50ό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ» – ΤΡΙΚΑΛΑ Θανάσης Παφίλης: Η δυσαρέσκεια να γίνει απόφαση αγώνα

Η δυσαρέσκεια να γίνει απόφαση αγώνα, η αμφισβήτηση να γίνει σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου

     Με πολύ μεγάλη συμμετοχή κόσμου, από τις μεγαλύτερες εδώ και δεκαετίες, πραγματοποιήθηκαν οι κεντρικές εκδηλώσεις του 50ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στα Τρίκαλα.

     Μήνυμα αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ έστειλε η μεγάλη πολιτική συγκέντρωση με ομιλητή τον Θανάση Παφίλη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που πραγματοποιήθηκε τη 2η μέρα των εκδηλώσεων.

Ο Θ. Παφίλης αναφέρθηκε αρχικά στα 50χρονα του Φεστιβάλ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι, «το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”, πριν απ’ όλα, είναι ένα πολιτικό Φεστιβάλ που δεν κρύβει την ταυτότητά του, αντιθέτως την επιδεικνύει με υπερηφάνεια και κοιτώντας πίσω στον χρόνο γίνεται καθαρό ότι το Φεστιβάλ μας άντεξε γιατί άντεξε το Κόμμα μας».

Αφού  αναφέρθηκε στις τρέχουσες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται και γίνεται όλο και χειρότερη για τον λαό, με την πολιτική του κέρδους και της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας να βάζει παντού την υπογραφή της,                            

στάθηκε στην συμπλήρωση ενός χρόνου από  τη φονική κακοκαιρία «Daniel», τονίζοντας μεταξύ άλλων τα εξής:

«Η καταστροφή αυτή αλλά και άλλες, όπως οι  φωτιές, η λειψυδρία, οι σεισμοί αποτελούν όψεις του ίδιου αποκρουστικού τέρατος: Των υποδομών – ρημαδιό, της εμπορευματοποιημένης διαχείρισης και της λογικής κόστους – οφέλους για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων.

Είχε το θράσος ο  πρωθυπουργός να επισκεφτεί  την περιοχή, με τη συνοδεία δεκάδων αστυνομικών και ΜΑΤ, και να κάνει εξαγγελίες. Αλήθεια ο πρωθυπουργός δεν γνωρίζει ότι εκατοντάδες οικογένειες δεν έχουν πάρει ούτε ευρώ για αποζημίωση;

Ότι αναχώματα παραμένουν σπασμένα, ποτάμια δεν έχουν καθαριστεί και με τη  πρώτη βροχή όπως στα τέλη Αυγούστου οι δρόμοι της «έξυπνης» πόλης των Τρικάλων γίνονται ποτάμια;

Ότι στη Φαρκαδόνα  έναν χρόνο μετά δεν έχει μπει ούτε καρφί στον παιδικό σταθμό που έχει υποστεί τεράστια καταστροφή. Τα κτίρια του Γυμνασίου και του ΕΠΑΛ αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα στατικότητας. Στη Φαρκαδόνα οι εργασίες αποκατάστασης στο Νηπιαγωγείο, στο 1ο και 2ο Δημοτικό (το οποίο επισκέφτηκε και ο πρωθυπουργός), στο Γυμνάσιο και ΕΠΑΛ ξεκίνησαν αρχές Ιούλη και ότι οι μαθητές τους θα υποβληθούν και πάλι στη διαδικασία της μετακίνησης και συνδιδασκαλίας στα σχολεία των γειτονικών χωριών;

Ολόκληρες περιοχές στον ορεινό όγκο παραμένουν αποκομμένες επειδή ουσιαστικά δεν έγινε τίποτα για την αποκατάσταση των υποδομών και για την αντιμετώπιση των κατολισθήσεων που απειλούν, σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και ολόκληρους οικισμούς.

