Σ. Παπαδόπουλος- Να προετοιμάσουμε τη κυβερνητική συνεργασία της μεταμνημονιακής Ελλάδας

Η νέα κυβερνητική συνεργασία στη Γερμανία μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών –  Σοσιαλδημοκρατών, το πολύ σύνθετο πρόβλημα σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης στην Ιταλία από Κόμματα με τεράστιες αποκλίσεις, οι οξύτατες κομματικές αντιπαραθέσεις στην Ελλάδα για τη διερεύνηση του σκανδάλουεκμαυλισμού συνειδήσεων από τη ΝΟΒΑΡΤΙΣ  –  για τις Τουρκικές προκλήσεις – για το Μακεδονικό ζήτημα – για την έξοδο από τη μνημονιακή κηδεμονία…, το Ευρωπαϊκό Προοδευτικό Φόρουμ στην Αθήνα,οι ομιλίες και οι χαιρετισμοί στο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, έφεραν και πάλι στο προσκήνιο τη πολιτική συμμαχιών για το κυβερνητικό σχήμα που θέλουμε να προκύψει στη χώρα μας μετά τις επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν ( ελπίζω να είναι τον Σεπτέμβρη του 2019 ).

Η κ.Γεννηματά, σε αντίθεση με τις απροκάλυπτες πιά συμμαχικές προτιμήσεις του κ. Ευ.Βενιζέλου, επέμεινε στις ταυτόχρονες συγκρούσεις με τη πολιτική και της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ και της ΝΔ. Το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ θα δείξει με τις αποφάσεις του και τις προγραμματικές προτεραιότητες του νέου Κόμματος και τις συγκλίσεις και αποκλίσεις με τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Ορισμένα ζητήματα όμως, λαμβάνουν από τώρα κεντρικό ρόλο στη πολιτική συμμαχικών προτιμήσεων :

  1. Προληπτική Πιστωτική Γραμμή Στήριξης μετά την 21η Αυγούστου 2018 ή Καθαρή Έξοδος από την κηδεμονία των δανειστών με βιώσιμη εξυπηρέτηση του χρέους – διατήρηση της δημοσιονομικής ισορροπίας – σημαντικό « μαξιλαράκι» ασφαλείας και δανεισμό από τις αγορές ; Αν το Συνέδριο του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ υιοθετήσει την πρόταση του Γιάννη Στουρνάρα, του Ευάγγελου Βενιζέλου και της ΝΔ, παίρνει σαφή θέση υπέρ της συνέχισης της μνημονιακής κηδεμονίας και ασφαλώς υπέρ μιας προνομιακής συνεργασίας με τη ΝΔ. Το επιχείρημα ότι και μετά την 21η Αυγούστου θα υπάρχουν οι γνωστές δεσμεύσεις της χώρας προς το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Πειθαρχίας της ΕΕ και προς τους Δανειστές, δεν αίρει την σημασία της επιλογής. Προληπτική Πιστωτική Γραμμή Στήριξης σημαίνει πρόσθετες μνημονιακές επιβαρύνσεις και διαιώνιση της κηδεμονίας.
  2. Εργασιακές σχέσεις. Ελευθερία συλλογικών διαπραγματεύσεων ή διατήρηση των δεσμεύσεων ; Αύξηση των κατώτερων βασικών μισθών ;
  3. Ανάπτυξη δίκαιη – βιώσιμη ή διαπλεκόμενη με τους ισχυρούς του πλούτου ;
  4. Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης. Διευρύνεται ή καταργείται ;
  5. Δημόσιος Τομέας. Ανάπτυξη σύμφωνα με τεκμηριωμένες ανάγκες ή απολύσεις ;
  6. Πρωτοβάθμιο Σύστημα Υγείας. Διευρύνεται ως δημόσιο με Τοπικές Μονάδες Υγείας – Οικογενειακούς Γιατρούς – Ομάδα Υγείας – ή επανέρχεται η γενικευμένη ιδιωτικοποίησή του ; Ίσες αποστάσεις από δημόσιο και ιδιωτικό τομέα υγείας ή στρατηγική ενίσχυσης του ΕΣΥ ;
  7. Φάρμακο. Δημόσιο αγαθό ή καταναλωτικό προϊόν ; Η ενημέρωση των γιατρών για τα νέα φαρμακευτικά σκευάσματα θα γίνεται με ευθύνη του ΕΣΥ ή των Πολυεθνικών φαρμάκων ;
  8. Η Ελλάδα Πυλώνας Σταθερότητας στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο ή έρμαιο εθνικιστικών παροξυσμών που ενισχύουν την Τουρκική επιθετικότητα ;
  9. Μακεδονικό – Σκοπιανό ζήτημα. Να υπάρξει επικύρωση από την Ελληνική Βουλή εάν έλθει με τη μορφή Διεθνούς Συμφωνίας με άρση των αλυτρωτισμών και σύνθετη ονομασία έναντι όλων ή να διαιωνίσουμε τη σημερινή κατάσταση που επιτρέπει στη Μέρκελνα ονομάζει « Μακεδόνα» τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ ;
  10. Συμβολή στη κοινωνική – δημοκρατική εμβάθυνση της Ενωμένης Ευρώπης ή αναπαραγωγή του νεοφιλελεύθερου Συμφώνου Δημοσιονομικής Πειθαρχίας που πριμοδοτεί την Ακροδεξιά ;

Αυτά και άλλα θα μπορούσαν να είναι κομβικά ζητήματα για ένα διευρυμένο ανοιχτό προγραμματικό διάλογο μέχρι τις επόμενες Εκλογές. Στη Γερμανία έγινε μετεκλογικά. Στην Ιταλία ίσως παρακαμφθεί και μετεκλογικά αν οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας προτιμήσουν τη στροφή προς τα Δεξιά. Η χώρα που υπήρξε Λίκνο της Δημοκρατίας γιατί να μην μπορεί να αξιοποιήσει τις εμπειρίες της στον διάλογο και τις συγκρούσεις για να κάνει ένα ποιοτικό βήμα έγκαιρης προγραμματικής προετοιμασίας της μεταμνημονιακής Ελλάδας ; Μιλάμε ασφαλώς για την Ελλάδα της Κάθαρσης από όσα ήταν τα αίτια της κραιπάλης – της υπερχρέωσης – της  παρακμής  και της ολιστικής της Αναγέννησης.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ – ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