνέουν, θα τροφοδοτούν, θα απογειώνουν πνεύμα, νόηση, ψυχή και φαντασία…Με έναν λόγο και έναν τρόπο, το σχολείο του μέλλοντος το φαντάζομαι ως τόπο ιδανικού χωροχρόνου, ως ένα παιδαγωγικό εργαστήρι πνευματικής εξέλιξης και διαμόρφωσης ελεύθερων ανθρώπων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.
Σε αυτό τον ιδανικό χωροχρόνο, ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα θα συναρμόζονται αρμονικά με τις ηθικές επιταγές και υποχρεώσεις που κατευθύνουν στην ανάδυση, διαμόρφωση και δημιουργία μιας κοινωνίας ισορροπημένης στις βασικές της λειτουργίες.
Το σχολείου του άμεσου και έμμεσου μακροπρόθεσμου μέλλοντός μας ως προβολή προσδοκιών, επιθυμιών, φιλοσοφικών ενοράσεων και ψυχικών ενατενίσεων, σε σύγκριση και συσχέτιση με το σχολείο του σήμερα που βιώνουμε καθημερινά, αποτελεί την πιο φιλόδοξη, από παιδαγωγική άποψη, «ονειροφαντασία»… Δυστυχώς, η αποστέωση και η χρησιμοθηρία που επικρατούν στην κοινωνική μας σφαίρα, μας προσγειώνουν απότομα, κατεβάζοντάς μας από τα ουράνια στη γη…Και, προσπαθώντας να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο σκληρό ρεαλισμό και στην ευφάνταστη πνευματική μας προσδοκία και απαίτηση, διάγουμε βίο πνευματικά και εκπαιδευτικά ενδιαφέρων, γεμάτο προκλήσεις και δυσεπίλυτα στο βάθος τους προβλήματα: Αξιοποίηση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού (ίδε: «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση» με σχετικές παραπομπές στους συσχετισμούς οικονομίας και κοινωνίας καθώς και οικονομίας και Παιδείας-Εκπαίδευσης…
Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων
ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΤΟΥ ΜΈΛΛΟΝΤΟΣ
1 Σεπτεμβρίου 2050
Τα σχολεία ανοίγουν μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Οι εκπαιδευτικοί είναι όλοι στη θέση τους, τα βιβλία και όλα τα αναγκαία οπτικοακουστικά μέσα διαθέσιμα, τα προγράμματα σπουδών και οι οδηγίες διδασκαλίας έχουν αποσταλεί και μελετηθεί, ο σύλλογος των εκπαιδευτικών με πνεύμα συνεργασίας έχει ολοκληρώσει την κατανομή των μαθημάτων και το ωρολόγιο πρόγραμμα και βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον σύλλογο γονέων , με τους αρμόδιους φορείς του Δήμου και του Υπουργείου Παιδείας για την επίλυση οποιουδήποτε προβλήματος προκύψει. Τα μέλη του διοικητικού και βοηθητικού προσωπικού είναι επίσης στη θέση τους, έτοιμα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Η Διεύθυνση του σχολείου πρωτοστατεί στην οργάνωση της λειτουργίας του σχολείου, συντονίζει με έμπνευση και δημοκρατικό πνεύμα όλο το προσωπικό και απολαμβάνει τον σεβασμό όλων των μελών της σχολικής κοινότητας.
Ένα αίσθημα προσδοκίας τους κατακλύζει όλους, γιατί αυτή η σχολική χρονιά ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς : το κτήριο του σχολείου ανακαινίστηκε πλήρως, τα εργαστήρια εξοπλίστηκαν, οι αίθουσες διαθέτουν πλέον όλα τα εργαλεία των ΤΠΕ, η δανειστική βιβλιοθήκη εμπλουτίστηκε με δεκάδες νέους τίτλους , η αίθουσα εκδηλώσεων, το γυμναστήριο και τα αθλητικά γήπεδα περιμένουν τους μαθητές. Και το κυριότερο, το σχολείο είναι πια ολοήμερο και παρέχει πλήθος αθλητικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων για μαθητές και εκπαιδευτικούς, καθώς και τη δυνατότητα ενισχυτικής διδασκαλίας για μαθητές που τη χρειάζονται.
