Η εκλογική νίκη του Μπόρις Τζόνσον ξεπέρασε με το εύρος τις προβλέψεις των δημοσκοπήσεων.
Οι Συντηρητικοί πήραν 43,6% και 363 έδρες έναντι 32,3% και 203 εδρών των Εργατικών. Ο Τζόνσον πήρε την ισχυρή εντολή που ζήτησε για να φέρει σε πέρας το Brexit. Πλέον το ερώτημα δεν είναι το αν θα βγει η Μεγάλη Βρετανία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά το πόσο γρήγορα θα συμβεί αυτό και με ποιους όρους.
Μετά την ολοκλήρωση του Brexit θα δούμε αν η αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας θα δώσει το έναυσμα για περαιτέρω συρρίκνωση της ΕΕ και της ευρωζώνης ή το «μεγάλο νησί» θα συνεχίσει να αποτελεί την «ευρωπαϊκή εξαίρεση».
Ασφαλώς, οι εξελίξεις θα επηρεαστούν σε μεγάλο βαθμό από την κατάσταση που θα δημιουργηθεί στη Μεγάλη Βρετανία. Από το αν, δηλαδή, η χώρα θα βυθιστεί σε ένα τέλμα χάους και δυσπραγίας ή θα ανακάμψει κινούμενη με ταχύτητα προς την ευημερία.
Όπως η Θάτσερ
Η ομοιότητα του Μπόρις Τζόνσον με τη Μάργκαρετ Θάτσερ δεν περιορίζεται στο ότι οι Συντηρητικοί είχαν να πετύχουν τέτοιας έκτασης νίκη από την εποχή της «σιδηράς κυρίας». Το εκλογικό πρόγραμμα του Τζόνσον είναι τυπικά «θατσερικό»:
Πρωτοκαθεδρία της αγοράς, χαμηλότεροι φόροι, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, ελεύθερος ανταγωνισμός, είσοδος των ιδιωτών σε πεδία που ήταν αποκλειστικότητα του Δημοσίου, όπως το NHS (Εθνικό Σύστημα Υγείας).
Ο Τζόνσον νίκησε, δηλαδή, με ένα καθαρά δεξιό πρόγραμμα, την ίδια στιγμή που ο Κόρμπιν κατέβηκε με ένα πρόγραμμα που έμοιαζε βγαλμένο από τα εγχειρίδια της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Επομένως, θα μπορούσε κανείς εύλογα να ισχυριστεί ότι πρόκειται για νίκη της Δεξιάς όχι μόνο στις κάλπες, αλλά και στις ιδέες.
Η αμηχανία
Θα περίμενε κανείς ότι μια τόσο μεγάλη (και μάλιστα με αυτά τα χαρακτηριστικά) νίκη του βρετανικού «αδελφού» κόμματος θα έδινε λαβή για ουρανομήκεις πανηγυρισμούς της ευρωπαϊκής Δεξιάς. Δεν είναι, όμως, αυτή η περίπτωση. Αντιθέτως, είναι εμφανής η αμηχανία στις ηγεμονικές δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, με προεξάρχουσα τη γερμανική Χριστιανοδημοκρατία.
Με σημαία το Brexit, οι Συντηρητικοί κέρδισαν υποσχόμενοι να δώσουν απόλυτη προτεραιότητα στο ευρωπαϊκό έθνος, έναντι της ευρωπαϊκής συνεργασίας και αλληλεγγύης.
Επί 60 χρόνια οι πολιτικές ελίτ της ηπείρου μας προχώρησαν με την εκτίμηση πως η εκχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας στο κοινό ευρωπαϊκό σπίτι, λειτουργεί εντέλει προς το συμφέρον όλων μαζί των ευρωπαϊκών λαών και καθενός ξεχωριστά.
Τώρα οι Συντηρητικοί θριαμβεύουν με την αντίστροφη ιδέα: Η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας θα λειτουργήσει ευεργετικά για τον βρετανικό λαό.
Ίσως ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι ο Τζόνσον βλέπει ως προνομιακό εταίρο τις ΗΠΑ του Τραμπ και όχι τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μια νέα ατλαντική σύμπραξη φαίνεται να γεννιέται.
Εν ολίγοις, οι τεκτονικές μεταβολές στα πεδία της οικονομίας και της γεωπολιτικής πυροδοτούν μετασχηματισμούς στην κυρίαρχη ιδεολογία και τα κομματικά συστήματα της Ευρώπης.
cnn.gr