Αφιέρωμα μνήμης στους Μεγαλοκαλυβιώτες καθηγητές και διευθυντές Παιδαγωγικών Ακαδημιών Ευθύμιο Κασιώλα και Δημήτριο Κουφογιάννη
Γράφει ο φιλόλογος Ευθύμιος Αθ. Κουφογιάννης
Το παρόν σημείωμα γράφτηκε με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους και είκοσι ετών από το θάνατο του Ευθυμίου Κασιώλα και Δημητρίου Κουφογιάννη αντίστοιχα, δύο διακεκριμένων πνευματικών ανθρώπων. Η απότιση φόρου τιμής σε ανθρώπους που πρόσφεραν στο κοινωνικό σύνολο και στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης δεν είναι απλώς ένα επετειακό – πανηγυρικό γεγονός αλλά μία διαχρονική υποχρέωση των νεότερων γενεών απέναντι σ’ αυτούς που έβαλαν το δικό τους λιθάρι στην αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να προοδεύσει.
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΝΑΣΤ. ΚΑΣΙΩΛΑΣ
Γεννήθηκε στα Μεγάλα Καλύβια το 1925. Αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού και το Γυμνάσιο Τρικάλων. Είχε ενεργή συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις τάξεις της ΕΠΟΝ το 1942-44. Έπειτα από επιτυχείς εξετάσεις το 1944 εγγράφηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λάρισας από την οποία έλαβε το πτυχίο το 1946. Διορίστηκε δάσκαλος σε σχολεία των Τρικάλων ενώ υπηρέτησε και στο Δημοτικό Σχολείο Μεγάλων Καλυβίων πρωτοστατώντας στην κατασκευή νέου διδακτηρίου.
Μετεκπαιδεύτηκε στην Παιδαγωγική και την Ψυχολογία,μετά από εξετάσεις, στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας για δύο χρόνια (1952-54). Κατά το χρονικό διάστημα 1954-58 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Εδιμβούργο της Σκωτίας στην Παιδαγωγική και την Ψυχολογία με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Στη συνέχεια μέχρι το 1963 υπηρέτησε στο 4ο και στο 3ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης των Τρικάλων εκπαιδεύοντας συγχρόνως τους συναδέλφους του στις νέες παιδαγωγικές θεωρίες ενώ τη διετία 1963-65 εργάσθηκε σε σχολεία της Αθήνας, στο 69ο σχολείο Μεταξουργείου και στο 2ο σχολείο Αιγαλέου.Τον Δεκέμβριο του 1965 τοποθετήθηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τρίπολης με τον βαθμό του βοηθού Γυμνασιάρχη όπου παρέμεινε μέχρι το 1973 οπότε και μετατέθηκε με αίτησή του στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λαμίας. Παρέμεινε σ’ αυτή μέχρι το 1978, έτος που έλαβε τον βαθμό του Γενικού Διευθυντή και τοποθετήθηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου Κρήτης μέχρι το 1982. Το 1980 ίδρυσε τη Σχολή Επιμόρφωσης Λειτουργών Δημοτικής Εκπαίδευσης (ΣΕΛΔΕ) Ηρακλείου την οποία διηύθυνε μέχρι το 1982 οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Επέστρεψε στην Αθήνα όπου ασχολήθηκε με μεταφράσεις τόσο σε εγκυκλοπαίδειες όσο και σε παιδαγωγικά περιοδικά.
Ο Ε. Κασιώλας υπήρξε επιμελητής ξενόγλωσσων παιδαγωγικών βιβλίων μεταφρασμένων στα ελληνικά και μιας σειράς εκδόσεων ελληνοαγγλικών και αγγλοελληνικών λεξικών.
Δημοσίευσε πολλά άρθρα και παιδαγωγικές μελέτες και συνέγραψε τα εξής βιβλία: α) Εξελικτική Ψυχολογία, β) Ψυχολογία της μάθησης και της προσωπικότητας, γ)Συμβολή στη μελέτη της εφηβικής ηλικίας. Ομιλούσε κι έγραφε άριστα την αγγλική γλώσσα.
Υπήρξε στέλεχος της Ένωσης Καθηγητών Παιδαγωγικών Ακαδημιών και μέλος της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδας. Επίσης, διετέλεσε πρόεδρος του φυσιολατρικού συλλόγου «ΠΑΝ» (1999 – 2005).