Όλα αυτά βεβαίως επιτεύχθηκαν χάρη στον μακρόπνοο εθνικό σχεδιασμό της δημόσιας εκπαίδευσης κατόπιν διακομματικής συναίνεσης και συνεργασίας, σχεδιασμός που έλαβε υπόψη τις ανάγκες και τις δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας και την αξία της μόρφωσης ως ατομικού και κοινωνικού αγαθού.
Με το ίδιο αίσθημα προσδοκίας και ανυπομονησίας περιμένουν και οι μαθητές την έναρξη των μαθημάτων. Θα φοιτήσουν επιτέλους σε ένα σχολείο που δεν το βρίσκουν βαρετό, απεχθές, άχρηστο. Σε ένα σχολείο που τους αντιμετωπίζει σαν παιδιά και εφήβους με τις ιδιαίτερες ανάγκες και τα ενδιαφέροντα της ηλικίας τους, που τους κατανοεί, τους σέβεται και τους βοηθά να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο. Σε ένα σχολείο που τους παρέχει όλα τα γνωστικά και συναισθηματικά εφόδια για να διαμορφώσουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Ένα σχολείο διαπαιδαγώγησης και αλληλοσεβασμού, ισότητας και αλληλεγγύης.
Εν κατακλείδι το σχολείο του μέλλοντος!
Μαγγούφη Βάσω, φιλόλογος
Αναμφισβήτητα το σχολείο αποτελεί αντανάκλαση του τρόπου ζωής και λειτουργίας της κοινωνίας. Με δεδομένη αυτή τη διαπίστωση είναι σαφές ότι το σχολείο του μέλλοντος θα είναι απόλυτα ενταγμένο στο πλαίσιο της ψηφιακής εποχής και θα λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, ώστε οι μαθητές να διδάσκονται και να μαθαίνουν με την πολύτιμη αρωγή των τεχνολογικών μέσων.Συγκεκριμένα, εκπαιδευτικοί και μαθητές θα είναι εξοικειωμένοι στη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, διότι αυτοί θα αποτελούν το βασικό τους εργαλείο. Βιβλία σε έντυπη μορφή δε θα υπάρχουν, αλλά θα αντικατασταθούν από βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή. Διαγωνίσματα, τεστ, εργασίες θα γίνονται ηλεκτρονικά, ενώ το μάθημα θα οργανώνεται σε ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες, όπου ο κάθε μαθητής θα έχει τον δικό του υπολογιστή. Επίσης, πιστεύω ότι οι εκπαιδευτικοί θα είναι πιο κοντά στα παιδιά, θα συζητούν μαζί τους για τις ανησυχίες τους και θα κατανοούν τους προβληματισμούς τους. Οραματίζομαι ένα σχολείο στο οποίο τα παιδιά θα χαίρονται να βρίσκονται και θα αισθάνονται ασφαλή, χαρούμενα και δημιουργικά, με στόχους για μια καλή και ισορροπημένη ζωή.
Γκούμα Βάνα, φιλόλογος
Μερικές σκέψεις για το σχολείο του μέλλοντος που φαντάζομαι ότι έρχεται και όχι για αυτό που επιθυμώ να έρθει:
Στο σχολείο του μέλλοντος η υποδομή δεν θα είναι κτιριακή αλλά ηλεκτρονική και τεχνολογική. Οι αίθουσες θα είναι ψηφιακές και τα εργαστήρια ψηφιακές προσομοιώσεις. Επομένως, ταμπλέτες και υπολογιστές τελευταίας τεχνολογίας, υπερσύγχρονα εκπαιδευτικά λογισμικά και ταχύτητες συνδέσεων στο δίκτυο όμοιες με του φωτός, θα αποτελούν τους απαραίτητους για κάθε μαθητή πόρους μάθησης.
Οι μαθητές θα κατατάσσονται σε τάξεις (κύκλους μάθησης), όχι με βάση την ηλικία τους, αλλά διαγνωστικά τεστ αξιολόγησης στα βασικά μαθήματα της γλώσσας, των μαθηματικών, της πληροφορικής.
Η παρακολούθηση των μαθημάτων (βιντεοσκοπημένων) δεν θα γίνεται σε πραγματικό χρόνο για τους μαθητές (σε ζωντανή σύνδεση με τον καθηγητή που τα κάνει) αλλά οποιαδήποτε ώρα και στιγμή της ημέρας, και θα ολοκληρώνεται με τεστ αξιολόγησης που θα διορθώνεται αυτόματα, ηλεκτρονικά από το σύστημα, ώστε να ανοίγει ή όχι το μάθημα του αμέσως επόμενου επιπέδου, ή να επαναλαμβάνεται το ήδη ανοιχτό μάθημα με ένα νέο διαγνωστικό, αξιολογικό τεστ.
