Περπατώντας στους δρόμους της επαρχιακής πόλης στα νοητά σύνορα Αγγλίας και Ουαλλίας ο Πωλ προσπαθούσε να βρει κάποιο τενεκεδάκι από κόκα κόλα για να σουτάρει και να σπάσει κάποιο τζάμι, επειδή ψιλοβαριέται αλλά οι δρόμοι ήταν όλοι κατακάθαροι και οι ντόπιοι ευγενικότατοι. Περίπτερο για τσιγάρα πουθενά, θα ‘πρεπε να περπατήσει πέντε χιλιόμετρα στο μοναδικό κατάστημα που τα πωλούσε.
Νερόβραστοι και βουτυρομπεμπέδες οι Άγγλοι σκεφτόταν, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι το 90% των κατοίκων ήταν Ουαλλοί και με τίποτα δεν ένοιωθαν Εγγλέζοι. Την ευγένειά τους την απέδιδε στον κρυόμπλαστο χαρακτήρα των Αγγλοσαξόνων και όχι στην παιδεία τους. Ο Πωλ ήρθε στην Αγγλία με την χωρισμένη μητέρα του σε ηλικία πέντε ετών την δεκαετία του ογδόντα διατηρώντας λίγες αναμνήσεις από τον πατέρα του και την χώρα του, την Πολωνία.
Δεν κατάφερε όμως ποτέ να ενσωματωθεί στην κοινωνία της τυπικούρας και του συστήματος, έψαχνε κάτι να τον κάνει να ζήσει, να νιώσει καταστάσεις πρωτόγνωρες, εξιταρισμένες και όχι αυτό το φλατ, καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα. Για να σπάσει την ισοπέδωση που ένιωθε άρχισε να δημιουργεί διάφορα blogspots με το καλύτερό του inmindspaul.blogspot να τον εκφράζει όλο και πιο πολύ. Αυτοί όμως οι κρυόκωλοι εγγλέζοι δεν τον επισκέπτονταν καθημερινά, αφού είχαν τα παμπάλαια – των ταμπλόιντ – δικά τους gossip news, γιατί μ’ αυτό ασχολιόταν ο Πωλ, αφού αυτό ήξερε καλά.
Μια μέρα συνηθισμένη αλλά όχι σαν τις άλλες, λίγα χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς της Αθήνας συνάντησε την Κέητ, δηλαδή την Καίτη από το Αιγάλεω, που με κάποια προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της πόλης και γνωρίστηκαν τυχαία. Ήταν βέβαια και οι δυο μεγάλα (οινο)πνεύματα οπότε η μοίρα τους ένωσε…
Βέβαια η Κέητ ανήκουσα σε μεγαλοαστική οικογένεια των βορείων προαστίων είχε μια μπερδεμένη αντίληψη για την ζωή θεωρώντας ότι η κοινωνία της οφείλει ευγνωμοσύνη μόνο και μόνο επειδή υπάρχει και για το ότι θα διαιωνίσει το ανώτερο είδος της οικογένειάς της – σε περίπτωση γάμου. Η γνωριμία της με τον Πωλ της ανέτρεψε τα σχέδια.
Ένας σχεδόν κομμουνιστής, σχεδόν ανατολικοευρωπαίος, λίγο πριν τον καταλάβει το φλεγματικό Αγγλοσαξονικό φλέγμα βρέθηκε μπροστά της. Είχε ήδη το μπλογκ και της άρεσε πάρα πολύ η χαοτική σκέψη του. Ειδικά εκείνο – ας πούμε αρθρογράφημα – που αναφερόταν στην απάτη των Αμερικανών για την κατάκτηση της Σελήνης, μόνο και μόνο για να ακολουθήσουν οι Ρώσοι και να πτωχεύσουν (βλ. Interstellar), το πόσταρε κάθε 15 μέρες…
Ο συνωμοσιολόγος Πωλ κέντρισε το γυναικείο ενδιαφέρον της Κέητ, που όπως όλες οι γυναίκες πριν αναλάβουν τα ηνία της οικογένειας ή μιας χώρας ή μιας ηπείρου άλλα λένε στον εαυτό τους και άλλα εννοούν, και… ήταν σαν να τον περίμενε από καιρό. Έτσι αποφάσισε να τον πάρει – όχι ως σουβενίρ – αλλά ως έπαθλο μαζί της στην Ελλάδα.
Στην αρχή ο Πωλ ανατρίχιασε στην ιδέα αυτήν αλλά, όπως όλοι όσοι σέβονται τον εγωισμό τους, στην πορεία συνειδητοποίησε ότι ποτέ δεν θα γίνει Άγγλος ή έστω Ουαλλός, αν και το είχε βαθιά μέσα του χωρίς να το ξέρει. Άλλωστε τον αντιμετώπιζαν οι ντόπιοι συγκαταβατικά, όπως τους χιλιάδες ομογενείς του που κατέκλυσαν το Λίβερπουλ και το Μάντσεστερ έως τις νότιες ακτές του Νησιού αλλά και όλους τους μη δυτικούς, που λειτουργούν μόνο με το θυμικό. Κάτι που τον εκνεύριζε κάνοντάς τον να τους μισεί κάποια στιγμή ολοκληρωτικά. Πάντα όπως συμβαίνει, ο υλικός πολιτισμός ήταν το απωθημένο του Πωλ αλλά οι οικογενειακές καταβολές του το απαγόρευαν. Η μετριότητά του ήταν απείρως μεγαλύτερη από τα όνειρά του…
Μια και δυο λοιπόν ο Πωλ και η Κέητ αρραβωνιασμένοι πια έρχονται στην Ελλάδα (των δύο Απείρων και των πέντε Θαλλασοδανείων) και μάλιστα με τις ευλογίες της Πολωνέζας μάνας, που επιτέλους θα κάνει τζάμπα μπάνια στις ελληνικές θάλασσες μαζί με τον μοναδικό λαό του κόσμου.
