Για αυτούς που αρέσκονται να αναλύουν τα πολιτικά δρώμενα, ο πρόσφατος ανασχηματισμός ανέδειξε δύο εξαιρετικά σοβαρά θέματα.
Το πρώτο θέμα αναδείχθηκε κατά την υπόθεση της υπουργοποίησης του Ευάγγελου Αποστολάκη. Οι επακόλουθες αντιδράσεις που τελικά οδήγησαν στην άρνηση από πλευράς Στεφανή, υποδεικνύει μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες του Ελληνικού πολίτικου συστήματος, αυτό της περιχαρακωμένης και έντονης κομματικοποίησης. Αυτό οδηγεί αναπόφευκτα στο φαινόμενο της κομματικής πειθαρχίας και την δημιουργία κομματικών διαχωριστικών γραμμών. Όποιος τολμά να υπερβεί τις κομματικές διαχωριστικές γραμμές καταδικάζεται σαν αποστάτης και διαγράφεται από το κόμμα.
Με αυτό το τελευταίο απείλησε ο Α. Τσίπρας τον Ευάγγελο Αποστολάκη σε περίπτωση που αποδεχόταν την πρόταση Μητσοτάκη. Το θέμα είναι ότι η αντίδραση Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται σε αντίθεση με την επίσημη αποστολή της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης που είναι να αναδεικνύει τα λάθη της όποιας κυβέρνησης και αν μπορεί να βοηθά να διορθωθούν. Το να μη επιτρέπει σε κάποιο κομματικό της στέλεχος να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, σημαίνει ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει σκοπό να βοηθήσει να ξεπεραστούν τα προβλήματα, αλλά αντιθέτως έχει σκοπό να δημιουργήσει προβλήματα έτσι ώστε να φθαρεί η κυβέρνηση πιο γρήγορα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η κομματική πειθαρχία και αυτού του τύπου η κομματική περιχαράκωση είναι ελληνικό φαινόμενο. Σε καμιά άλλη δυτική, αστικού τύπου. δημοκρατία δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι βουλευτές και οι γερουσιαστές (Οι περισσότερες δυτικές δημοκρατίες έχουν και γερουσία) έχουν δικαίωμα να εκφέρουν την άποψη τους, και να ψηφίσουν ανάλογα με αυτό που πιστεύουν. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται, όποτε χρειάζεται, διακομματική συναίνεση, ενώ την ίδια στιγμή νόμοι που μπορεί να είναι επιζήμιοι καταψηφίζονται. Αυτό δεν αποτελεί θεωρία, αλλά καθημερινή πράξη στην εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος καθώς και απόδειξη μιας ώριμης δημοκρατίας.
Το δεύτερο και εξαιρετικά σοβαρό θέμα είναι η υπουργοποίηση του Θάνου Πλεύρη. Από την εποχή που πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Αντώνης Σαμαράς στην ΝΔ προσχώρησαν πολλοί πολιτικοί που άνηκαν στο ΛΑΟΣ. Αυτό βέβαια έφερε ψήφους στην ΝΔ αλλά αλλοίωσε τον χαρακτήρα του κόμματος. Η ΝΔ άρχισε να μεταβάλλεται από κοινωνικά προοδευτικό και οικονομικά συντηρητικό κόμμα (όπως αναφέρεται στην ιδρυτική της διακήρυξη) σε περισσότερο κοινωνικά συντηρητικό κόμμα.
Ενώ αυτό από μόνο του είναι αρκετά μεγάλο πρόβλημα έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι ο Θάνος Πλεύρης είναι όχι μόνο ακροδεξιός, αλλά και ακροσυντηρητικός. Μάλιστα έχει προχωρήσει σε αντισημιτικές και ακροδεξιές δηλώσεις στο παρελθόν κάτι που έχει προκαλέσει την οργή του Ισραηλίτικου Συμβουλίου της Ελλάδας. Αυτό γιατί με την υπουργοποιήση Θ. Πλέυρη νομιμοποιείται ο αντιοσημιτισμός και εισέρχεται στην κεντρική σκηνή της πολιτικής ζωής της χώρας.
Αυτό το τελευταίο είναι εξαιρετικά σημαντικό καθώς η χώρα μας βασίζεται στην συμμαχία με το Ισραήλ έτσι ώστε να δημιουργήσει ικανή αποτρεπτική ισχύ απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας. Η επιλογή του να υπουργοποιηθεί η Θάνος Πλεύρης, σίγουρα θα δημιουργήσει δυσαρέσκεια στο Ισραήλ, την στιγμή μάλιστα που εκεί υπάρχει μια νέα κυβέρνηση δύο κομμάτων, με έναν από τους δύο εταίρους να είναι αριστερό κόμμα. Οι φωνές μέσα στο Ισραήλ που λένε ότι πρέπει να υιοθετηθεί μια πολύ πιο ήπια γραμμή απέναντι στην Τουρκία πληθαίνουν. Με ένα τόσο λάθος μήνυμα από την Ελλάδα είναι σίγουρο ότι θα γίνουν και πιο δυνατές.
Η υπουργοποιήση λοιπόν του Θάνου Πλεύρη υποσκάπτει την πιο σημαντική γεωπολιτική και γεωστρατηγική συμμαχία που έχει αυτή την στιγμή η χώρα,