Ήλπιζα λοιπόν, ως παρόχθιος κάτοικος του Αγιαμονιώτη , πως έφτασε η ώρα να γίνει καθαρός και όμορφος όπως ο μεγάλος αδελφός του o Ληθαίος και αυτό θεωρούσα πως αρκούσε να το ενστερνιστεί ο δήμαρχος Δημήτρης Παπαστεργίου ως πρόβλημα και να πράξει τα δέοντα.
Αλλά , φεύ…Δεν έφτανε η πολιτική βούληση της τοπικής αυτοδιοίκησης , γιατί για να συμβεί κάτι τέτοιο , θα πρέπει να το επιτρέψουν και οι θεματοφύλακες της λεγόμενης ελληνικής οικολογίας , ακόμα δε και της ελληνικής μυθολογίας.
Διότι οι τελευταίοι , με το που ξεκίνησαν τα έργα στο ποτάμι , άρχισαν να επικαλούνται όχι μόνο την Νομοθεσία (σύμφωνα με την οποία ελεγχόμαστε άπαντες) αλλά ακόμα και την Μυθολογία για να τεκμηριώσουν το συντελούμενο «οικολογικό έγκλημα» .
Η φρασεολογία τους συνεπώς θα έπρεπε να είναι ανάλογη του μύθου και φρόντισαν να ντυθεί με λέξεις όπως «ξεκοίλιασμα» , «σεληνιακό τοπίο» , ενώ ο έχων το γενικό πρόσταγμα δήμαρχος , ακόμα και αν έχει μαζί του την συντριπτική πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας εκλεγόμενος από την πρώτη Κυριακή , ωστόσο για τους οικολογούντες είναι «βλάσφημος» και αυτό όχι γιατί έκοψε την «ιερή Βελανιδιά» του μύθου τους , αλλά κάμποσες επικίνδυνες λευκές (όπως δείχνουμε και στις φωτογραφίες των παρακάτω σχολίων 1ο , 2ο & 3ο αλλά και σε πολλές άλλες που διαθέτουμε και είναι στην διάθεση κάθε καλόπιστου) , «ασεβής» , αλλά και «υπερόπτης» μάλλον γιατί δεν άκουσε τους επαΐοντες .
Και οι μυθοπλάστες αραδιάζουν έναν σωρό «υδρολογικές και γεωλογικές παραδοχές» που ακόμα και αν παρατηρήθηκαν σε χείμαρρους και ρέματα που ξεκινάνε από βουνά όπως οι «Σούρες» της Δυτικής Αττικής που έπνιξαν στο πρόσφατο παρελθόν την Μάνδρα , ωστόσο καμιά ομοιότητα δεν έχουν με τα ήρεμα ποτάμια των Τρικάλων και πολύ περισσότερο με τον Αγιαμονιώτη . Και αυτό γιατί , το εν λόγω ποτάμι , είναι κοντό σε μήκος , το οποίο μετριέται σε χιλιόμετρα λιγότερα και από τα δάκτυλα των χεριών , πηγάζει μέσα στην πεδιάδα του δήμου Τρικκαίων (Μεγάλο Κεφαλόβρυσο) και εκβάλει στον Ληθαίο , επίσης μέσα στην ίδια πεδιάδα του Δήμου Τρικκαίων (Καρυές) . Δηλαδή δεν έχει παρά ελάχιστη υψομετρική διαφορά η πηγή του με την εκβολή του. Αυτός είναι ο λόγος που κυλάει πάντα ήρεμα ακόμα και όταν «φουσκώνει» από τα βρόχινα νερά. Αιώνες τώρα…
Οι γενικές παρατηρήσεις λοιπόν των επαϊόντων για τους παρόχθιους κατοίκους του Αγιαμονιώτη , που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, έχουν τόση σημασία όση σημασία έδειχναν οι συμπολίτες του Άγγλου ερευνητή Αλεξάντερ Φλέμιγκ όταν τους ανακοίνωνε πως ασχολείται με την πράσινη μούχλα. Τον έμαθε όμως η παγκόσμια κοινότητα όταν η ενασχόλησή του συνδέθηκε με την παραγωγή της πενικιλίνης…Γιατί είχε πρακτικό αποτέλεσμα. Από τότε σώζει ζωές . Μόνο τότε απέκτησαν επιστημονική αξία οι παρατηρήσεις του ερευνητή από την «πράσινη μούχλα» Αν δεν προέκυπτε το φάρμακο κανείς δεν θα γνώριζε τον επιστήμονα και πολύ περισσότερο τις παρατηρήσεις του επί της «μούχλας» .
Συνεπώς , τι αξία έχουν για τους παρόχθιους του Αγιαμονιώτη που αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο πρόβλημα , οι γενικές παρατηρήσεις , ακόμα και αν αυτές υπογράφονται από τους επιφανέστερους επιστήμονες… Στην περίπτωσή μας , την λύση για τον βρώμικο και στομωμένο (φραγμένο) από πεσμένα δένδρα Αγιαμονιώτη ψάχνουμε και αυτήν δεν συντελείται «δια χειρών ενεργών πολιτών» .
Χρειάζεται να επισκεφθούν την παρόχθια περιοχή μηχανήματα και ως εκ τούτου ίσως ενοχληθεί η πανίδα του ποταμού . Θα ηρεμήσει ξανά και θα ξαναγυρίσει στον τόπο της όταν τελειώσουν τα έργα όπως συνέβη και στο παρελθόν , μετά τα όμοια έργα καθαρισμού και με τα ίδια μέσα που έκανε η Δημοτική Αρχή τον Ιούλιο του 2002 . ‘Όπως συνέβη και στο πρόσφατο παρελθόν με τον Πηνειό . Όπως συνέβη στο μακρινό παρελθόν με τον Ληθαίο και όπως ενδεχομένως χρειαστεί να συμβεί στο μέλλον με τον Κουμέρκη .
