Γ. Μαραγκόπουλος: Σκέψεις και προβληματισμοί για την ταινία Beckett που γυρίστηκε και στα Τρίκαλα

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε στο Netflix η ταινία Beckett, η οποία είναι γυρισμένη εξολοκλήρου στην Ελλάδα, ενώ τουλάχιστο οι μισές από τις σκηνές που συμπεριλήφθηκαν στην ταινία είναι γυρισμένες στην ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων αλλά και μεσα στην ίδια την πόλη.

Το θέμα είναι ότι η ταινία δεν άρεσε σε πολλούς. Οι κριτικές που επιφύλαξαν οι Τρικαλινοί για την ταινία είναι από “Απαράδεκτη σε όλα τα επίπεδα ταινία !”, “Για γέλια ήταν Δήμαρχε. Και δεν προέβαλε τις ομορφιές του τόπου όπως θα έπρεπε.”, “Σάπιο το καρπούζι” και πολλά πολλά άλλα χλευαστικά, κακεντρεχή και προσβλητικά.

Με όλα αυτά θα διαφωνήσω και επί της αρχής αλλά και για το πνεύμα με το οποίο γίνονται. Παρακάτω θα εξηγήσω ακριβώς το γιατί.

Καταρχάς μια ταινία είναι ένα προϊόν. Έχει προϋπολογισμό, έξοδα και έσοδα. Στα έξοδα της ταινίας συμπεριλαμβάνονται οι αμοιβές των ηθοποιών, των συνεργείων κινηματογράφησης, τα έξοδα κινηματογράφησης και πολλά πολλά άλλα. Ο προϋπολογισμός της ταινίας είναι πολύ βασικός για το αποτέλεσμα που τελικά λαμβάνει το κοινό. Ο βασικός παράγοντας για το αν μια ταινία είναι επιτυχία ή όχι είναι το πόσα χρήματα έβγαλε στο box office και αν κατάφερε να βγάλει κέρδός.

Παρακάτω θα παραθέσω μια (ενδεικτική) λίστα με ταινίες, με τον προϋπολογισμό τους και τις εισπράξεις στο Box Office.

 

The Shawshank Redemption – Προϋπολογισμός 25 εκ USD, Box Office 58,3 εκ USD

Lucy – Προϋπολογισμός 39 εκ USD, Box Office 463 εκ USD

Lost in Translation – Προϋπολογισμός 4 εκ USD, Box Office 119 εκ USD

Cold Mountain – Προϋπολογισμός 79 εκ USD, Box Office 173 εκ USD

The Postman – Προϋπολογισμός 79 εκ USD, Box Office 20.8 εκ USD
Πολίτικη Κουζίνα –  Προϋπολογισμός 2.3 εκ USD, Box Office 10.4 εκ USD

Στην παραγωγή του Beckett συμπεριλαμβάνονται οι Frenesy Film, Rai Cinema, RT features, Wise Pictures και η MeMo, πρόκειται λοιπόν για μια Ιταλική και Βραζιλιάνικη παραγωγή. Ο προϋπολογισμός της ταινίας υπολογίζεται μεταξύ 3 και 5 εκ USD. Πρέπει να σημειωθεί ότι σε πολλές περιπτώσεις εφόσον χρειαστεί ο προϋπολογισμός μπορεί να επεκταθεί. Όπως αναφέρθηκε ένα μέρος από αυτά τα χρήματα πάει στους ηθοποιούς. Τα υπόλοιπα όμως πάνε στην παραγωγή και στην συγκεκριμένη ταινία αυτά υπολογίζονται γύρω στο ένα με δύο εκ δολάρια

Οπότε βρισκόμαστε στην θέση μια επιχείρηση να έχει έρθει, να έχει επενδύσει στην Ελλάδα γενικότερα αλλά και στα Τρίκαλα πολλά χρήματα για γυρίσματα, και εμείς, αντί να πούμε “ευχαριστώ” όπως θα έπρεπε, χλευάζουμε και ειρωνευόμαστε με περιπαικτική διάθεση. Λυπάμαι αλλά αυτό σε καμιά περίπτωση δεν είναι επαρκές ώστε να μπορέσουμε να τραβήξουμε διεθνής παραγωγές να επενδύσουν στην χώρα μας.

