Του Θανάση Νάστα, Διευθυντή 3ου Λυκείου Τρικάλων
Θα ήταν ευχής έργο να μη χρειαζόταν Κανονισμός Εσωτερικής Λειτουργίας στα σχολεία και όλα να λειτουργούν στη βάση του αλληλοσεβασμού, του αυτοπεριορισμού, της αυτοπειθαρχίας και της αυτοσυνειδησίας.
Επειδή όμως ζούμε σε μια εποχή “εκπτώσεων”, αναπόφευκτα η περιρρέουσα κοινωνική πραγματικότητα επηρεάζει το δέον και το πρέπον σε κάθε σχολική κοινότητα και ως εκ τούτου προβάλλει αδήριτη πλέον η ανάγκη, για να διαφυλάξουμε την ουσία της εκπαίδευσης και της αγωγής, να συντροφεύουμε την έμφυτη σε όλους “αιδώ” με την επίκτητη “δίκη”, δηλαδή νομικές και κανονιστικές διατάξεις, όπως ορίζει και ο Πλάτωνας στον “Πρωταγόρα” του.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων του 3ου ΓΕ.Λ. αναλογιζόμενος εξαιτίας των ως άνω τις ευθύνες του και έχοντας τη συμπαράσταση του Δεκαπενταμελούς Μαθητικού Συμβουλίου και του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων με αίσθημα παιδαγωγικής ευθύνης αποφάσισε με την υπ’ αριθμ. 34/22-2-2012 πράξη του την έγκριση και εκτύπωση Κανονισμού Εσωτερικής Λειτουργίας του σχολείου, για να γνωρίζουν λεπτομερώς όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας (Μαθητές, Γονείς και Εκπαιδευτικοί) τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά τους, όπως αυτά απορρέουν από τη σχολική νομοθεσία.
Ως Διευθυντής είχα την ηθική και νομική υποχρέωση σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία περί καθηκόντων του διευθυντή να «καθοδηγήσω τη σχολική κοινότητα να θέσει και να υλοποιήσει υψηλό στόχο». Ο στόχος ετέθη και οι Συνάδελφοί μου τον υλοποίησαν με καταπληκτική ποιότητα.
Ανακοινώνουμε αυτό, που είναι αυτονόητο για όλα τα σχολεία παγκοσμίως, προς ηθική ικανοποίηση των εμπλεκομένων στο εγχείρημα της έκδοσης του Κανονισμού, διότι δυστυχώς τα δημόσια σχολεία στην αφασική χώρα μας στερούνται Κανονισμού Εσωτερικής Λειτουργίας από συστάσεως ελληνικού κράτους, αν και αυτός είναι θεσμοθετημένος για όλα τα ιδιωτικά σχολεία αλλά και για κάθε σύγχρονη ή και πεπαλαιωμένη πολυκατοικία.
Συγχαίρω συνεπώς δημοσίως το Σύλλογο Διδασκόντων για το καινοφανές της απόφασης, που καταδεικνύει στους γονείς των μαθητών αλλά και στην Τρικαλινή κοινωνία ότι νοιάζονται έμπρακτα και όχι με παιδαγωγικά φληναφήματα για την ευρυθμία του σχολείου, αφού η εύρυθμη λειτουργία αποτελεί την «εκ των ων ουκ άνευ» προϋπόθεση για την παροχή ποιοτικής διδασκαλίας και γνώσης.
Ευχαριστώ το Σύλλογο Διδασκόντων, διότι με ευγένεια αλλά και με δημιουργική αντιπαράθεση ιδεών και επιχειρημάτων συνέβαλε στη σύνταξη του τελικού κειμένου του Κανονισμού, που έχει ήδη δοθεί για εκτύπωση. Ευχαριστίες ανήκουν και στα μέλη της συντακτικής επιτροπής Μπραζιτίκο Νίκο, Χατζηδάκη Μιχάλη, Ντουρντούνη Εύα αλλά και στο σελιδοποιητή του κειμένου Λάζαρο Κουκουλέτσο, που συνεργάστηκαν άψογα με τον πρόεδρο της συντακτικής επιτροπής.
Ευχαριστώ το Δεκαπενταμελές Μαθητικό Συμβούλιο και το Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, που συνέβαλαν με τις δημιουργικές έγγραφες προτάσεις τους στη διαμόρφωση του τελικού κειμένου.
Αναπόφευκτα γυρίζει η σκέψη μου στο 2004, όταν ως διευθυντής του ΓΕ.Λ. «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ» προσπάθησα να συνεγείρω τη σχολική κοινότητα για τη σύνταξη και έγκριση Κανονισμού. Δυστυχώς η απογείωση δεν κατέστη δυνατή, διότι στο αρχιπέλαγος της εκπαίδευσης τότε και ιδιαίτερα στην περιοχή φυσούσαν θυελλώδεις άνεμοι κομματικοί, συνδικαλιστικοί συντεχνιακοί αλλά και άνεμοι ανεπάρκειας της προϊστάμενης διοικητικής ιεραρχίας, που δεν τιμούσε αλλά απλώς διαχειριζόταν το αξίωμά της.
Παρά ταύτα προχώρησα μονομερώς το 2004 ως διευθυντής στη σύνταξη και εκτύπωση Κανονισμού, που σήμερα δικαιώνεται και από τις επιλογές του ίδιου του υπουργείου παιδείας. Διανεμήθηκε στους μαθητές, έλαβα συγχαρητήρια επιστολή από τον Περιφερειάρχη Εκπαίδευσης Θεσσαλίας αλλά και μου ζητήθηκε από τον ίδιο να τον αποσύρω, διότι αυτό απαίτησε ή ανέχθηκε ο Σύλλογος Διδασκόντων. Το θέμα το ΚΚΕ το έφθασε μέχρι τη Βουλή των Ελλήνων, διότι κινδύνευε το Δημόσιο Σχολείο! Αξιολύπητα η ηγεσία του υπουργείου παιδείας συντάχθηκε με το ΚΚΕ και όχι με το αυτονόητο, διότι, όπως ειπώθηκε στη Βουλή «δεν ήμουν δικός τους, όπως ο τότε διευθυντής Δ/θμιας Εκπ/σης ν. Τρικάλων»!
Το παράδοξο; Τυπικά ο κανονισμός αποσύρθηκε, χωρίς βέβαια οι μαθητές να επιστρέψουν τα αντίτυπα. Ο Κανονισμός εφαρμοζόταν άτυπα ως προς όλες τις παραμέτρους του με τη συνεργασία σχεδόν του συνόλου του Συλλόγου Διδασκόντων! Τότε σε τι συνίστατο η διαφωνία; Δεν ήθελαν, οι παρά ταύτα αγαπητοί μου, γραπτό κείμενο Κανονισμού, καθότι «άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων». Συγχρόνως δέχθηκαν αποσπάσματα του Κανονισμού να υπάρχουν και μέχρι σήμερα ακόμη αναρτημένα σε κάθε αίθουσα διδασκαλίας αλλά και στο γραφείο του Συλλόγου Διδασκόντων. Συνεπώς δικαιούται δημόσιο έπαινο και η τότε σύνθεση του Συλλόγου Διδασκόντων, διότι, έστω και μ’ αυτόν τον ελλιπή τρόπο, πέρα από τα αρνητικά επιφαινόμενα υπηρέτησε την ουσία των πραγμάτων.