Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς είναι να μην διαθέτεις όλες σου τις αισθήσεις; Προσπάθησε να ακολουθήσεις τον δρόμο των τυφλών μία φορά σκεπτόμενος πως ο μόνος βοηθός σου είναι ένα μπαστούνι ενώ η όραση σου απουσιάζει.
Άτομα που έχουν κάποια κινητική, νοητική, ψυχική ή αισθητική μειονεξία σε σχέση με τον μέσο άνθρωπο χαρακτηρίζονται ως ΑμΕΑ. Μια αναπηρία μπορεί είτε να είναι αποτυπωμένη στο γενετικό υλικό και να εκδηλωθεί από την αρχή της ζωής μας ή μεταγενέστερα, είτε να εμφανιστεί μετά από ένα τραυματικό γεγονός δίχως να υπάρχει κάποια προδιάθεση. Αυτό σημαίνει ότι όλοι μας είμαστε εν δυνάμει ανάπηροι.
Ο αριθμός τους αυξάνεται ετησίως. Αν και τα νούμερα είναι άξια παρακολούθησης, δύσκολα παρατηρούμε έναν άνθρωπο με αναπηρία να κυκλοφορεί. Όσες φορές αναρωτήθηκα γιατί άραγε συμβαίνει αυτό, καταλήγω στο εξής συμπέρασμα: Συχνά δεν σεβόμαστε τους ανθρώπους με αναπηρία.
Ένα άτομο με ειδικές ανάγκες χρειάζεται μια ομάδα εξειδικευμένων ατόμων που θα κάνουν την ζωή του πιο λειτουργική και ασφαλή. Οι απλές, καθημερινές, αναγκαίες συνήθειες έχουν γίνει δυσεπίλυτοι αλγόριθμοι για ένα άτομο ΑμΕΑ. Ο γιατρός χρειάζεται να τον επιβλέπει και να του ανανεώνει την φαρμακευτική αγωγή. Ο φυσικοθεραπευτής εβδομαδιαία πρέπει να τον κρατά σε φόρμα και να οργανώσει το σπίτι και το χώρο εργασίας του ώστε να μπορεί να τα χρησιμοποιεί με ευκολία. Ο ψυχολόγος θα του υπενθυμίζει ότι υπάρχουν λόγοι για να συνεχίσει να παλεύει. Το εισόδημά του το επενδύει κατ’ εξοχήν στην υγεία του.
Όλοι μας φίλοι μου μένουμε άναυδοι στο άκουσμα και μόνο του καιάδα, αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε πλάσει ένα κοινωνικό καιάδα για τα άτομα αυτά.
Αφού τους στερούμε την αυτονομία και την ελευθερία, αυτομάτως σκοτώνουμε και τα όνειρά τους. Συλλογιστείτε πως όλο το ζωικό βασίλειο είναι κατά κάποιον τρόπο ανάπηρο. Για παράδειγμα τα πουλιά μπορούν να πετάξουν, όμως εμείς όχι. Το δικό μας αναπηρικό αμαξίδιο για τον ουρανό, για την πτήση είναι τα αεροπλάνα. Το γεγονός ότι είμαστε ανίκανοι να πετάξουμε και το ότι δεν διαθέτουμε την μυϊκή δύναμη ώστε να μπορέσουμε να υπερνικήσουμε μεγάλο μερίδιο των ζώων είναι αυτά που μας κατέστησαν κυρίαρχους στο ζωικό βασίλειο. Αυτές κυρίως οι “αδυναμίες” είναι που ανάγκασαν τον εγκέφαλο μας να γίνει πολυμήχανος στην αναζήτηση τροφής και να εξελιχθεί ως το σημερινό του σημείο που μπορεί να κατανοήσει και να αναλύσει γεγονότα που στο παρελθόν ήταν ακατανόητα και να δημιουργήσει αντικείμενα με εκατοντάδες λειτουργίες που κατά κύριο λόγο έχουν ως σκοπό την υγεία, την προστασία ή την νίκη απέναντι στον εκάστοτε εχθρό.
