Γιορτάζουμε σήμερα,τον Νεομάρτυρα Άγιο Νικόλαο εκ Μετσόβου,ένα μεγάλο άγιο της εκκλησίας .
Ο άγιος ,κατα κόσμο Νικόλαος Μπασδάνης ,καταγόταν από το Μέτσοβο της Ηπείρου και γεννήθηκε κάπου στις αρχές του 17 αιώνα μχ. Μεγαλωμένος,μέσα στην φτώχεια και την κακουχία, με όπλο την ευχη των γονιών του ξενιτεύτηκε στα γειτονικά Τρίκαλα ,για μια καλύτερη ζωή. Εκεί,δούλευε σε ένα τούρκικο φούρνο και έσι καταφερνε να βιώνει ,ένα αξιοπρεπή τρόπο ζωής ,για τον ίδιο αλλα και για τους γονείς του. Τα χρόνια κυλούσαν ήρεμα για τον νεαρό Νικόλαο και ζούσε τον χριστιανικό τρόπο ζωής όπως ,όλοι οι τότε σκλαβωμένοι έλληνες. Εως ότου,κάποια στιγμή,επηρεασμένος από τις απειλές και τα φρικτά που έκαναν οι Τούρκοι στους έλληνες και από τις υποσχέσεις για μία ζωή μέσα στην χλιδή,σε περίπτωση που προσκυνούσε τον μωάμεθ,αλλαξοπίστησε και έγινε μουσουλμάνος.
Έτσι, σαν μουσουλμάνος τώρα,είχε κερδίσει την εύνοια των τούρκων και ζούσε πλούσια. Όμως ,καθώς είχε σαν όπλο την ευχή της μάνας του και τις προσευχές της ,κατάλαβε το λάθος του ,μετανόησε και αποφάσισε να γυρίσει στην φτωχη κατα κόσμο χριστιανική ζωή,αλλα πλούσια σε αγάπη,αξιοπρέπεια και αγνότητα. Έτσι, έφυγε από τα Τρίκαλα και γύρισε στο Μέτσοβο,όπου και ζούσε και πάλι χριστιανικά. Βέβαια, η φτώχεια τον ανάγκασε και πάλι να κατέβει στα Τρίκαλα,αυτη τη φορά σαν έμπορος ,πουλώντας δαδί. Για λίγο ο άγιος,ζούσε και πάλι ήρεμα και φτωχικά πουλώντας το δαδί του ,εως ότου κάποια στιγμή ,ένας γείτονας από τον φούρνο όπου δούλευε παλιά,τον αντιλήφθηκε. Πιο συγκεκριμένα ,τον απείλησε και τον ράπισε καθώς προσβαλε, την πίστη του μωάμεθ και έγινε ξανα χριστιανός. Σε αυτό το σημείο ο άγιος φοβήθηκε καθώς η τιμωρία για κάτι τέτοιο ήταν θανατος και ο τούρκος πονηρός ων ,εκμεταλέυτηκε την κατάσταση και εκβίασε τον άγιο,κάθε χρόνο να του φέρνει ένα φορτίο δαδί,γιατι αλλιως θα τον κατεδιδε. Μέσα λοιπόν σε αυτή την κατάσταση, ο άγιος κάθε χρόνο έφερνε δαδί στον τούρκο και έτσι ζούσε ήρεμα ,αλλά όχι ελέυθερα. Για αυτό το λόγο,αποφάσισε να εξομολογηθεί στον πνευματικό του τον πόνο του και να του πεί τι είχε κατα νου.
Κάποια μέρα,λοιπόν, εξομολογήθηκε ,είπε την ιστορία του και ζήτησε ευλογία να μαρτυρήσει εαν χρειαστεί για τον χριστό. Εκεί ,ο πνευματικός φοβήθηκε καθώς είχε περάσει πολλά ,καθώς το μεν πνεύμα προθυμον,η δε σαρκς ασθενείς. Αλλά ,βλέποντας,ότι μπροστά του είχε ένα νέο με φιλότιμο και ταπείνωση,του έδωσε την ευχή του να μαρτυρησει εαν χρειαστει. Καθώς λοιπόν,ο Νικόλαος ενισχυμένος από την χάρη του θεού και με ευχές στην πλάτη του,κλιμακωτα ανακάλυπτε τον αληθινό του εαυτό. Στη συνέχεια,πουλούσε το δαδί του κανονικά στην αγορά των τρικάλων,χωρίς να φοβάται για την υποσχεσή του ,στον Τούρκο. Βέβαια,ο βάρβαρος τον κατάλαβε και μόλις μίλησε λίγο με τον άγιο και κατάλαβε ότι ο άγιος δεν τον φοβάται ,ούτε αυτόν αλλά ούτε και την ψεύτικη θρησκεία του ,έγινε θηρίο και άρχισε να φωνάζει και να τον χτυπά βίαια. Με αυτόν τον τρόπο ,μαζεύτηκαν πολλοί γύρω από τον Νεομάρτυρα και μόλις άκουγαν τι έγινε τον χτυπουσαν και αυτοί,και αποφάφισαν να τον δικάσουν. Στο παράνομο δικαστήριο,ο Άγιος ξεκαθάρισε ότι είναι χριστιανός και έλληνας και αυτό δεν αλλάζει με τίποτα.
Και όταν είδαν ότι ούτε με το καλό αλλα ούτε και με το κακό αλλάζει αποφάσισαν να τον βασανίσουν. Όπως και έγινε. Δηλαδή τον βασάνισαν με μαστίγωμα,χτυπήματα, και κλεισιμο στο μπουντρούμι χωρίς φαγητό για μέρες. Μετά από αυτά και αφού είδαν ότι δεν αλλάζει,αποφάσισαν να τον θανατώσουν δια της πυρράς. Κατα συνέπεια,στις 17/05/1617, άναψαν μεγάλη φωτιά στο κέντρο της αγοράς των τρικάλων και τον ρίξανε μέσα και με αυτον τον βάρβαρο τρόπο,ο Νέος Μάρτυρας παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.
Τέλος από την φωτιά σώθηκε μόνο η άγια κάρα του Νικολάου ,όπου και φυλάσσεται μετα προσοχής στην Ιερά Μονή του Βαρλααμ των Μετεώρων.
Οικονόμου Φώτιος