Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, φέτος, βρίσκει για μια ακόμη χρονιά τις γυναίκες στην Ελλάδα, σε άκρως δυσμενή οικονομικά και κοινωνικά θέση. Οι εργαζόμενες, οι ελεύθερες επαγγελματίες, οι μητέρες, οι άνεργες, οι συνταξιούχες και γενικότερα οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, υφίστανται στη μεγάλη πλειονότητα τους, τις δραματικές επιπτώσεις των εξοντωτικών υφεσιακών πολιτικών από τα μνημόνια, με τα δικαιώματα τους ήδη να έχουν επιστρέψει αρκετές δεκαετίες πίσω.
160 χρόνια μετά την 8η Μαρτίου του 1857, δηλαδή μετά την πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία εργαζόμενων γυναικών (με κεντρικά αιτήματα, μεταξύ άλλων, τη μείωση των ωρών εργασίας, τη χορήγηση ίσης αμοιβής με τους άνδρες και τη διαμόρφωση ανθρώπινων συνθηκών ζωής και δουλειάς) η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό στην «εποχή των μνημονίων». Οι γυναίκες στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν σε κοινωνικό, οικονομικό και, φυσικά, εργασιακό επίπεδο, συνθήκες τραγικές μέσα από τις οποίες εδώ και 7 χρόνια (από την υπαγωγή της χώρας στη μνημονιακή «μέγγενη») τα δικαιώματα τους έχουν κυριολεκτικά «σφαγιαστεί»
Σήμερα, που το κεφάλαιο εξαπολύει την πιο βάρβαρη επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης, η γυναίκα βρίσκεται πάλι στο στόχαστρο. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι το ποσοστό της ανεργίας στις γυναίκες κυμαίνεται στο επίπεδο του 28% (στους άνδρες είναι 19%) ενώ οι αμοιβές των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα είναι τουλάχιστον 15% πιο χαμηλές από τις αντίστοιχες των ανδρών συναδέλφων τους, με τη μεγάλη πλειονότητα να παίρνει μισθούς – «ρεγάλο» από 300 έως -το πολύ- 500 ευρώ. Την ίδια στιγμή, το ποσοστό των μακροχρόνια άνεργων γυναικών φτάνει το 62%.
Η περαιτέρω αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, όπως προωθείται μέσα από την υπό εξέλιξη διαπραγμάτευση ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τους δανειστές, θα θίξει πρωτίστως τις γυναίκες, με νέες απολύσεις, επιπλέον μειώσεις μισθών και ακόμη πιο ελαστικά και εξοντωτικά ωράρια εργασίας. Είναι ενδεικτικό ότι, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, πλέον αποτελεί κανόνα ότι όταν μια γυναίκα μένει έγκυος, αυτό συνεπάγεται ταυτόχρονα την απόλυση της.
Επίσης, μαζί με τις Ελληνίδες γυναίκες, σε δραματικές συνθήκες ζουν στη χώρα μας οι προσφυγοπούλες, τόσο οι μητέρες, όσο και οι νεότερες κοπέλες που αναγκάστηκαν, είτε μαζί με τις οικογένειες τους, είτε μόνες τους, να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, λόγω των εξελισσόμενων πολέμων και αιματηρών συγκρούσεων.
Οι συνθήκες για τις γυναίκες, οι οποίες σε πολλές ιστορικές περιόδους, όπως και σήμερα, μετατρέπονται στα «εξιλαστήρια θύματα», από τις εξοντωτικές πολιτικές τις οποίες εφαρμόζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στην Ελλάδα (ακολουθώντας την «ακανθώδη» -για την ελληνική κοινωνία- πορεία που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου και Σαμαρά – Βενιζέλου) θα γίνουν ακόμη πιο ασφυκτικές. Οι επιπτώσεις από τα υφεσιακά μέτρα και τα διαρκή «κουρέματα» εισοδημάτων, μισθών και συντάξεων, ήδη προκαλούν τεράστια προβλήματα και καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό. Η υπογεννητικότητα αυξάνεται διαρκώς αποτελώντας, πλέον, ένα άκρως επικίνδυνο φαινόμενο για το μέλλον του ελληνικού λαού τα αμέσως επόμενα χρόνια ενώ παράλληλα, συνεχίζεται η «αιμορραγία» της μετανάστευσης νέων ανθρώπων και φυσικά γυναικών προς το εξωτερικό.
Η ΛΑ.Ε., με αφορμή την 8η Μαρτίου 2017, απευθύνει θερμό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες. Οι γυναίκες διεκδικούν και δικαιούνται ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην επαγγελματική εξέλιξη, στο Κράτος Πρόνοιας, στην αξιοπρέπεια, στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Οι γυναίκες πρέπει σήμερα να αγωνιστούν, αντλώντας αυτοπεποίθηση από την ιστορική εμπειρία, ενάντια στα μνημόνια, στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας που καταδικάζουν τόσο τις ίδιες, όσο και το μέλλον των παιδιών και των οικογενειών τους, διεκδικώντας πραγματική ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.