Δυστυχώς όπως προανέφερα σκοτώνουμε τα όνειρά τους. Είχα την πίστη ότι η έξυπνη πόλη μας θα έκανε την διαφορά και θα έδινε πνοή ζωής στα όνειρα των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Την πίστη αυτήν μου την έδωσε μια ανακοίνωση το 2018 ενός δελτίου τύπου του Δήμου που έλεγε για μια προσφορά οικοπέδου 11 στρ. και κτισμάτων 600 τ.μ. για χώρο ημερήσιας φροντίδας παιδιών με αναπηρία.(25.4.2018)
Το 2019 ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεσμεύτηκε ότι θα αναλάβει προσωπικά το έργο για την δημιουργία «Μικτού Κέντρου Διημέρευσης Ημερήσιας φροντίδας Ατόμων με ειδικές ανάγκες (με πρόβλεψη για διανυκτέρευση).
Το πίστεψα ποιο έντονα όταν στις 20.9.2020 διάβασα σε τοπική εφημερίδα ότι μπήκε και θεμέλιος λίθος στο ναό που θα κατασκευασθεί στο χώρο που θα ανεγερθεί το κέντρο φιλοξενίας ΑμΕΑ.
Το 2022 πίστεψα ότι τελικά γίνονται και θαύματα, όταν έμαθα ότι «Πρότυπο Θεραπευτικό Κέντρο για άτομα με αναπηρίες χρηματοδοτεί και κατασκευάζει στα Τρίκαλα η Περιφέρεια Θεσσαλίας. Ο Περιφερειάρχης υπέγραψε τη σύμβαση κατασκευής του έργου «Μικτό Κέντρο Διημέρευσης Ημερήσιας Φροντίδας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες στα Τρίκαλα», συνολικού προϋπολογισμού ένταξης 3.000.000 ευρώ, με χρηματοδότηση από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της Περιφέρειας.
Το έργο αξιοποιεί τη μεγάλη δωρεά ακίνητης περιουσίας της οικογένειας Δεληλίγκα και αποδίδει στην κοινωνία των Τρικάλων μια σύγχρονη Θεραπευτική Δομή ημερήσιας φροντίδας αλλά και με πρόβλεψη διανυκτέρευσης, για άτομα με κινητικές αναπηρίες, αισθητηριακές αναπηρίες και νοητική υστέρηση.» Επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής και να μην αδικήσω και κανέναν παρακολουθώ και έχω συγκεντρώσει, όσα έχει γράψει ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος για το θέμα αυτό όλα αυτά τα χρόνια. Το τελευταίο διάστημα και συγκεκριμένα το έτος 2022 έγιναν κάποιες εργασίες για μόλις 3 ημέρες και σταμάτησαν. Φανταστείτε ούτε τα μπάζα δεν καθάρισαν από τον χώρο.
Φίλοι μου βγαίνει και το 2023 πάμε στο 2024 και η δημιουργία αυτού του κέντρου έγινε το «γεφύρι της Άρτας». Θα μου πείτε καλά και σένα τι σε νοιάζει; Θα σας απαντήσω ότι έχω μητέρα τυφλή εδώ και 20 χρόνια και στον μόνο χώρο που κινείται τώρα τελευταία που έφυγε από την ζωή ο πατέρας μου είναι μόνο τα 3 δωμάτια του σπιτιού της κι σαυτά με πι και επειδή τα γνωρίζει καθότι εκεί μεγάλωσε παντρεύτηκε και ζει μέχρι τώρα που είναι 79 χρονών.
Το έργο αυτό θα έδινε ποιότητα στη ζωή της διότι θα είχε έναν χώρο να περνάει την ημέρα της και δεν θα καθόταν σε έναν καναπέ όλη την ημέρα μέχρι να ρθεί το βράδυ να πάει στην κρεβατοκάμαρα της. Θα ήθελα όμως να ρωτήσω τελικά υπάρχουν τα χρήματα για να γίνει το έργο, υπάρχει μελέτη και χρονοδιάγραμμα; Γνωρίζω ότι η Περιφέρεια Θεσσαλίας ενέκρινε για το 2023 μόλις 100.000 ευρώ γιατί κύριοι που είναι τα υπόλοιπα χρήματα;
Τελικά η πόλη μας θα συνεχίσει να αδιαφορεί για τα ΑμΕΑ;