Σταμάτης Γιαννίσης
Η επιλεκτική χρεoκοπία μπήκε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο με την ίδια ορμή που παλιότερα είχαν μπει τα “δομημένα ομόλογα”, τα “swaps” και πιο πρόσφατα το “spread” και τα “CDS”. Μέσα σε μια νύχτα, έγινε το κεντρικό θέμα συζήτησης από τα καφενεία μέχρι τα κομμωτήρια, ακόμη κι αν οι περισσότεροι που “βάζουν” αυτές τις δύο λέξεις στο στόμα τους, δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα κουβεντιάζουν.
Πώς, άλλωστε, να ξέρουν τη σημασία τους, αφού ακόμη και οι ειδήμονες περί των οικονομικών δηλώνουν βαθιά νυχτωμένοι καθώς, όπως λένε, η διαδικασία έχει ελάχιστες φορές ακολουθηθεί στα χρονικά της σύγχρονης οικονομίας και κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο.
Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο τραγελαφική με τους διάφορους υποτιθέμενους “ειδικούς” οι οποίοι, είτε βρίσκονται στην πλευρά των “ψύχραιμων” είτε στην πλευρά των “καταστροφολόγων”, μπερδεύουν ακόμη περισσότερο τον ήδη μπερδεμένο κοσμάκη που ακούει τόσα αλληλοαναιρούμενα πράγματα και, αντί να “φωτίζεται”, μάλλον “ζαλίζεται” όλο και περισσότερο.
Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα, που μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερο και από τα ίδια τα πραγματικά μαύρα χάλια της οικονομίας μας.
Σε μια κοινωνία όπου ο φόβος της χρεoκοπίας είναι θρονιασμένος πια στα γονίδια της, αφού οι αμέσως προηγούμενες γενιές της έχουν χάσει τα λεφτά τους και μια και δυο φορές από την κατάρρευση της οικονομικής της βάσης, ο πανικός είναι ό,τι πιο εύκολο για να εξαπλωθεί.
Κακά τα ψέματα, “επιλεκτική” ή μη, στο άκουσμα της και μόνο η λέξη «χρεοκοπία» προκαλεί ρίγη τρόμου στον Έλληνα, που ανασύρει από τη μνήμη του τις διηγήσεις της γιαγιάς του, η οποία, λίγο πριν το κράτος “βαρέσει κανόνι” , τραβούσε τις όποιες οικονομίες της από τις τράπεζες και τις έκρυβε βαθιά στο σεντούκι. Και μετά περνούσε στην επόμενη φάση που ήταν να μετατρέψει όσο – όσο τις δραχμές της σε χρυσές εγγλέζικες λίρες και στη συνέχεια να τις ράψει σε διάφορα σημεία που μόνο εκείνη ήξερε, στο στρώμα του κρεβατιού της.
Είναι πολύ σημαντικό να μην εξαπλωθεί ο πανικός. Ακόμη κι αν μερικοί συμπολίτες μας έχουν σπεύσει να τραβήξουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες και να τα βγάλουν στο εξωτερικό. Ακόμη κι αν κάποιοι άλλοι, έχοντας ακολουθήσει τη “συνταγή της γιαγιάς”, έχουν μετατρέψει τα χρήματά τους σε χρυσές λίρες, με ορισμένους μάλιστα να έχουν ήδη πέσει θύματα επιτήδειων που τους πούλησαν κάλπικες.
Μπροστά στην πραγματικά πιο οριακή στιγμή της ελληνικής κοινωνίας – μετά τουλάχιστον το τέλος του εμφυλίου- το πιο σημαντικό είναι να υπάρξει ψυχραιμία. Ειδικά απέναντι σε μια κατάσταση που ακόμη και οι νομπελίστες της Οικονομίας δεν ξέρουν να την περιγράψουν με βεβαιότητα….