Το 1961 παντρεύτηκε τη δασκάλα Καλλιόπη Πατσάλη με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, την Αγγελική, πτυχιούχο Φυσικής και αστροφυσικής, μόνιμο κάτοικο του Τέξας των ΗΠΑ και τον Αναστάσιο, καθηγητή Φυσικής Αγωγής, μόνιμο κάτοικο Αθήνας.
Διέμενε μόνιμα στην Αθήνα. Απεβίωσε στις 11 Δεκεμβρίου 2014 και ετάφη στα Λεγραινά, παραλιακό οικισμό της νότιας Αττικής κοντά στο Σούνιο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΙΚ. ΚΟΥΦΟΓΙΑΝΝΗΣ
Γεννήθηκε στα Μεγάλα Καλύβια το 1920. Αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού και το Γυμνάσιο Τρικάλων και έπειτα από επιτυχείς εξετάσεις εγγράφηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λάρισας. Μετά τη στρατιωτική του θητεία διορίστηκε δάσκαλος στην περιοχή της Καλαμπάκας. Υπηρέτησε και στο Δημοτικό Σχολείο Μεγάλων Καλυβίων. Μετεκπαιδεύτηκε μετά από εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, στη μετεκπαίδευση των δασκάλων για δύο χρόνια (1951-53). Το 1956 μετά από εξετάσεις εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Πολυσχιδής προσωπικότητα και πολυγραφότατος, ο Δ. Κουφογιάννης με συνεχή ενημέρωση στην ευρωπαϊκή βιβλιογραφία, προσπάθησε να μεταλαμπαδεύσει στους εκπαιδευτικούς της εποχής τις νέες παιδαγωγικές αντιλήψεις. Το παιδαγωγικό του όραμα ήταν να ενσταλάξει στις ψυχές των παιδιών το συναίσθημα της ευθύνης.
Το 1957-59, με υποτροφίατου Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, έκανε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στις Επιστήμες της Αγωγής και της Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης στην Ελβετία, στο ινστιτούτο Ζαν Ζακ Ρουσσώμε καθηγητή τον διάσημο Παιδαγωγό και Ψυχολόγο Ζαν Πιαζέ, εντρυφώντας στην εξελικτική γνωστική θεωρία του. Επιστρέφοντας στην πατρίδα υπηρέτησε ως διευθυντής σε διάφορα σχολεία της Αθήνας.
Το 1965 διορίστηκε καθηγητής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λάρισας. Δίδαξε Ψυχολογία και Φιλοσοφία. To 1971 έγινε υποδιευθυντής της Ακαδημίας και το 1979-1981 άσκησε χρέη διευθυντή, ενώ έλαβε και τον τίτλο του Γενικού Διευθυντή πριν αποχωρήσει από την ενεργή υπηρεσία. Συνέβαλε στην ίδρυση της Σχολής Επιμόρφωσης Λειτουργών Δημοτικής Εκπαίδευσης (ΣΕΛΔΕ) Λάρισας όπου και δίδαξε το 1981.
Ως δάσκαλος των μελλοντικών δασκάλων πίστευε ότι ο αληθινός δάσκαλος δεν είναι ούτε δογματικός ούτε ρομαντικός αλλά κριτικός που συνδυάζει την ελευθερία και την πειθαρχία.
Συνέγραψε πολλά άρθρα σε εφημερίδες και επιστημονικά περιοδικά καθώς και τα εξής επιστημονικά συγγράμματα: α) Ειδική Διδακτική των μαθημάτων του δημοτικού σχολείου, β) Η Διδακτική των γλωσσικών μαθημάτων, γ) Σχολική νομοθεσία, δ) Συνοπτική Ειδική Διδακτική των μαθημάτων του νηπιαγωγείου.
Επίσης, έκανε πολλές παρουσιάσεις σε παιδαγωγικά συνέδρια. Ομιλούσε κι έγραφε άριστα τη γαλλική γλώσσα.
Το 1955 παντρεύτηκε τη Μεγαλοκαλυβιώτισσα δασκάλα Αρετή Ιωάννη Καψούδα και απέκτησαν δύο παιδιά, την Παρασκευή, φιλόλογο και τον Βασίλη, ιατρό.
Απεβίωσε στις 19 Απριλίου 1995 και ετάφη στη Λάρισα όπου και διέμενε.
.