Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
ΟΡΟΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΦΙΡΜΑ στα πέρατα του κόσμου και τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα «σφάζονται» για μια δήλωσή του, ο Ψωμιάδης παραδίδεται, ο Μαρινάκης παραιτείται, ο Β. Βενιζέλος αφού δεν κατάφερε να πείσει την Τρόικα προσπαθεί να πείσει τον Αθανασιάδη και ο Θ. Πάγκαλος, σε νέες σκηνοθετικές περιπέτειες, «γυρνάει» την ταινία «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς». Μια ωραία και κυρίως σοβαρή ατμόσφαιρα! Κι αυτά, όταν ο ένας μετά τον άλλον οι υπουργοί, με τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό να σύρει τον σχετικό χορό, να ομολογούν ότι ακόμα κι αν δεν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο, η πέμπτη δόση είναι εξασφαλισμένη. Κι όμως η επιχείρηση εκφοβισμού της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ και της κοινής γνώμης καλά κρατεί.
ΟΥΔΕΙΣ «ΤΣΙΜΠΑΕΙ» ΠΛΕΟΝ. Αντιθέτως, αυτή η κατ’ εξακολούθηση εκβιαστική τακτική της κυβέρνησης έχει αρχίσει και παράγει τα αντίθετα αποτελέσματα: Ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας προσχωρούν στην επικίνδυνη «ευκολία» τού «δεν χρωστάω – δεν πληρώνω» και της «επιστροφής στη δραχμή», που στα μάτια των περισσοτέρων μοιάζει με την πιο σύντομη διαδρομή για την επιστροφή στις συνθήκες της εξωπραγματικής και αδικαιολόγητης ευμάρειας των προηγούμενων χρόνων… Επομένως γιατί συνεχίζεται όλο αυτό το πανηγύρι; Προφανώς η κυβέρνηση επιλέγει την αυτοδιαπόμπευση από το τελειωτικό στριπτίζ από το οποίο απειλείται πλέον. Επιλέγει να προκαλεί θυμηδία από το να υποστεί την ανεξέλεγκτη οργή, την οποία μπορεί να παράξει η συνειδητοποίηση της πολιτικής της. Με τη νέα φοροεπιδρομή διά χειρός Βενιζέλου, αυτή τη φορά, επιβεβαίωσε ότι αποτελεί συνειδητή επιλογή της η φορολογική εξόντωση όσων ακόμα έχουν δουλειά από το να μειώσει κράτος και δημόσιες δαπάνες. Συνειδητά επιλέγει να τσακίσει κι άλλο την αγορά –αφήνοντας στο απυρόβλητο τους φοροφυγάδες– παρά να καταργήσει άχρηστους δημόσιους οργανισμούς. Οπως επί είκοσι ολόκληρους μήνες, στη διάρκεια των οποίων εβδομάδα παρά εβδομάδα… πτωχεύαμε, δεν έκανε ούτε μία αποκρατικοποίηση, έτσι και τώρα αποφεύγει να βάλει χέρι στον δημόσιο τομέα. Κι ας υπάρχουν δαπανηροί οργανισμοί, οι οποίοι δημιουργήθηκαν για να βολευτούν, παχυλά αμειβόμενοι, οι ημέτεροι. Κι ας υπάρχουν στο Δημόσιο –εκτός των φιλότιμων και σκληρά εργαζόμενων– και αργόσχολοι, οι οποίοι υπό τις παρούσες συνθήκες είναι απλώς χαραμοφάηδες.
Ο ΑΜΕΙΛΙΚΤΟΣ με τους «συνυπεύθυνους» πολίτες Θ. Πάγκαλος αποδείχθηκε εξαιρετικά επιεικής με δεκάδες τέτοιους οργανισμούς, οι οποίοι τον έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και δεν του έστειλαν καν τα στοιχεία που τους ζητούσε. Γιατί; Γιατί η κυβέρνηση δεν θέλει να συγκρουστεί με το δημιούργημά της. Δεν θέλει να δυσαρεστήσει άλλο τον σκληρό πυρήνα της εκλογικής πελατείας της. Δεν θέλει να θίξει τις στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων που έχει διορίσει ρουσφετολογικά κι αποτελούν τους πιο φανατισμένους ψηφοφόρους της. Ο ιδιωτικός τομέας θρηνεί ήδη κοντά στις 300.000 ανέργους από τον Οκτώβριο του 2009. Ο δημόσιος τομέας ούτε έναν. Το κοντράστ είναι ήδη πολύ μεγάλο. Τόσο, ώστε να μην μπορεί να κρυφτεί κανείς πίσω του…