Η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού και το δικαιωματιστικό και ελευθεριακό ένδυμα μιας εγωπαθούς ,ναρκισσιστικής και νεοφασίζουσας νοοτροπίας.
Υπάρχουν κάποιοι στην ελληνική κοινωνία που θεωρούν ότι οι ελευθερίες κατοχυρώνονται συνταγματικά για όλους τους πολίτες, χωρίς προϋποθέσεις και σε κάθε περίπτωση αυτή είναι μια κατοχύρωση ανεξάρτητη από τις συγκυρίες και καταστάσεις της ζωής, δηλαδή κατ’αρχήν. Ασφαλώς, όλοι αυτοί, δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ελευθερία, μάλλον σε καμία διάστασή της, και σίγουρα -εφόσον συγχέουν το τυπικό δικαίωμα με την ουσιαστική ελευθερία- διαφαίνεται ότι δεν γνωρίζουν και το τι είδους πολίτευμα έχουμε στην Ελλάδα .
Πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ότι , ελευθερίες δίχως υποχρεώσεις δεν μπορούν να υπάρξουν. Μια τέτοια συνθήκη (ελευθερίες δίχως υποχρεώσεις) δεν αποτελεί ελευθερία, αλλά «νομιμοποίηση» του ανθρώπινου εγωισμού. Αυτός που θέλει καί να μην εμβολιαστεί (γιατί αυτό είναι δικαίωμά του), αλλά θέλει καί να μπορεί να μεταδίδει «ελεύθερα» τον ιό (γιατί και αυτό πιθανόν θεωρεί ότι είναι δικαίωμά του) και ταυτόχρονα να μιλά για ισονομία -ώστε να μην αισθάνεται β’κατηγορίας σε σχέση με τους εμβολιασμένους- δεν είναι πολίτης, αλλά ένας εγωπαθής οπαδός του κοινωνικού δαρβινισμού και επομένως του σκεπτικού: «μόνον oι ισχυροί πρέπει να επιβιώνουν». Διότι εδώ, αυτοί που καταδικάζονται είναι κυρίως οι άνω των 50 χρονών και οι ευάλωτοι σε μικρότερες ηλικίες ,που ασφαλώς δεν έχουν την επιλογή να γίνουν νέοι ξανά, ακριβώς όπως και οι πάσχοντες από χρόνιες ασθένειες δεν μπορούν να απαλλαγούν λ.χ. από τη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ή τον διαβήτη. Όμως αυτή είναι μια θεωρία που είχε επικαλεστεί και το ίδιο το ναζιστικό καθεστώς. Πρόκειται επομένως για ένα μείγμα εγωισμού, ναρκισσισμού και φασιστικής νοοτροπίας που σήμερα φοράει μια δικαιωματιστική και ελευθεριακή φορεσιά.
Σε κάθε περίπτωση όταν κάποιος επικαλείται συνταγματικά δικαιώματα, σε καθεστώς αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όπως είναι στην Ελλάδα , θα πρέπει πρώτα να γνωρίζει τι προβλέπει το Σύνταγμα και τι όχι. Είναι υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουν, μαζί με την αρχή της εντολής, και την αρχή της πλειοψηφίας. Όμως η γνώμη της πλειοψηφίας ενδέχεται να έχει απρόσμενες, ξεπερασμένες ή ακόμη και αυταρχικές συνδηλώσεις. Για παράδειγμα μια πλειοψηφία μπορεί να θελήσει να επαναφέρει τη θανατική ποινή, να ζητήσει κλείσιμο συνόρων εν μέσω τουριστικής περιόδου και φυσικά να απαιτήσει υποχρεωτικούς εμβολιασμούς για λόγους δημόσιας υγείας ή και εθνικού συμφέροντος (μέτρα που σε άλλα θέματα έχει πάρει ,όπως π.χ. το κάπνισμα, η υποχρεωτική ζώνη ασφάλειας στο αυτοκίνητο κ.λ.π. ).
Καλό θα ήταν λοιπόν όλοι αυτοί που επικαλούνται, με τόσο μεγάλη ευκολία, έννοιες όπως: «Σύνταγμα», «Δημοκρατία», «Δικαιώματα», «Ισονομία» κ.α., πρώτα να σκεφτούν προσεκτικά (ή να ενημερωθούν) σε τι αντιστοιχεί καθεμιά έννοια γιατί η εγωπάθεια του καθενός δεν αποτελεί πολιτική ή λογική θέση, αλλά έκφραση ψυχικής κατάστασης. Αυτό αφορά και πολιτικούς σχηματισμούς ,που θεωρούν ότι μόνο με την πειθώ πρέπει να αντιμετωπίζεται η πανδημία και ο εμβολιασμός ,οι οποίοι αποβλέπουν στην πολιτική εκμετάλλευση και στη ψήφο από αυτά τα άτομα .
Γεώργιος Τσίγκας