Ένα από τα κυριότερα έργα του Τένεσσι Ουίλλιαμς παρακολούθησαν 112 μαθητές και μαθήτριες του 5ου Γενικού Λυκείου, τη Δευτέρα, 12 Μαρτίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου, συνοδευόμενοι από τις καθηγήτριές τους Αλεξανδρή Χαρά, φιλόλογο, Αναγνώστου Αγγελική, φιλόλογο και Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογο-ιστορικό, Διευθύντρια του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων.
Ο «Γυάλινος κόσμος», που παρουσιάστηκε από τη θεατρική ομάδα «Θέατρο Επίκεντρο», είναι έργο σπάνιας ευαισθησίας και ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματουργίας. Υπήρξε η πρώτη μεγάλη θεατρική επιτυχία του Αμερικανού συγγραφέα (πρωτοπαρουσιάστηκε το 1944 στο Σικάγο) και εκείνο που τον καθιέρωσε ως έναν από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα. Ταυτόχρονα είναι το πιο αυτοβιογραφικό από τα έργα του- μνήμη νοσταλγική για τη μητέρα και την αδελφή του.
Ο Τομ, ο ήρωας του έργου, -και alter ego του συγγραφέα- ξετυλίγει τις αναμνήσεις του από το σπίτι των νεανικών του χρόνων στο Σαιντ Λιούις όπου ζούσε με τη μητέρα του Αμάντα και την αδελφή του Λάουρα. Ο σύζυγος και πατέρας της οικογένειας τους έχει εγκαταλείψει εδώ και πολλά χρόνια. Ο ίδιος ασφυκτιά, επιθυμεί να φύγει, αλλά η μητέρα του δεν το επιτρέπει, αφού εκείνος πρέπει να συντηρήσει την οικογένεια, ώσπου τουλάχιστον να βρεθεί ένας σύζυγος για τη Λάουρα. Ως υποκατάστατο της «άλλης ζωής» που ονειρεύεται και μη βρίσκοντας καμιά ικανοποίηση στη δουλειά του, καταφεύγει στο γράψιμο, στο σινεμά και το αλκοόλ.
Η μητέρα Αμάντα προσπαθεί να διαφύγει από την σκληρή πραγματικότητα που την περιβάλλει, σχεδιάζοντας το μέλλον των παιδιών της. Αναπολώντας η ίδια συνεχώς τα νεανικά της χρόνια στο Νότο, αρνείται να δει τις ανησυχίες του γιου της. Αντίστοιχα αρνείται να δει και τις αναπηρίες, σωματικές και ψυχικές, της ντροπαλής Λάουρας, η οποία φοβάται τόσο πολύ τον έξω κόσμο, ώστε μένει διαρκώς κλεισμένη στο σπίτι, ακούγοντας γραμμόφωνο και φροντίζοντας τα γυάλινα ζωάκια της συλλογής της. Για την «αισιόδοξη» όμως Αμάντα η λύση όλων των προβλημάτων θα ήταν ένας γάμος της Λάουρας. Σε αυτή την αποκατάσταση της ευάλωτης και εύθραυστης κόρης εστιάζει η μητέρα και με το βάρος αυτής της ευθύνης καταπιέζει και καταπιέζεται. Ο Τζιμ, συνάδελφος του Τομ, επιστρατεύεται ως υποψήφιος γαμπρός. Ο άνθρωπος αυτός είναι η προσωποποιημένη ελπίδα και των τριών για μια καλύτερη ζωή. Εκείνος όμως, σύντομα θα διαλύσει τις προσδοκίες τους και θα τους προσγειώσει ξανά στη σκληρή καθημερινότητα.
Και τα τρία μέλη της οικογένειας των Γουίνγκφιλντς, δυσκολεύονται να αποδεχθούν την πραγματικότητα και έτσι αποσύρονται στον ιδιωτικό κόσμο της ψευδαίσθησης, όπου βρίσκει ο καθένας τα « ιδανικά» του. Ένας γυάλινος κόσμος και για τους τρεις, ένας κόσμος ψευδαίσθησης όπου μπερδεύεται η αλήθεια με το ψέμα και η πραγματικότητα με τη φαντασία.
Στο τέλος ο Τομ εγκαταλείπει την προβληματική οικογένεια. Στην τελευταία σκηνή ικετεύει την αδελφή του : «Σβήσε τα κεριά, Λάουρα», σαν να θέλει να κόψει το αόρατο σκοινί που τον κρατά δεμένο με την αδελφή του. Ακόμη όμως και πολλά χρόνια αργότερα η εικόνα της αδελφής παραμένει ζωντανή: είναι η εικόνα της Λάουρας της διαφορετικής, της ξεχωριστής, όπως ξεχωριστοί άνθρωποι είναι όλοι οι διαφορετικοί παρόλο που στην αληθινή ζωή το «διαφορετικό» αποπέμπεται από μια κοινωνία που δεν έχει μάθει να είναι ανεκτική.
Τα παιδιά παρακολούθησαν μια ενδιαφέρουσα θεατρική παράσταση και είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον κόσμο του έργου, να προβληματιστούν και να το επεξεργαστούν.
Η παιδαγωγική αξία του θεάτρου είναι διαχρονικά αναγνωρισμένη. Με την παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης οι μαθητές αντλούν έμπνευση, διερευνούν συμπεριφορές, στάσεις και αξίες. Η γνωριμία τους με ένα από τα κλασικά αριστουργήματα σαφώς πλουτίζει τον κόσμο τους και τους μαθαίνει να ατενίζουν με καθαρότερο βλέμμα τη δική τους πραγματικότητα – αλλά και την άλλη ,τη μεγαλύτερη.
Η ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Βασίλης Νανάκης
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Ανδρέας Τσέργας
Σκηνικά – Κοστούμια – Μακιγιάζ: Εβελίνα Δασκαλοπούλου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Αντονέλλα Χήρα, Βασίλης Νανάκης, Λίνα Μαργώνη, Άγγελος Αντωνίου