Τράπεζα πιθανών ερωτήσεων των μαθητών με τις απαντήσεις τους θα είναι αναρτημένη στον ιστότοπο του μαθήματος, για την επίλυση τυχόν αποριών των μαθητών, ενώ για επιπλέον απορίες-ερωτήσεις θα κάνουν e-αίτηση με την ερώτησή τους σαφώς διατυπωμένη, πληρώνοντας ένα παράβολο στο αντίστοιχο Υπουργείο Ψηφιακής Παιδείας, προκειμένου να λάβουν απάντηση. Αν μια από τις δύο προϋποθέσεις, καταβολής διδάκτρων ή σαφούς διατύπωσης της ερώτησης δεν πληρούνται, οι ερωτήσεις-απορίες θα πρέπει να αναδιατυπώνονται και να καταβάλλονται νέα παράβολα έως ότου να είναι σε αναγνωρίσιμη, γνώριμη μορφή από το σύστημα που έχει προγραμματιστεί κατάλληλα να τις απαντάει βάσει συγκεκριμένων μοντέλων και αλγορίθμων.
Οι καθηγητές θα βιντεοσκοπούν το μάθημά τους, που θα παρέχεται ηλεκτρονικά μέσω των ψηφιακών τους τάξεων σε όσους μαθητές έχουν το γνωστικό υπόβαθρο (βάσει διαγνωστικών τεστ) να το παρακολουθήσουν διαδικτυακά και να απαντήσουν στις διαδραστικές ασκήσεις και τα τεστ αξιολόγησης που έχουν θέσει.
Ο αριθμός των καθηγητών θα περιοριστεί δραματικά καθώς ένας καθηγητής θα αρκεί για να οργανώσει και να παράξει τα διαδικτυακά μαθήματα ενός γνωστικού αντικειμένου συγκεκριμένου επιπέδου. Η επαφή τους με τους μαθητές τους θα περιορίζεται στην ηλεκτρονική τους επικοινωνία μέσω μηνυμάτων σχετικά με το χρονικό περιθώριο που θα έχουν οι μαθητές τους να απαντήσουν στα ερωτήματα των φύλλων εργασίας και αξιολόγησης που τους έχουν θέσει.
Συμπερασματικά, στο σχολείο του μέλλοντος δεν θα υπάρχουν κτιριακές εγκαταστάσεις,-διαπροσωπικές σχέσεις και ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των δύο πυρηνικών συστατικών της μαθησιακής διαδικασίας, μαθητών-καθηγητών.
Σαλέπη Κωνσταντίνα, Βιολόγος
Κτίριο: υπερσύγχρονο και λειτουργικό, με ανελκυστήρες και κυλιόμενες σκάλες, με γυμναστήριο, με αμφιθέατρο, με άρτια εξοπλισμένα εργαστήρια φυσικής και χημείας για τα πειράματα, με αίθουσες εξοπλισμένες με διαδραστικούς πίνακες και ηλεκτρονικούς υπολογιστές για όλους τους μαθητές, με ενσωματωμένα, εξατομικευμένα, ειδικά διαμορφωμένα προγράμματα διδασκαλίας για να ικανοποιούνται οι ανάγκες και των πιο απαιτητικών μαθητών, με αίθουσα μουσικής και καλλιτεχνικών καθώς και αίθουσα προβολών, με βιβλιοθήκες, με ιατρείο πλήρως εξοπλισμένο για την πρόληψη τυχόν ατυχημάτων, ευχάριστα διακοσμημένες αίθουσες με ζωγραφιές και εργασίες παιδιών, γήπεδα μπάσκετ και ποδοσφαίρου καθώς βόλεϊ και τένις, με εστιατόριο. Τέλος, ο αύλειος χώρος διακοσμημένος με παρτέρια με πολύχρωμα λουλούδια, με δέντρα, με κιόσκια όπου θα κάθονται και θα συζητούν οι μαθητές στα διαλείμματά τους.
Προσωπικό: καθηγητές όλων των ειδικοτήτων που θα γνωρίζουν πώς να χειρίζονται τις ηλεκτρονικές συσκευές, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί που θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους μαθητές, Γραμματεία.
