Από την θέση του φιλάθλου του Α.Ο.Τ. στην οποία ανήκω επί 60 συνεχή χρόνια και αδιαλείπτως παρακολουθώ και στηρίζω, θεωρώ υποχρέωσή μου να απευθυνθώ στους διατελέσαντες Προέδρους των Διοικήσεων του Α.Ο.Τ. περιόδου 2018 – 19 (κ. Μπαταγιάννη και κ. Αϊβάζογλου) προκειμένου να δοθούν απαντήσεις σε θέματα που έπαιξαν καθοριστικό λόγο στην αρνητική πορεία της ομάδας με κατάληξη στον «υποβιβασμό» παρά τους αρχικούς στόχους της ανόδου στην SuperLeagueκαι τους μετέπειτα για ένταξη εντός δωδεκάδας. Οι ως άνω εμπλεκόμενοι οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων σεβόμενοι την ιστορία του Α.Ο.Τ. και πέραν της αυτοκριτικής να δώσουν ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ σε καίρια ερωτήματα που εύλογα προέκυψαν στον χώρο των φιλάθλων μετά από μία σειρά αποτυχημένων επιλογών και αποφάσεων που στοίχισαν στην ομάδα και επηρέασαν δυσμενώς τους φιλάθλους, έτσι ώστε να διδαχθούμε από τα «λάθη» για ένα καλύτερο αύριο.
Κατ΄ επανάληψη ως φίλαθλοι γίναμε θεατές κακότεχνου ποδοσφαίρου με έλλειψη στοιχείων φαντασίας αλλά και ουσίας, με επανάληψη αδικαιολόγητων λαθών και με απουσία συγκεκριμένου πλάνου και σχεδιασμού.
Πέραν όμως της τεχνικής και ποιοτικής κατάρτισης των παικτών , που η πορεία έδειξε πως δεν ήταν αντάξιες στην συμβολή της επίτευξης των υψηλών στόχων της ομάδας, αρκετές φορές υπήρξε αντιληπτή η έλλειψη σε επαρκή βαθμό των στοιχείων της αγωνιστικότητας της μαχητικότητας, της δυναμικότητας, της διεκδίκησης, του πείσματος για νίκη και εν γένει του «τσαμπουκά» ως είθισται στην ποδοσφαιρική ορολογία.
Από πλευράς προπονητών: τρεις προσλήψεις που συνοδεύτηκαν με τρεις απομακρύνσεις, επισφράγισαν την αποτυχία των επιλογών αφού συνοδεύτηκε με την συνεχή πτωτική πορεία της ομάδας μέχρι τελικής πτώσης. Αυτό όμως που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και πολλές φορές αποτέλεσε θέμα συζητήσεων όχι μόνον φιλάθλων αλλά και ειδημόνων του ποδοσφαίρου (παλαίμαχων παικτών και προπονητών) υπήρξε καθ΄ όλη την περίοδο το θέμα της έλλειψης συγκεκριμένου μοντέλου «τακτικής» παιχνιδιού με ευθύνη του εκάστοτε προπονητού, πράγμα που οδήγησε πολλές φορές την ομάδα σε στιγμιαίους αυτοσχεδιασμούς, ατομικές πρωτοβουλίες, αδυναμία συντονισμού και συνεργασίας και με εμφανή την έλλειψη συγκεκριμένου πλάνου και σχεδίου.
Με αφορμή αυτή την εικόνα, παλαίμαχος παίκτης του Α.Ο.Τ., διακριθείς επί πενταετία στο Πρωτ. Α΄ Εθνικής δήλωσε στο γήπεδο μετά από αγώνα ότι «η εικόνα αυτή θυμίζει οτιδήποτε άλλο εκτός από ποδόσφαιρο». Τα ερωτήματα τα οποία γεννώνται εξ όλων των ανωτέρων θα πρέπει να απαντηθούν εκ μέρους των υπευθύνων προς αποφυγή παρόμοιων λαθών και προς όφελος της ομάδας μας.
- Τί έφταιξε και δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα οι μεταγραφές τόσο του καλοκαιριού όσο και του Δεκεμβρίου, λόγω της αδυναμίας των παικτών να σηκώσουν το φορτίο που οι στόχοι επέβαλλαν;
- Γιατί δεν αποκτήθηκε ένα κλασικό σέντερ φορ, παρά την αναγκαιότητα κάλυψης από το προηγούμενο έτος;
- Γιατί δεν φρόντισαν οι αρμόδιοι να εντάξουν στην ομάδα και ορισμένους τρικαλινούς παίκτες που η περιοχή μας διαθέτει, αφού είναι γνωστή η συνεισφορά ντόπιων παικτών στην ομάδα;
- Γιατί δεν αναζητήθηκαν ταλέντα από τις Ακαδημίες των Τρικάλων στις οποίες και προφανώς υπάρχουν.
- Με το θέμα της πρόσληψης και απόλυσης των τριών προπονητών γεννάται το εύλογο ερώτημα: όταν απολύεις κάποιον ως ακατάλληλο προβαίνεις στην πρόσληψη καταλληλότερου, όμως στις ως άνω περιπτώσεις γιατί δεν εφαρμόσθηκε ο αυτονόητος κανόνας που δυστυχώς οι τρεις αποτυχημένες προσλήψεις ξεπέρασαν το «δις εξαμαρτείν . . .».
Τέλος κάνω έκκληση στον Πρόεδρο του Α.Ο.Τ. κ. Αιβαζόγλου να λάβει σοβαρά υπόψη τα ερωτήματα και να δώσει τις σχετικές απαντήσεις τιμώντας όπως πρέπει ως ένα «μνημόσυνο» μιας ιστορικής ομάδας που με ευθύνη κάποιων υποβιβάσθηκε σε κατηγορία που δεν περιποιεί τιμή για όλο το Τρικαλινό κοινό.
ΜΑΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