Η συμμετοχή του δασκάλου στην ανάπτυξη τη στέρεης προσωπικότητας του μαθητή εντοπίζεται στα δυο επίπεδα της εκπαίδευσης : στην παροχή της γνώσης και στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του μαθητή.
Ο διδάσκων με την στάση ζωής, με την συμπεριφορά , το ήθος, την μεθοδικότητα της εργασίας συντελεί καθοριστικά σετην διάπλαση του χαρακτήρα του νέου. Στόχος του είναι να τροφοδοτήσει την ύπαρξη και την προσωπικότητα του μαθητή με την απαραίτητη γνώση που θα του προσδώσει αξία. Στόχος του δασκάλου είναι κυρίως η σύνδεση του μαθήματος και με την προσωπική ανάπτυξη του μαθητή.
Ο ιδεώδης δάσκαλος δεν είναι σε καμία περίπτωση ο αλάνθαστος, άκαμπτος άνθρωπος αλλά ο έχων αξίες και σταθερά ΄΄πιστεύω ΄΄, που οδηγούν σε σωστή επικοινωνιακή σχέση με τους μαθητές. Είναι επιβεβλημένη επίσης από την πλευρά του δασκάλου ή καθηγητή η επιβράβευση της επιτυχίας, η εμψύχωση, που αποτελεί κίνητρο της επιτυχούς πορείας του νέου.
Επιβραβεύουμε επομένως κάθε προσπάθεια βελτίωσης ! Κάθε μαθητής κάθε γενιάς προσδοκά έναν δάσκαλο – καθηγητή, καθοδηγητή καιν εμπνευστή του και όχι έναν ψυχρό αναμεταδότη της γνώσης.