Βιβλία: σύγχρονα βιβλία, κατανοητά, προσαρμοσμένα στα νέα δεδομένα των επιστημών, της τεχνολογίας και τις ανάγκες των μαθητών.
Τάξεις: ολιγομελή τμήματα.
Το σχολείο του μέλλοντος πρέπει να στοχεύει στην ενίσχυση της κριτικής ικανότητας των μαθητών και να μην περιορίζεται στη μετάδοση στείρων γνώσεων. Οι καθηγητές θα οργανώνουν συζητήσεις, παρουσιάσεις, εργασίες που ενεργοποιούν ποικίλα ταλέντα καθώς και τις ικανότητες του παιδιού.
Ανάμεσα στους μαθητές θα υπάρχει πνεύμα συνεργασίας και ευγενούς άμιλλας και όχι ένα κλίμα ανταγωνισμού και βαθμοθηρίας. Το σχολείο θα συνδέεται όχι μόνο με τις ανάγκες της νέας γενιάς για την απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων (κριτική σκέψη, συνεργασία, ομαδικότητα) αλλά και με την μελλοντική επαγγελματική κοινωνικοποίηση των νέων.
Στο ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων του Λυκείου πρέπει να ενταχθεί το μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού, ώστε οι μαθητές πριν μπουν στην τελική ευθεία της επιλογής της κατεύθυνσης που θα ακολουθήσουν, να γνωρίζουν τις ευκαιρίες που προσφέρονται στην αγορά εργασίας. Επιπλέον, σε μια εποχή που μαστίζεται από έντονα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα και το μέλλον φαντάζει αβέβαιο και ασαφές για τους νέους μας, είναι απαραίτητη η ένταξη στο Λύκειο, μαθημάτων που σχετίζονται με τις κοινωνικές επιστήμες.Τέλος, αφού οι μαθητές τελειώνουν το μάθημά τους, θα μπορούν να γευματίζουν στο εστιατόριο του σχολείου. Στη συνέχεια θα λειτουργούν τα τμήματα μελέτης και οι μαθητές με την καθοδήγηση των καθηγητών τους θα προετοιμάζουν τα μαθήματα της επόμενης ημέρας καθώς και η ενισχυτική διδασκαλία αφενός για τους πιο αδύναμους μαθητές αφετέρου για την καλύτερη προετοιμασία των μαθητών για τις εξετάσεις ώστε να μη χρειάζεται να καταφεύγουν στα φροντιστήρια.
Γουσοπούλου Ντίνα, κοινωνιολόγος
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Όταν μου ζητήθηκε να γράψω λίγες λέξεις για το σχολείο του μέλλοντος προβληματίστηκα αρκετά. Είναι πoλύ εύκολο να ονειρευτεί κανείς το τέλειο σχολείο του μέλλοντος.
Ένα σχολείο, το οποίο θα είναι πλήρως εξοπλισμένο για τις ανάγκες και τις απαιτήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών. Ένα σχολείο, όπου ο κάθε μαθητής θα έχει στο θρανίο του, τον δικό του υπολογιστή και οι διαδραστικοί πίνακες θα είναι βασικός εξοπλισμός σε κάθε αίθουσα. Ένα σχολείο, όπου ο κάθε εκπαιδευτικός θα έχει την δική του αίθουσα, εξοπλισμένη με τα απαραίτητα εργαλεία, που ο ίδιος θα ήθελε, για να κάνει απερίσπαστα την δουλειά του. Ένα σχολείο, όπου τα εργαστήρια φυσικής – χημείας – καλών τεχνών – τεχνολογίας – μουσικής κ.α θα ήταν ένας χώρος έρευνας και δημιουργίας για τους μαθητές μας. Ένα σχολικό συγκρότημα με αίθουσες ψυχαγωγίας, βιβλιοθήκες κ.α, όπου οι μαθητές θα δραστηριοποιούνται αρκετές ώρες την εβδομάδα. Ένα σχολείο, όπου μαθητές και εκπαιδευτικοί θα σιτίζονται το μεσημέρι και θα ακολουθεί ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει την προετοιμασία τους για την επόμενη μέρα. Ένα σχολείο με άψογες αθλητικές εγκαταστάσεις, γήπεδα, πισίνες κ.α, όπου η άθληση των μαθητών θα είναι στο καθημερινό πρόγραμμα. Ένα σχολείο που μετά την αποχώρηση οι μαθητές θα έχουν τον ελεύθερο χρόνο τους, που τόσο σήμερα τους λείπει.