Έχουν το θράσος  να μιλάνε για αντιπλημμυρική θωράκιση της περιοχής όταν είναι γνωστό ότι η ΕΕ, της δήθεν ασφάλειας και ευημερίας, έχει συγκεκριμένη πολιτική για τη διαχείριση των κινδύνων της πλημμύρας. Πρόκειται για την περιβόητη Οδηγία 2007/60, η οποία προωθεί την επικίνδυνη αντίληψη περί κόστους – οφέλους που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση αντιπλημμυρικών έργων.(…)

Ακόμα και στην περίπτωση που επιλέγονται κάποια έργα, με βάση, βέβαια, τα ίδια αυτά κριτήρια κερδοφορίας, επειδή ακριβώς δεν γίνονται στο πλαίσιο ενός ενιαίου σχεδιασμού, τις περισσότερες φορές απλά μεταφέρουν το πρόβλημα σε διπλανές περιοχές, ή γίνονται ακόμα και αιτία για νέες συμφορές για τις λαϊκές οικογένειες αυτών των περιοχών. 

Μπορεί ο βασανισμένος λαός της Θεσσαλίας να ξεγελαστεί από τα μεγάλα λόγια περί ανασυγκρότησης της περιοχής; Μπορεί να πέσει στην παγίδα που του στήνουν η κυβέρνηση της ΝΔ μαζί με την Περιφέρεια, που έχει τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ;

Οι δηλώσεις της κυβέρνησης ότι «αυτή η καταστροφή μπορεί να γίνει η μεγάλη ευκαιρία» δεν έχουν να κάνουν με το δικαίωμα του λαού να ζει και να δουλεύει χωρίς να κινδυνεύει κάθε ώρα και στιγμή η ζωή και η περιουσία του. Ο μόνος καημός τους είναι πώς θα αξιοποιηθεί σαν «ευκαιρία» η καταστροφή του τόπου σας, για να στήσουν τις μπίζνες τους οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι της Ενέργειας, των Κατασκευών, του αγροτοδιατροφικού τομέα, σε βάρος όμως των πραγματικών συμφερόντων και αναγκών του λαού.

 Για ποιους  όμως θα είναι «μεγάλη» αυτή η «ευκαιρία»; Για τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες που ετοιμάζονται να μοιραστούν τα νέα πακέτα από το Ταμείο Ανάκαμψης. Για τους ομίλους της λεγόμενης «πράσινης Ενέργειας», που θα ωφεληθούν από τα επενδυτικά πακέτα, ενώ οι εργαζόμενοι θα χρυσοπληρώνουν τα τιμολόγια του ρεύματος. Για τα «κοράκια» των ασφαλιστικών εταιρειών, αφού θα επιβληθεί με διάφορους τρόπους η ιδιωτική ασφάλιση, ιδιαίτερα στους αγρότες και κτηνοτρόφους, αλλά και στις κατοικίες. Ακόμα και η έλλειψη νερού στον Θεσσαλικό κάμπο – για την οποία βέβαια ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 30 χρόνων – χρησιμοποιείται ως πρόσχημα προκειμένου να προχωρήσουν αλλαγές στη χρήση γης και αλλαγές στην αγροτική καλλιέργεια, με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοκαπιταλιστών που δραστηριοποιούνται στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα, ξεκληρίζοντας τμήμα των αγροτών.

Δηλαδή ό,τι δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα η πολιτική της ΚΑΠ της ΕΕ, που έχουν εφαρμόσει όλες οι κυβερνήσεις με ευλάβεια, πάνε να το κάνουν μέσα από τη λεγόμενη “ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας”».

Ο Θανάσης Παφίλης έκλεισε την ομιλία του επισημαίνοντας ότι «η δυσαρέσκεια να γίνει απόφαση αγώνα, να γίνει πεποίθηση ότι κανένας σωτήρας, καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, γιατί ποτέ και πουθενά δεν ταίριαξαν τα κέρδη των λίγων με τα δικαιώματα των πολλών. Η αμφισβήτηση να γίνει σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου. “Γράφουμε ιστορία. Αλλάζουμε τον κόσμο. Το μέλλον μας είναι  ο σοσιαλισμός!”».