Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη επαναπροσδιόρισε την αξία της ζωής μας. Αν αυτή εκτροχιαστεί από μόνη της θα είναι …«λάθος» ή θα την ξηλώσουν οι δηλώσεις μετά το μοιραίο.
Εγκληματική αφέλεια ή ένοχη αμέλεια λοιπόν; Όσοι ψάχνουν απαντήσεις θα περιμένουν αρκετά, γιατί μάλλον δεν έχουν κάνει τις «σωστές» ερωτήσεις. Μπορούμε να παίξουμε με τις λέξεις αλλά όχι με τις ζωές. Αντιστρέψτε τις λέξεις, βάλτε στους επιθετικούς προσδιορισμούς ανθρώπους και θεσμούς και τα προσχηματισμένα νοήματα και οι βερμπαλισμοί αποκτούν σαφή εικόνα. Όχι, μην νομίζετε ότι στο «κάδρο» μπαίνουν βουνά και πεδιάδες, σήραγγες και ράγες, υπεύθυνοι και ανεύθυνοι, κυβέρνηση με όνομα και υπουργοί χωρίς νόημα.
Μέσα από τις εικόνες, αν αναποδογυρίσετε λέξεις και εκφράσεις θα βρείτε μόνο άδικα πτώματα κι οργή πίσω από σιωπηλές σκέψεις.
Αυτό που αντικρίζουν όλοι από την πρώτη Μαρτίου και μετά είναι ένα δράμα που φροντίζουν όλες οι εξουσίες από την πρώτη έως την τέταρτη να παραμένει επίκαιρο κι αναπάντητο.
Σ’ αυτήν την εθνική τραγωδία, που την γνωρίζουμε άριστα ως Έλληνες, την παρακολουθούμε δυστυχώς στον ακριβή χώρο της, στον Όλυμπο και τα Τάρταρα, εκεί που ο Κρόνος τρώει τα ίδια του τα παιδιά με Τιτάνες και Κύκλωπες να μάχονται για την διατήρηση του «άνω» και «κάτω» θρόνου.
Πότε θα πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από το πένθος και την σιωπή για οποιοδήποτε έγκλημα ή απώλεια, όπως πολύ σωστά επισήμανε η νεολαία μας και οι σκεπτόμενοι δυο φορές άνθρωποι, πίσω από τον χώρο και τον χρόνο, την κακιά χ(ώ)ρα και ν’ αντικρύσουμε το μέλλον με όραμα αλλά και σχέδιο, μ’ ελπίδα αλλά και ασφάλεια, με οργάνωση αλλά χωρίς θαύματα.
Η δοκιμαζόμενη αντοχή μας και ο λαός δεν θέλει δηλώσεις, βαμμένο πένθος δημόσιας δαπάνης, εισαγγελείς και πολιτικούς για απόδοση περσινών και προπέρσινων ευθυνών αλλά αντικειμενική ανάληψη ευθύνης με σοβαρότητα.
Η ανάταξη και ανάθεση ευρωπαϊκών προτύπων και κανονισμών ασφαλείας που έπαιρναν …από μόνες τους παρατάσεις, έκαναν τις ζωές όλων μας ένα απαράδεκτο video game.
«Το λάθος» του Σαμαράκη έγινε διαχρονικό best seller, «το λάθος» του σταθμάρχη έγινε η μαύρη κωμωδία μιας ολόκληρης χώρας που κρύβεται πίσω από συνήθη διαχρονικά «λάθη».
Η εθνική τραγωδία αποκαλύπτει την γύμνια με τα … καινούργια «ρούχα» του Βασιλιά.
Η «συγγνώμη» Μητσοτάκη, θ’ αλλάξω την κακιά χ(ώ)ρα, πρέπει να ειπωθεί αλλιώς. Συγγνώμη κύριες και κύριοι, θ’ αλλάξω απλώς… χώρα.
Ο Στέργιος Βολόγκας είναι οικονομολόγος, ερευνητής και αρθρογράφος