Θα μπορούσα να γράφω για ώρες σκέψεις σαν τις παραπάνω, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Είναι ανούσιο να γράφεις ουτοπίες και πράγματα τα οποία δεν πρόκειτε ποτέ να συμβούν. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Το σχολείο του μέλλοντος έχει να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις. Η σημερινή κοινωνία έχει τεράστια προβλήματα. Η ανεργία και η φτώχεια που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειές είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα. Από την άλλη πλευρά μπροστά στο βωμό του χρήματος έχουν θυσιαστεί πανανθρώπινες αξίες και συμπεριφορές.
Έτσι το σχολείο έχει να αντιμετωπίσει, εκτός από τον παιδαγωγικό και διδακτικό του ρόλο, και πάρα πολλά κοινωνικά προβλήματα. Οι εκπαιδευτικοί σήμερα βρίσκονται μόνοι τους απέναντι σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Για να πετύχουν χρειάζονται στήριξη και ενίσχυση, τόσο από την πολιτεία αλλά και από την κοινωνία και όχι να αντιμετωπίζονται με απαξίωση.
Χρειαζόμαστε ένα σχολείο μαθητοκεντρικό, όπου θα δίνεται η δυνατότητα σε όλους τους μαθητές, ανεξαρτήτως κοινωνικής διαστρωμάτωσης, να έχουν ίσες ευκαιρίες. Ένα σχολείο που θα δίνει στα παιδιά και στους νέους τη χαρά της γνώσης και της αυτογνωσίας και θα προάγει την ελευθερία του πνεύματος και την κριτική σκέψη, τη δημιουργικότητα και την αυτενέργεια.Το σχολείο του μέλλοντος θα είναι καρπός των κοινωνικών αγώνων για έναν κόσμο ανθρωπισμού και ελευθερίας, χωρίς ανισότητες και αδικίες.
Το σχολείο του μέλλοντος θα είναι σχολείο παιδείας και μόρφωσης. Θα δίνει στέρεα γενική παιδεία που θα οδηγεί στα μονοπάτια της βαθιάς μόρφωσης και θα ανακαλύπτει στους μαθητές την απελευθέρωση, που μόνο η γνώση και η διαρκής επιθυμία για αυτογνωσία και ετερογνωσία μπορεί να προσφέρει. Όχι, το σχολείο του μέλλοντος δεν μπορεί να προσανατολίζεται μονομερώς και αποκλειστικώς στο μονόδρομο που οδηγεί στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Γ. Πατέρας
Μαθηματικός
Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…..
Θα ήθελα να ξεκινήσω με την αισιόδοξη σκέψη μου, που είναι, ότι τα πράγματα στο σχολείο θα γίνουν πολύ καλύτερα για όλους και τους μαθητές και τους καθηγητές.
Ελπίζω το σχολείο σαν χώρος να βελτιωθεί και να μην υπάρχουν παλιά, κρύα καταθλιπτικά κτήρια. Θα υπάρχει για όλους τους μαθητές και τους καθηγητές ο απαραίτητος εξοπλισμός όπως Η/Υ, διαδραστικοί πίνακες, πρόσβαση στο διαδίκτυο, αξιοπρεπή και ενημερωμένα βιβλία, που θα διευκολύνουν το έργο τους και ίσως το κάνουν πιο ευχάριστο και ενδιαφέρον.
Κάτι ακόμη που ελπίζω είναι, να αλλάξουν στο μέλλον οι σχέσεις καθηγητών-καθηγητών, καθηγητών-μαθητών και μαθητών-μαθητών. Αυτό φαντάζομαι ότι μπορεί να επιτευχθεί σε ένα βαθμό με τη βοήθεια όλων των παραπάνω. ΄Ετσι φαντάζομαι στο μέλλον, όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, να έρχονται στο σχολείο, χωρίς μούτρα, νεύρα ένταση, θλίψη, βαρεμάρα.
Όλα τα παραπάνω είναι για εμένα, ικανά και αναγκαία για να δημιουργήσουν ένα καλύτερο σχολείο.
Όμως κατά βάθος, η αλήθεια είναι, πως φοβάμαι λίγο για το σχολείο του μέλλοντος.