Στην Ελλάδα το ζεύγος έκανε «παπάδες», μετονόμασε το μπλογκ: stouPolytinglava.blogspot.gr και έγινε πρώτο σε επισκεψιμότητα. Με την καθοδήγηση της Καίτης, ο Πώλης(sic) εντρύφησε στις ανησυχητικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και σέρβιρε «ο,τιδήποτε» εύπεπτο και μισοαληθινό χρησιμοποιώντας λέξεις – φράσεις φετίχ του ελληνισμού, όπως: πανικός, τραγωδία, έσκασε βόμβα, πάρε μάτι, έρχεται το τέλος, ζώδια και άλλα, που γοητεύουν την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Φιγουράροντας με τον κιτρινισμό ο Πώλης κιτρίνισε τόσο πολύ που έγινε πρώτη φίρμα, τόσο που τον καλούσαν για συνέντευξη μέχρι και οι τηλεοπτικοί σταθμοί για να μεταλαμπαδεύσει τη σοφία του.
Οι διαφημίσεις έτρεχαν και ο Πώλης έγινε τόσο πλούσιος όσο αντίστοιχα φτώχαινε το νεανικό μυαλό όσων τον διάβαζαν. Πλέον ο Πώλης δεν γράφει, απλά ελέγχει τα γραπτά των 55 νέων συντακτών του και επειδή κι αυτό το βαρέθηκε το άφησε στους 6 βοηθούς του…
Επειδή πλέον η αντικειμενικότητα δεν είναι το ζητούμενο αλλά τα χιλιάδες κλικ, που θα φέρουν διαφημίσεις και πως μπορεί μια είδηση να σταθεί (σε καμιά περίπτωση το συνολικό όφελος), ο Πώλης παροτρύνει τους συντάκτες του να γράψουν ό, τι θέλουν – ταυτιζόμενοι απόλυτα με το μπλογκ – αρκεί να προκαλούν … το μάτι.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του μπλογκ κάτι που ανάγκασε και τα υπόλοιπα να ακολουθήσουν – ακόμα και όσα περνιούνται για ηλεκτρονικές εφημερίδες – ήταν η περίφημη «Χαϊκαλιάδα του Συνονόματου». Άριστη υπόθεση για να χρησιμοποιηθεί. Το μπλογκάκι έδωσε ρέστα. Ανά 15λεπτο αναρτούσε οτιδήποτε μπορούσε να φανταστεί ο νοσηρός ελληνικός νους, που σκέφτεται πολωνικά. Δηλητηριάζοντας τα πάντα, μαζί με τους πολιτικούς, χωρίς ανάσα και χωρίς να υπάρξει κάποια τοποθέτηση της Δικαιοσύνης, κατηγορήθηκαν οι πάντες, εκτός από τους υπαίτιους, ρίχτηκαν βουνά λάσπης, δημιουργήθηκαν μέσα σε τρεις ημέρες, άμα έχεις βοηθούς, εκατομμύρια πήλινα αγάλματα νόθων προσωπικοτήτων, πούλησαν διαφήμιση, χόρτασαν, έγιναν και οι ίδιοι αδηφάγο πλήθος.
Η επιτυχία του Πώλη του άνοιξε την όρεξη. Πλέον επικεφαλής ενός ανερμάτιστου – κενού νοήματος- κινήματος του κυβερνοχώρου είναι η εξουσία των επόμενων 100 ετών. Η εξουσία του προπηλακισμού της ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης των ιδεών. Με χιλιάδες οπαδούς – ως σχολιαστές – πίσω τους οι μπλόγκερς που ξεχώρισαν: αποτυχημένοι παρουσιαστές, δεξιοαριστεροί, εθνικιστές του αύριο, φασίστες του ποτέ, αγράμματοι – πρώην αδιάφοροι μαθητές – βρήκαν πεδίο μάχης.
Ή τώρα ή ποτέ.
Μαζί τους βρίσκονται καπιταλιστικές εταιρείες, υλιστικά προϊόντα, που τους διατηρούν με τα λεφτά τους αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να πολεμάς γενικά και αόριστα το θηρίο: το κράτος, την πολιτική δύναμη, την εξουσία, τις αποφάσεις, την βουλή, την δημοκρατία, την γνώση και … να βγάζεις λεφτά.
Ο Πώλης είναι ο οποιοσδήποτε μπορεί να μεταπλαστεί σε έναν άλλο από αυτόν που δεν γνωρίζει, τον ίδιο του τον εαυτό…
ΑΔΑΜΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
.