Θα σωθούμε μόνο αν η κοινωνία μείνει ζωντανή

 

poulia_4

 

 

 

 

Η  αιφνιδιαστική αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, σε συνδυασμό με την απόφαση του Μάριο Ντράγκι να δέχεται τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ως εγγύηση για παροχή ζεστού χρήματος στις τράπεζες, επιβεβαιώνει την εκτίμηση που κάναμε πριν από μία βδομάδα ότι «επιτέλους μπήκε πάτος στο βαρέλι».
Ακολούθησαν η εντυπωσιακή πτώση των περίφημων σπρεντ (δηλαδή των επιτοκίων δανεισμού του Ελληνικού Δημοσίου) και η άνοδος του Χρηματιστηρίου, ενώ η χώρα απολαμβάνει ξαφνικά των επαίνων ξένων κυβερνήσεων και οργανισμών. Είναι φανερό πλέον πως «εταίροι» και «οίκοι αξιολόγησης», αυτοί που μας κατέστρεψαν δηλαδή, τώρα είναι αποφασισμένοι να μας σώσουν. Οι λόγοι δεν είναι ακόμη φανεροί και οι ερμηνείες πολλές.

Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το σενάριο της πεισματικής τιμωρίας των «απείθαρχων Ελλήνων», όπως είχε πει η Μέρκελ, ή να θεωρούν ότι φτάσαμε στο έσχατο σημείο της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης ή μπορεί το μυστικό να κρύβεται στην επιμονή της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας για τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου νότια της Κρήτης. Ολα αυτά έχουν τη σημασία τους, αλλά δεν είναι του παρόντος. Αυτό που έχει σημασία είναι να αξιοποιήσουμε την αλλαγή του διεθνούς κλίματος ώστε να βγούμε όσο το δυνατόν ταχύτερα και χωρίς άλλες απώλειες από τη μάστιγα του μνημονίου και της τρόικας.

Πρώτη και απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτύχει αυτή η προσπάθεια είναι να μείνει ζωντανή η κοινωνία, η οποία βρίσκεται πλέον σε κωματώδη κατάσταση εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Οι προσπάθειες και τα μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση πρέπει να είναι στην κατεύθυνση της ελάφρυνσης των βαρών και όχι της επιβάρυνσης των ίδιων και των ίδιων με νέα. Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο και οι αποφάσεις για αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα πολιτικής ελαφρότητας και κοινωνικής αδικίας. Δεν μπορεί να συζητάμε ξανά για έσοδα του Δημοσίου, χωρίς διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Δεν μπορεί οι πολίτες να καλούνται να πληρώνουν τα ελλείμματα της ΔΕΗ που προέκυψαν από την αγορά δικαιωμάτων ρύπανσης, την απουσία οποιουδήποτε προγράμματος εκσυγχρονισμού ή τους «χρυσούς μισθούς» υψηλόβαθμων στελεχών.

Για μία ακόμη φορά πρέπει να γίνει κατανοητό πως μια οικογένεια όταν δεν έχει τα στοιχειώδη της επιβίωσης δεν πληρώσει ούτε φόρους ούτε ρεύμα. Οι οφειλές προς την Εφορία και τη ΔΕΗ, που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Καμία οικονομική εξίσωση δεν βγαίνει όταν από τη μια κόβονται μισθοί και συντάξεις και από την άλλη αυξάνονται φόροι και οι υπηρεσίες κοινής ωφελείας. Η κυβέρνηση πρέπει να κάνει νέα προσπάθεια και στο Φορολογικό και στο θέμα των τιμολογίων της ΔΕΗ. Η προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας έχει σημασία μόνο όσο η κοινωνία είναι ζωντανή.

 

Mπάμπης Κούτρας

 

 

.