Αυτό που με προβληματίζει είναι, η μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη και η επιμονή όλων, στο μοντέρνο μάθημα και στις σύγχρονες μεθόδους παρουσίασής του, το οποίο φοβάμαι πως αν παρατεχνολογικοεξελιχθούμε, μη φτάσουμε στο σημείο η παρουσία μαθητών και καθηγητών στις τάξεις να μην είναι απαραίτητη. Ίσως ένα εικονικό μάθημα σε μια εικονική τάξη, να είναι τελικά το αποτέλεσμα. Για αυτό, ας πράττουμε με μέτρο.
Ακόμη με έχει βάλει σε σκέψη η επιμονή κάποιων για συνεχή βελτίωση των συναδέλφων. Φοβάμαι ότι η πολύ θεωρία θα μας κάνει να χάσουμε την πράξη και κατά συνέπεια την τάξη. Καλό βέβαια είναι να προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε , αλλά όλα αυτά, να μπορούμε να τα εφαρμόσουμε στις τάξεις μας σε πραγματικές τάξεις με πραγματικούς μαθητές. Με κάνει να αγχώνομαι για το μέλλον των παιδιών, ότι θα πρέπει να τους διδάξουν καθηγητές σε λίγα χρόνια, που όλοι τους τη ζωή έχουν μάθει θεωρία και ακόμη περισσότερη θεωρία και δεν τους απασχόλησε ποτέ να δώσουν, αλλά το μόνο τους άγχος ήταν πως θα «παραμορφωθούν».
Ελπίζω να κάνω λάθος και να μην είμαι υπερβολικά καχύποπτη και απαισιόδοξη και όλα να πάνε από το καλό στο καλύτερο.
Με εκτίμηση
Μόσχου Κατερίνα
Πώς οραματίζομαι το σχολείο του μέλλοντος- Η «ιδανική σκηνή»
Το σχολείο του μέλλοντος θα είναι ένας ισορροπημένος συνδυασμός Ανθρωπισμού και Τεχνολογίας. Θα είναι εξοπλισμένο με τα πιο σύγχρονα τεχνολογικά μέσα για τη διεξαγωγή της διδασκαλίας (μέσα σε κάθε σχολική τάξη, λ.χ., θα υπάρχουν θρανία/τραπέζια εργασίας με ενσωματωμένους στην επιφάνειά τους Η/Υ που θα διαθέτουν το υλικό όλων των διδασκόμενων μαθημάτων εμπλουτισμένο με εικόνες, σχήματα, χάρτες κ.λπ., αλλά και θα παρέχουν πρόσβαση σε «βιβλιοθήκες» Πανεπιστημίων, εκπαιδευτικών οργανισμών κ.λπ., ώστε οι μαθητές να μπορούν να «ταξιδέψουν» στον χώρο και τον χρόνο και να επικοινωνούν με συμμαθητές τους απανταχού της γης… κοκ….) Οι καθηγητές θα είναι επιλεγμένοι, κατάλληλα καταρτισμένοι, προπάντων όμως καλοί παιδαγωγοί, με γνώση της ψυχολογίας των παιδιών και των εφήβων και κατάλληλους χειρισμούς. Ο ρόλος τους δεν θα είναι να μεταδίδουν στεγνή γνώση, αλλά να καθοδηγούν, να εποπτεύουν, να βοηθούν τους μαθητές και να τους δείχνουν πώς να ερευνούν και πώς να μαθαίνουν… Τα βιβλία (σε έντυπη η σε ηλεκτρονική μορφή) θα είναι ευσύνοπτα, κατανοητά, ευχάριστα και αισθητικά ωραία. Κατά τη διδασκαλία θα συνοδεύονται από ποικίλο εποπτικό υλικό, πειραματική μελέτη, ομαδοσυνεργατική εργασία και πρακτικές εφαρμογές της γνώσης, ώστε να δίνουν στα παιδιά την ευχέρεια όχι μόνο να κατανοούν θεωρητικά, αλλά και να εφαρμόζουν στην πράξη τις γνώσεις που αποκτούν. Παράλληλα με τα μαθήματα που διδάσκονται, μέσα στο ημερήσιο πρόγραμμα οι μαθητές θα ασχολούνται με τις τέχνες (μουσική, θέατρο, χορό, ζωγραφική, κεραμική, χειροτεχνία κ.λπ., ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του καθενός) και την άθληση (γυμναστική, ομαδικά αθλήματα κ.