Δέκα εννιά χρόνια ήταν υπεραρκετά για να επαναλάβουμε την ίδια κουβέντα για το ίδιο πρόβλημα…
Ο Αγιαμονιώτης αποτελεί πλέον μέρος του αστικού ιστού της πόλης όπως και ο Ληθαίος . Όσο φιλόξενος στην πανίδα είναι ο Ληθαίος άλλο τόσο θα είναι πλέον και ο Αγιαμονιώτης .
Η παρούσα δημοτική αρχή οφείλει να σκύψει πάνω σε προσδιορισμένο πρόβλημα και να δώσει λύση . Να μην μιμηθεί άλλες δημοτικές αρχές οι οποίες με το πρόσχημα της οικολογικής ευαισθησίας άφηναν να συσσωρεύονται συν το χρόνο προβλήματα ρύπανσης από κάθε είδος σκουπίδια αλλά και προσβασιμότητας . Όπως μεριμνούμε για την αδιάλειπτη ροή των υδάτων και την ευπρεπή εικόνα του Ληθαίου και του Πηνειού , φροντίζοντας τις κοίτες και τις όχθες τους , το ίδιο θα πρέπει να συμβεί και για τον Αγιαμονιώτη . Μακάρι να μπορέσει να συμβιώσει και η πανίδα μαζί μας…
Ο επιστήμονας που υπογράφει το : «O μύθος του Ερισύχθωνα αναβιώνει στα Τρίκαλα» θα πρέπει να γνωρίζει πως τα παρόχθια δένδρα στον Αγιαμονιώτη , πόρω απέχουν από την «ιερή Βελανιδιά» του μύθου αλλά ούτε διαθέτουν «βαθύ ριζικό σύστημα» . Είναι αυτοφυείς Λεύκες με λιγνό και πανύψηλο κορμό (πάνω και από είκοσι μέτρα) και κατακρημνίζονται από έναν δυνατό αέρα , ακριβώς επειδή δεν έχουν βαθύ και πλατύ ριζικό πέλμα , όπως δείχνουν οι δικές μας φωτογραφίες που αποτελούν και αδιάψευστες μαρτυρίες . Και όταν συμβαίνει αυτό είναι λίαν επικίνδυνο για τους παροικούντες του Αγιαμονιώτη και καθόλου για τους κατοίκους του κλεινού άστεως οι οποίοι μπορούν να πλάθουν μύθους με πρωταγωνιστή τον Ερισύχθωνα .
Και επειδή χρησιμοποιεί τους μύθους για να ψέξει τον πρώτο πολίτη της πόλης των Τρικάλων , που στο κάτω της γραφής απολογείται για τα έργα και τις ημέρες του στον λαό από τον οποίο και νομιμοποιείται , μήπως γνωρίζει με ποιόν τρόπο καθάρισε ο Ηρακλής την «Κόπρο του Αυγεία» ;
Διερωτώμαι και ερωτώ : υπήρχε περίπτωση να κάνει τον 5ο άθλο του ο μέγιστος των Ηρώων της Ελληνικής μυθολογίας αν υπήρξαν στην εποχή του οι σημερινοί οικολογούντες ;
Κοντά στην έβδομη δεκαετία της ζωής μου γνωρίζω πως υπάρχουν πολίτες σε αυτόν τον τόπο που όταν ο Μύθος δεν ταιριάζει με την Πραγματικότητα , τότε δεν απομυθοποιούν τον μύθο τους αλλά καταργούν την Πραγματικότητα…
Όλοι κρινόμαστε από τις απόψεις μας .
Νίκος Γ. Παδιώτης
(Ένας παρόχθιος κάτοικος του Αγιαμονιώτη που προσδοκά , κοντά στο τέλος της ζωής του , να τον δει Ληθαίο)
Στις φωτογραφίες του θέματος διακρίνονται :
1/ σκουπίδια στην όχθη του Αγιαμονιώτη (πλησίον ιδιοκτησίας Τσιπουλάκου) που οι οικολογούντες “συλλέγουν με τα χέρια” .
2/ λεύκες που δεν άντεξαν το βάρος τους και ξεριζώθηκαν από τον μυθικό Αίολο φράζοντας την κοίτη του Αγιαμονιώτη στην συνοικία του Φλαμουλίου (διακρίνεται το κάγκελο της Γέφυρας και τα κάθε λογής σκουπίδια) .
– Στο 1ο σχόλιο λεύκες ξεπατωμένες στην όχθη του Αγιαμονιώτη , με “βαθύ ριζικό σύστημα” (έναντι Δημοτικού Αμαξοστασίου – διακρίνεται το Απορριμματοφόρο της Π.Α.ΔΥ.Θ.)
– Στο 2ο σχόλιο λεύκα με «βαθύ ριζικό σύστημα» κατά τον μυθοπλάστη καθηγητή στην πεζογέφυρα του Αγιαμονιώτη στην γειτονιά των παλαιών Βυρσοδεψείων .
– Στο 3ο σχόλιο Ιτιά (Κλέουσα) επίσης με «βαθύ ριζικό σύστημα» κατά τον μυθοπλάστη καθηγητή στην πεζογέφυρα του Αγιαμονιώτη στην γειτονιά των παλαιών Βυρσοδεψείων .
– Στο 4ο σχόλιο : κουφάρια αυτοκινήτων στην όχθη του Αγιαμονιώτη όπισθεν του Σούπερ – Μάρκετ Βασιλόπουλου .