Βεβαίως όσον αφορά το Beckett υπάρχουν και άλλα θέματα. Για παράδειγμα το γεγονός ότι μέλη του δημοτικού συμβουλίου συμμετείχαν αφιλοκερδώς, σαν κομπάρσοι, στα γυρίσματα της ταινίας, χωρίς να είναι επαγγελματίες ηθοποιοί. Το θέμα εδώ βεβαίως είναι ότι στις περισσότερες χώρες που γίνεται παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών, υπάρχει η απαίτηση όλοι όσοι εμφανίζονται στην ταινία να είναι μέλη σωματείου ηθοποιών, ανεξάρτητα το τι ρόλο παίζουν. Έτσι λοιπόν ακόμη και οι κομπάρσοι θα πρέπει να είναι ηθοποιοί. Είναι απολύτως σημαντικό για ένα ηθοποιοί που αρχίζει την καριέρα του να έχει τέτοιους μικρούς ρόλους στο ενεργητικό του. Δεν είναι λίγοι άλλωστε που ξεκίνησαν από αυτό. Επίσης αυτοί οι μικροί ρόλοι προσφέρουν έστω ένα μικρό μεροκάματο σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Μάλιστα τα γυρίσματα έγιναν χειμώνα εν μέσω lockdown περίοδος που οι άνθρωποι των τεχνών είχαν απόλυτη ανάγκη για να δουλέψουν και να βγάλουν έστω δέκα μεροκάματα.

Βεβαίως υπάρχουν και αυτοί ή αυτές που θα πούνε ότι δεν θα έβγαινε η παραγωγή αν πλήρωναν τους κομπάρσους. Η απάντηση μου είναι η εξής: Το κόστος για 50 κομπάρσους για γυρίσματα δέκα ημερών δεν θα ξεπερνούσε τα 50 χιλιάδες ευρώ. Σε μια παραγωγή που είναι της τάξης μεταξύ 3 και 5 εκ δολαρίων αυτό το κόστος έχει ήδη προϋπολογιστει. Οπότε σε καμία περίπτωση η παραγωγή δεν θα έβγαινε. Αντίθετα αυτό το κόστος αντί να δοθεί σε επαγγελματίες ηθοποιούς κατέληξε πίσω στις τσέπες των εταιρειών της παραγωγής.

Δεν ξέρω αν μας αφορά αν εξυπηρετήθηκε η ματαιοδοξία κάποιων, ούτως ή άλλως ένας ματαιόδοξος άνθρωπος θα βρει τρόπους να κάνει κάτι τέτοιο. Το θέμα όμως είναι το εξής: Ο χρόνος τον οποίο διαρκεί μια ταινία είναι πολύ σημαντικός. Θα μπορούσε αντί να μπει στην ταινία για μερικά δευτερόλεπτα ο κάποιος δημοτικός σύμβουλος να δείξουν γραφικά πλάνα της πόλης, όπως για παράδειγμα η κεντρική γέφυρα ή το φρούριο. Κάτι τέτοιο θα βοηθούσε στην προσέλκυση τουρισμού στην πόλη.

Ακόμη χειρότερα η ταινία χλευάστηκε παραβλέποντας το γεγονός ότι από την παραγωγή επενδύθηκαν και ξοδεύτηκαν χρήματα και στην τοπική οικονομία αλλά και στην ευρύτερη Ελληνική, τα οποία μάλιστα θα μπορούσαν να είναι και περισσότερα. Και κάπου εδώ μπαίνει και το θέμα της αχαριστίας, πέρα από αυτό του ερασιτεχνισμού.