ά.), ώστε να αναπτύξουν πολύπλευρη και αρμονική προσωπικότητα. (Κατά συνέπεια, το σχολείο -ως κτίριο-θα διαθέτει και χώρους όπως εργαστήρια ποικίλων ειδών, Γυμναστήριο, βιβλιοθήκη και χώρους μελέτης, εντευκτήριο για τους μαθητές, κ.ά.) Επιπλέον, τα παιδιά θα αποκτούν και άλλες, πρακτικές δεξιότητες, χρήσιμες στην καθημερινή τους ζωή στο παρόν και το μέλλον. Θα τους παρέχεται επίσης η αναγκαία επαγγελματική καθοδήγηση αλλά και η αναγκαία ψυχολογική υποστήριξη (με ανάλογες δομές ενσωματωμένες στη σχολική λειτουργία). Θα μετέχουν σε ομάδες εθελοντισμού διαφόρων μορφών. Έτσι, με όλα τα παραπάνω, ημάθηση θα είναι μια ελκυστική και επιθυμητή δραστηριότητα, και όχι μια επαχθής αγγαρεία. Το σχολείο θα αποτελεί χώρο δημιουργίας ανθρώπων ικανών, δραστήριων, με ήθος, με αξίες, με ενδιαφέρον για τη ζωή και με όραμα για τη συνέχιση και βελτίωση του πολιτισμού!
Αγγελική Αναγνώστου, Φιλόλογος
Παραθέτω κάποια σχετικά link:
https://www.youtube.com/watch?v=uZ73ZsBkcus&list=PLP4pzdX4g2k5Ky9jxU6ffx4HZ5onFpfdC&index=3
https://www.youtube.com/watch?v=VqK7V58sDAs&list=TLPQMjMxMTIwMjHOdw_bitdciw&index=2
https://www.youtube.com/watch?v=rdZEzQLi3zA
https://www.youtube.com/watch?v=reLFdbjZYDI&list=TLPQMjMxMTIwMjHOdw_bitdciw&index=1
Το σχολείο του μέλλοντος
Το σχολείο του μέλλοντος είναι ένα Σχολείο που διατηρεί στοιχεία του παρελθόντος και παράλληλα ακολουθεί τις τάσεις της νέας εποχής. Σχεδόν όλοι πλέον έχουν αντιληφθεί ότι η τεχνολογία παρέχει στην εκπαίδευση κάποιες δυνατότητες πρωτόγνωρες και την ωθεί προς ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες αλλαγές. Στο Σχολείο του Μέλλοντος, η διδασκαλία είναι διαδραστική. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι η αυθεντία αλλά ο συνεργάτης και ο καθοδηγητής. Οι μαθητές εργάζονται σε ομάδες, συλλέγουν πληροφορίες, τις αξιολογούν και τις επεξεργάζονται ακολουθώντας το πνεύμα της συνεργατικής μάθησης με στόχο τη μάθηση μέσα από νέες , προσαρμοσμένες στην εποχή, διαδικασίες. Το σχολείο δεν παρέχει στείρα γνώση αλλά προετοιμάζει ανθρώπους ικανούς να βρουν ένα χώρο επαγγελματικά και να εξελιχθούν αξιοποιώντας δεξιότητες που έχουν αποκτήσει όπως η ικανότητα να συνεργάζονται αποτελεσματικά. Ο μαθητής δεν προσαρμόζεται σε ένα πρόγραμμα σπουδών αλλά το πρόγραμμα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του μαθητή. Οι πολυπληθείς τάξεις με το ενιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα και σύστημα βαθμολόγησης είναι παρωχημένες και ζητούνται αλλαγές που θα επιτρέψουν την κάλυψη των αναγκών κάθε μαθητή. Στη νέα εποχή τα βιβλία και τα τετράδια αντικαθίστανται από ηλεκτρονικές συσκευές ενώ ο μαυροπίνακας της τάξης παραχωρεί τη θέση του στην ψηφιακή οθόνη. O κάθε μαθητής θα είναι συνδεδεμένος μέσω του Διαδικτύου με έναν απέραντο κόσμο μάθησης, όπου θα μπορεί να βρει γνώσεις και λύσεις στα θέματα που του ανατέθηκαν, να μπαίνει σε ομάδες εργασίας και παρέες με κοινά μορφωτικά ενδιαφέροντα.
ΤσικορδάνουΑικ. ΠΕ86 (Πληροφορικής)