π. Αθανασίου Πολ. Τύμπα, Θεολόγου – Μουσικού
Τώρα που μπήκε η Μεγάλη Τεσσαρακοστή οι άνθρωποι του πνεύματος χαίρονται διότι ανοίγει το στάδιο των αρετών. Όλοι καλούμαστε να ελέγξουμε τον εαυτό μας, να δούμε με ποιο από τα πάθη μας θα ασχοληθούμε ώστε να φθάσουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα λίγο καλύτεροι. Εάν όμως είμαστε τεμπέληδες, έχουμε δηλαδή το πνεύμα της ακηδίας, γίνονται λίγο δύσκολα τα πράγματα. Συχνά η ακηδία οδηγεί στον πνευματικό μαρασμό και την κατάθλιψη διότι αυτός που δεν αγωνίζεται και δεν εργάζεται έχει τον χρόνο να σκεφτεί διάφορα ανόητα πράγματα. «Αργία μήτηρ πάσης κακίας», έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.
Ο αββάς Παύλος ένας από τους έμπειρους Πατέρες της ερήμου, ζούσε σε μια όαση στην έρημο της Αιγύπτου όπου οι καρποί ήταν αρκετοί για την τροφή του. Αυτό όμως δεν τον ανάπαυε αλλά ήθελε να ασκεί κάποιο επιπλέον διακόνημα για να αποφεύγει τον πειρασμό της ακηδίας. Έτσι αποφάσισε να συγκεντρώνει φοινικόφυλλα και να πλέκει καλάθια. Η πόλη όμως για να τα πουλήσει ήταν πολύ μακριά γι΄ αυτό στο τέλος της χρονιάς έκαιγε το εργόχειρό του για το οποίο είχε κάνει τόσο κόπο. Ήθελε να αποδείξει με αυτόν τον τρόπο ζωής του, ότι χωρίς εργασία κανείς δεν μπορεί να μείνει σταθερός στην αρετή αλλά ούτε να ανέλθει στα ύψη της πνευματικής ζωής.
Και ο απόστολος Παύλος, αν και παντού τον φιλοξενούσαν, για να δίνει το καλό παράδειγμα στους Χριστιανούς κατασκεύαζε σκηνές ώστε να ζει από τον ιδρώτα του. Στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή κατηγορεί όσους ζουν με άτακτο τρόπο, δεν κάνουν καμιά εργασία και περιεργάζονται τους άλλους. Σε όλους αυτούς δίνει την εντολή στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να εργάζονται ειρηνικά και μ΄ αυτό τον τρόπο να κερδίζουν το ψωμί τους. Σαν έμπειρος γιατρός ο Απόστολος θεραπεύει την αιτία όλων των ασθενειών που προέρχονται από την απραξία.
Καλό επίσης είναι να μην λησμονούμε, πως ένας από τους βασικούς λόγους της οικονομικής κρίσεως στην πατρίδα μας, ήταν και η τεμπελιά μας. Αρκετοί από εμάς, όχι όλοι, ιερείς, δημόσιοι υπάλληλοι, αγρότες που έβαζαν τους αλλοδαπούς να δουλεύουν ενώ αυτοί άραζαν στα καφενεία και διάφοροι άλλοι Έλληνες, δυστυχώς δεν βγάζαμε το καθημερινό μας ψωμί με τον ιδρώτα μας αλλά ζούσαμε εις βάρος του κράτους ή παίρναμε δάνεια για να διασκεδάσουμε ή να πάμε διακοπές.
Λάθος νομίζω είναι και το 90% τον Ελλήνων νέων να σπουδάζουν σε διάφορες επιστήμες ζώντας αντιπαραγωγικά με τα χρήματα των γονιών τους μέχρι τα τριάντα τους χρόνια κάνοντας μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Ποιος θα ασχοληθεί με την πρωτογενή παραγωγή, την γεωργία και την κτηνοτροφία; μπορούν όλα αυτά τα πτυχία να μας δώσουν ψωμί να φάμε; μήπως πρέπει και εμείς όπως κάνουν οι Ευρωπαίοι να μην βοηθάμε τα παιδιά μας οικονομικά μετά τα δεκαοχτώ τους χρόνια αλλά να τα αφήνουμε να σπουδάζουν μόνα τους με τον δικό τους ιδρώτα;
Και οι συνταξιούχοι ας μην κάθονται όλη μέρα στα καφενεία. Ας βρουν κάτι να ασχολούνται. Άλλος με λίγα ζώα, άλλος με λίγα δέντρα. Η κίνηση δίδει χρόνια ζωής στον άνθρωπο ενώ η ακινησία πολλές ασθένειες. Το βασικότερο όμως είναι πως αυτός ο οποίος κάθεται είναι ο πρώτος υποψήφιος για κάποια από τις ψυχικές ασθένειες. Σπάνια ο άνθρωπος που τρέχει από το πρωί ως το βράδυ να βγάλει το ψωμί του γίνεται καταθλιπτικός. Τι όμορφα ζούσαν οι άνθρωποι παλιά στα χωριά μας με τους κήπους τους και τα λίγα ζωάκια τους. Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι όταν σηκώνονται το πρωί διαμαρτύρονται ότι κάτι τους πονάει, άλλος το πόδι, άλλος το χέρι, άλλος η μέση. Όλα αυτά είναι γεννήματα του μυαλού μας λόγω της τεμπελιάς μας.
Ο εργατικός άνθρωπος γίνεται στήριγμα παρηγοριάς και για τον συνάνθρωπο. Οι φιλόπονοι και δημιουργικοί γνωρίζουν καλά πως μεγαλύτερη χαρά παίρνει ο άνθρωπος όταν δίνει παρά όταν παίρνει. Ο έντιμος μόχθος και η κοπιαστική προσωπική εργασία, όταν αποφεύγουμε την φιλαργυρία, γεννούν γενναιόδωρους δωρητές που ασκούν την αρετή της ελεημοσύνης. Δεν πρέπει να ξεχνούμε, τώρα που όλοι προσπαθούμε να κοπιάσουμε νηστεύοντας, ότι τα υλικά περισσεύματα της νηστείας οφείλουμε να τα δίδουμε, όπως κάνανε και οι πρώτοι χριστιανοί, στους φτωχούς. Καλή και Αγία Μεγάλη Τεσσαρακοστή με πνεύμα αγωνιστικότητας και πνευματικής προθυμίας.