Μερικές σκέψεις χαίρουν μέσα μου την ευλογία της συνάντησης με το πρόσωπο, στο οποίο αναφέρομαι και από το οποίο προσπαθώ να εμπνέομαι. Σημασία έχει ότι ο λόγος μου, σε πείσμα του καιρού αντιπαθειών και μικροπρεπειών, δεν είναι λόγος αντιδικίας. Εξάλλου, στην εκκλησία η αντιδικία, ως δείγμα επίμονης εξουσιαστικότητας, απέχει από την αγάπη, την οποία και εμποδίζει.
Σκέφτομαι ανοιχτά και αποτυπώνω αυθόρμητα τη σκέψη μου. Βέβαια, ομολογώ πως η φύση του ύφους σήμερα, συνάδει με κάθε όμορφο, κεκρυμμένο και συνάμα σαρκούμενο εν τη αποκαλύψει αυτού στοιχείο, που συναντά το πρόσωπο του Μητροπολίτου μας πρ. Τρίκκης & Σταγών κ.κ. Αλεξίου. Πιστεύω, πως η παρουσία του καλεί σε μία πανήγυρη άφραστων, εν τω λόγω, συνευωχιών συναισθημάτων, τα οποία αποτελούν προέκταση της χαρμόσυνης ευφροσύνης της καρδιάς στο πρόσωπο του, που με ελκύει «να αναλάβω το ρήμα, ίνα στήσω το νόημα» κατά τον λόγο του ιερού Χρυσοστόμου.
Ο Μητροπολίτης κ.κ. Αλέξιος, από τη στιγμή παραίτησης του από τη θέση του Επισκόπου Τρίκκης & Σταγών, δεν έπαυσε να εργάζεται μέσα από τις δυνάμεις που ο Θεός του δίνει για τους ανθρώπους, τους οποίους διακόνησε όλα αυτά τα 36 χρόνια. Αν απαριθμήσω τα όμορφα χαρίσματα, που ο άγιος Θεός του έδωσε, θα αδικήσω άλλες αρετές, κρυφές και φανερές. Δεν θα το πράξω. Αν απαριθμήσω το έργο της Αρχιερατικής του διακονίας, θα μου θυμώσει ο χρόνος και θα ξεφύγω από την αλήθεια του, καθώς δεν είναι δυνατόν να απαριθμηθεί λεπτομερώς και ικανοποιητικώς η έμπονη του αγάπη για την εκκλησία και τον άνθρωπο.
Εξάλλου, ας μην κρυβόμαστε. Οι μέρες μας εκτός από πικρές, είναι και πονηρές και κάθε λόγος αγάπης παρεξηγείται εύκολα. Οι άνθρωποι πάντα περίμεναν, ακόμη αναμένουν και θα εξακολουθούν να στέκονται με καχυποψία σε κάθε λόγο, που εκφράζει αγάπη για κάποιο πρόσωπο. Πόσο δε μάλλον για ένα πρόσωπο, που έχει τη δική του μεγάλη ιστορία στη ζωή της Ελλαδικής αλλά και της τοπικής μας Εκκλησίας.
Σεβασμιώτατε κ.κ. Αλέξιε, ο χρόνος νοηματοδοτείται από τον καιρό του, και ο καιρός δεν είναι παρά στιγμές που αφήνουν τα υπαρξιακά τους ίχνη στην ιστορική πορεία, η οποία έχει παράλληλα εσχατολογική αλήθεια. Σημαινομένη δε εν τοις λειτουργικοίς πράγμασι, ως καθήλωση του πεπερασμένου και κτιστού χρόνου στην αγιοπνευματική φύση της λειτουργικής αποκάλυψης. Μιας αποκάλυψης, που δεν κρύβει και δεν υπονοεί τίποτε πίσω από λέξεις και σχήματα.
Αυτός ο χρόνος, μας φέρνει στο παντού, στο πάντα, στο επέκεινα της χοϊκής μας παρουσίας, στην τιμητική αυτή και ύψιστη διάκριση της δυνατότητας μας να γίνουμε κατά χάριν θεοί. Αυτός ο χρόνος, που η οντολογία του εντοπίζεται στους όρους της «δημιουργηθείσας συμπάσης κτίσεως» (ιαμβικές καταβασίες Πεντηκοστής, η’ ωδή), ποτέ δεν στέκεται, ποτέ δεν επιστρέφει. Ο λειτουργικός όμως χρόνος, και στέκεται και επιστρέφει! Ως καιρός, εντοπιζόμενος αυτή τη στιγμή στο παροντικό σήμερον, αποκαλύπτοντας το σχέδιο της του Θεού Οικονομίας, με φέρνει ενώπιον σας με συναισθήματα ανεκλάλητης χαράς και πλήρωσης των υπαρξιακών μου κατευθύνσεων και δοξολογίας στον τριαδικό Θεό για την αγάπη, το αμέτρητο και απροϋπόθετο του ελέους Του. Αυτά τα συναισθήματα, δεν βρίσκονται εκτός της εκκλησίας αλλά απολύτως μέσα στην εκκλησία, στη ζωή της, και στη διακονία της. Εκ νεότητος μου, εκεί γεννήθηκαν, βάδισαν και πορεύονται. Έτσι, παρατηρώ τον χρόνο ως σύμμαχο πλέον στην τοποθέτηση του εαυτού μου στον καιρό της πραγμάτωσης.
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα κ.κ. Αλέξιε, βάζοντας εδαφιαία μετάνοια στη Σεβασμιότητα σας και ζητώντας την ευχή σας, σας ασπάζομαι εν φιλήματι αγίω. Σας αγαπώ και σας σέβομαι. Έχοντας ως εφόδιο τις πατρικές σας συμβουλές και τη σοφία σας, αναμένω συν Θεώ τον καιρό του ερχόμενου χρόνου, κατά τον οποίο έχω μόνη την ισχυρή επιθυμία, εσείς να επιθέσετε στην κεφαλήν μου τας χείρας σας, και να ακούσω τους θείους λόγους από τα χρυσορρήμονα χείλη σας, που θα μυσταγωγήσουν την εμπειρία εκείνης της στιγμής:
«Κύριε ο Θεός ημών, ο τη προγνώσει τη ση τήν του Αγίου σου Πνεύματος χορηγίαν καταπέμπων επί τους ωρισμένους υπό της σης ανεξιχνιάστου δυνάμεως, λειτουργούς γενέσθαι, και εξυπηρετείσθαι τοις αχράντοις σου Μυστηρίοις αυτός, Δέσποτα, καί τούτον, ον ευδόκησας προχειρισθήναι παρ’ εμού εις τήν της Διακονίας λειτουργίαν, εν πάση σεμνότητι διατήρησον, έχοντα τό μυστήριον της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει. Δώρησαι δέ αυτώ τήν χάριν, ην εδωρήσω Στεφάνω τω πρωτομάρτυρί σου, ον καί εκάλεσας πρώτον εις τό έργον της διακονίας σου καί καταξίωσον αυτόν, κατά τό σοί ευάρεστον, οικονομήσαι τόν παρά της σης αγαθότητος δεδωρημένον αυτώ βαθμόν οι γάρ καλώς διακονήσαντες, βαθμόν εαυτοίς καλόν περιποιούνται καί τέλειον ανάδειξον δούλόν σου. Ότι σου εστίν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα, του Πατρός καί του Υιού καί του Αγίου Πνεύματος, νυν καί αεί καί εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
πνευματικό σας παιδί