(Γράφει η φιλολόγος Μαρία Αγναντή)
Αν έκρινα τον κύριο Συρίγο με την επιστημονική μου ιδιότητα, θα του έλεγα ότι έχει τεθεί εκτός θέματος.
Αν έκρινα τον κύριο Συρίγο ως άνθρωπος της γραφής, θα έλεγα ότι του αρέσει πολύ ο θόρυβος γύρω από το όνομά του.
Όμως δεν έχει τελείως άδικο ο κύριος Συρίγος.
Το Πολυτεχνείο στη Μεταπολίτευση απέκτησε, όντως, μυθικές διαστάσεις στους κόλπους της ευρύτερης Αριστεράς. Δεν είναι Ελληνική νοοτροπία, συμβαίνει με κάθε ιστορικό ορόσημο πάνω στο οποίο μία παράταξη προβάλλει τα οράματα και τις ιδέες της.
Αφού όμως ο υφυπουργός Παιδείας θέλει να μιλήσουμε για ιδρυτικούς μύθους και σύμβολα, καλό θα ήταν να θυμηθούμε και να αναφέρουμε και εκείνα της δικής του παράταξης. Γιατί αν η Αριστερά έχει ως σύμβολα το Πολυτεχνείο και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, η Δεξιά έχει τον Γράμμο, το Βίτσι και τον Μελιγαλά. Στις επετείους αυτών συνωστίζονται οι βουλευτές της ΝΔ και παίζουν μπουνιές με τους χρυσαυγίτες για το ποιος είναι ο πιο αυθεντικός κληρονόμος τους. Οπότε, τί θεωρεί προτιμότερο ο κύριος Συρίγος, οι σημερινοί φοιτητές να φαντασιώνονται το δικό τους Πολυτεχνείο ή το δικό τους Γράμμο και Βίτσι; Να θεωρούν τον εαυτό τους κληρονόμο μιας δημοκρατικής εξέγερσης ή ενός εμφυλίου στον οποίο οι συνεργάτες των ναζί με τη βοήθεια των αμερικανικών ναπάλμ «έθαψαν στην άμμο» όσους αντιστάθηκαν στους ναζί; Το ερώτημα τίθεται ρητορικά.
Το πρόβλημα των δεξιών σαν τον κύριο Συρίγο με το Πολυτεχνείο δεν είναι οι μυθικές διαστάσεις που του απέδωσε η μεταπολιτευτική Αριστερά. Είναι ο εξεγερσιακός του πυρήνας, η ξαφνική εισβολή των μαζών στο προσκήνιο που αφαίρεσε -έστω στιγμιαία- τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων από τα χέρια των ελίτ είτε στη χουντική είτε στη δημοκρατική τους πτέρυγα. Άλλωστε, από κοινού δρομολογούσαν τη μετάβαση σε μία ευνουχισμένη δημοκρατία ασελγώντας στο ήδη κακοποιημένο πολιτικά κουφάρι της μέχρι να τους χαλάσουν τα σχέδια οι φοιτητές και οι εργάτες το Νοέμβρη του 1973.
Αυτή την «ανεξέλεγκτη» εξέγερση των από κάτω βδελύσσονται στην κυβέρνηση και παίρνουν μέτρα για να την καταστείλουν εν έτει 2022, όπως επί παραδείγματι με το νομοσχέδιο Κεραμέως που αφαιρεί από τους φοιτητές κάθε λόγο από τη λειτουργία των Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και ξαναβάζει την αστυνομία στα Πανεπιστήμια για πρώτη φορά μετά τη δικτατορία!
Η χούντα δεν τελείωσε μετά το 1973 και ο κύριος Συρίγος, η κυβέρνησή του και η ΕΡΤ της Πιονγιάνγκ που διαφημίζει ποικιλίες σκόρδου μετά την είδηση της πτώσης του Αντόνωφ, κάνουν ό,τι μπορούν για να μας το υπενθυμίσουν.
Παρόλα αυτά η γράφουσα δεν είναι άδικη και -παραβλέποντας τις εκρήξεις μεγαλοφυΐας του νεήλυδος στο αξίωμα υφυπουργού- δεν θα φανεί επιλήσμων και θα αποστείλει ένα πελώριο δημόσιο «ευχαριστώ» στους Κυριάκους της καρδιάς μας:
Στον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη γλυκιά ελπίδα και στον Κυριάκο Πιερρακάκη για το όμορφο ψηφιακό ταξίδι.
Αυτά έχουν σημασία στη ζωή, όχι τα χρήματα, εξ ου και δεν θα αποκαλύψω πόσο μου ήρθε το power pass, γιατί μετά θα με θέλουν μόνο για τα λεφτά μου…