Από την ανακοίνωση του Περιφερειάρχη διαφαίνεται ο παλαιοκομματικός τρόπος με τον οποίον πολιτεύεται, ο οποίος, σε ό,τι μας αφορά, δε συνάδει με το πολιτικό μας ήθος και την αντίληψη που έχουμε για τον πολιτικό διάλογο.
Σε ό,τι αφορά στον κατάλογο των έργων που μας παρέθεσε και αναφέρθηκε σε “έργα πολυτελείας”, σκόπιμα παρέλειψε να αναφέρει τη συνέχεια της φράσης μας, για «επικοινωνιακά έργα ατάκτως ερριμμένα και χωρίς κανένα σχέδιο», στα οποία αντιτάξαμε τα έργα που εμείς θέλουμε να υλοποιήσουμε, με τη συμμετοχή της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα. Μας λυπεί επίσης η ειδική αναφορά, και μάλιστα δύο φορές, στην Φαρκαδόνα και τον τρόπο που χρησιμοποιεί το συναίσθημα των κατοίκων, μετά από ένα τραγικό γεγονός, προκειμένου να μιλήσει για το έργο.
Εμείς ποτέ δεν αμφισβητήσαμε ότι η Περιφέρεια διαχειρίστηκε έργα ή ότι κατά τη θητεία της παραδόθηκαν κάποια άλλα, τα οποία όμως είχαν εκκινήσει από παρελθοντικές νομαρχιακές αρχές 15 χρόνια πίσω. Τα έργα όμως αυτά δεν έχουν καμία κοινωνική ανταποδοτικότητα, ούτε υπόκεινται σε ιεράρχηση, σχεδιασμό ή στρατηγική που να υπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Αυτό αποδεικνύεται από τα ακόλουθα δεδομένα:
Πρώτον: Με βάση τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (Ιανουάριος 2014), η δεύτερη φτωχότερη Περιφέρεια της ελληνικής επικράτειας μετά την Ήπειρο, είναι η Θεσσαλία. Κατά κεφαλήν ΑΕΠ 13.251 ευρώ, μείωση 7,8% (4η σε σειρά μείωσης) σε σχέση με το 2010.
Δεύτερον: Εκτίναξη της ανεργίας στη Θεσσαλία στο 26,9%, μία μονάδα μόλις κάτω από το πανελλαδικό ποσοστό (ΕΛΣΤΑΤ, δημοσίευση έρευνας Φεβρουάριος 2014).
Αυτά που απέφυγε να πει στους Θεσσαλούς ο κ. Περιφερειάρχης είναι ποια ξεκάθαρη θέση λαμβάνει και σε ποιες ενέργειες έχει προβεί η Περιφερειακή Αρχή:
στο θέμα του φρέσκου γάλακτος που διαλύει την κτηνοτροφική και κατ’ επέκταση ολόκληρη την αγροτική παραγωγή, ειδικά τώρα που οι όποιες αποφάσεις θα ληφθούν, μπαίνουν στη τελική ευθεία με το νομοσχέδιο που έρχεται εντός των ημερών στη Βουλή προς ψήφιση,
στο θέμα της τόνωσης του πρωτογενούς τομέα, ως κύριο μοχλό και εργαλείο ανάπτυξης της Περιφέρειάς μας,
στο θέμα των υγειονομικής κάλυψης του πληθυσμού, ειδικά από τη στιγμή που η Θεσσαλία έρχεται τελευταία στην αναλογία νοσοκομειακών κλινών ως προς τον πληθυσμό της,
στο θέμα των δεκάδων σταθμών διοδίων, μετωπικών και πλευρικών, στα όρια της γεωγραφικής μας περιφέρειας, με τα υψηλότατα αντίτιμα, που καθιστά απαγορευτική τη μετακίνηση των πολιτών,
στο θέμα της διαχείρισης των υδάτων που “προχωρά” με ρυθμούς χελώνας, στα μικρά έργα, τα φιλικά προς το περιβάλλον, που το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα της Θεσσαλίας από το 2011 είχε προτάξει να υλοποιηθούν και τα οποία ακόμη δεν έχουν γίνει, ενώ ο θεσσαλικός κάμπος τείνει να ερημοποιηθεί –συνεπεία και της κλιματικής αλλαγής-,
στο θέμα των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων, που ενώ θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία απάντηση στην κρίση, ο τρόπος με τον οποίο δομούνται –με την παράδοση της ευθύνης υλοποίησής τους σε διάφορες ΜΚΟ- έχει οδηγήσει στην απαξίωσή τους.
Τα έργα δεν είναι μόνο μπετά και αγορά εξοπλισμού. Είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση, είναι η δημιουργία προϋποθέσεων ουσιαστικής και απρόσκοπτης πρόσβασης στην εργασία, στην παιδεία, στην υγεία, στην τροφή και σε μία σειρά ακόμη βασικών αγαθών, που χρειάζεται πραγματικά σήμερα η κοινωνία.
Δρόμος Ανατροπής για τη Θεσσαλία
Λάρισα, 22.03.2014
.