Πριν από λίγες μόλις μέρες ο πρ. πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Σταγών και Μετεώρων π. Γεώργιος Στέφας έφυγε από τη ζωή.
Διάβασα αυτές τις μέρες κάποια κείμενα, τα οποία πραγματικά ανταποκρίνονται στο πρόσωπο του. Κείμενα που με σεβασμό σκιαγραφούσαν αυτή την προσωπικότητα, αφού πιστεύω πως κάθε 100 χρόνια γεννιούνται τέτοιοι άνθρωποι. Όλοι γνωρίζουμε τον π. Γεώργιο. Δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτε άλλο, σε όσα γράφτηκαν και σε όσα λέχθηκαν. Σημειώνω μόνο, πως ακούστηκαν σκέψεις μόνο θετικές για τον μακαριστό παπα Γιώργη μας. Και αυτή είναι η αλήθεια.
Έκανα λίγη υπομονή, να περάσει η ημέρα κατά την οποία ετάφη στην Ι.Μ. Αγίων Θεοδώρων Καλαμπάκας, και να περάσουν τα τριήμερα. Το είχα μέσα μου. Άκουσα κάποιοι να το αναφέρουν στις μεταξύ τους συζητήσεις. Όμως δεν το άκουσα τώρα, για πρώτη φορά. Το άκουσα όταν ο ίδιος πήρε το δρόμο προς την Αθήνα. Μάλλον όταν τον έστειλαν στην Αθήνα, χωρίς να το θέλει ο ίδιος. Και σας ρωτώ, αυτό που συζητιέται από τον κόσμο, αυτό που άλλοι φοβούνται (;) να ρωτήσουν ή δεν θέλουν να δώσουν διαστάσεις στο ζήτημα.
Ποιος ήταν ο λόγος που αυτό τον άνθρωπο, ο οποίος έδωσε τη ζωή του για την Μητρόπολη Σταγών και Μετεώρων, τον στείλατε στην Αθήνα; Μην μου πείτε. Δεν θέλω να ακούσω δικαιολογίες. Γράφω για να μάθει ο κόσμος την αλήθεια. Και σήμερα θα την μάθει. Θα μου πείτε με βεβαιότητα, πως δεν μπορούσε εδώ να μείνει άλλο στην Καλαμπάκα. Και σας ξαναρωτώ: Ποια ήταν τα πρακτικά προβλήματα που εμπόδιζαν την παραμονή του εδώ στην πόλη; ΚΑΝΕΝΑ. Σας απαντώ για να μάθει πάλι ο κόσμος την αλήθεια. Στην Καλαμπάκα, ως γνωστόν, διέμενε σε ένα διαμέρισμα. Ποιοι τον φρόντιζαν; Και γιατί εισηγήθηκαν ότι δεν τα καταφέρνει εδώ και κίνησαν κατά του ευεργέτου τους και τον έστειλαν στην Αθήνα; Ναι, πράγματι, σε ένα θαυμάσιο περιβάλλον. Δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι, γιατί έπρεπε να αλλάξει περιβάλλον;
Τα όσα κινητικά ή άλλα προβλήματα αντιμετώπιζε, γνωρίζετε και γνωρίζουμε όλοι μας, πως όπου και να πήγαινε θα τα είχε. Στην Αθήνα τι άλλαξε; Υπήρχαν μήπως μηχανήματα που δεν υπήρχαν εδώ; Είχε κάποιο αξεπέραστο πρόβλημα, το οποίο θα αντιμετωπιζόταν ή θα μετριαζόταν στην Αθήνα; Η Αθήνα είχε δηλαδή με απλά λόγια τις λύσεις, ενώ εδώ δεν υπήρχαν; Ας μάθει λοιπόν ο κόσμος, πως το παλικάρι που λεγόταν π. Γεώργιος Στέφας ήξερε να παλεύει και τα κατάφερνε κι εδώ με βοήθεια. Το θέμα ήταν να του δοθεί η βοήθεια εδώ, στον τόπο του. Στην Καλαμπάκα. Δεν υπήρχε κανένας σοβαρός λόγος μεταφοράς του στην Αθήνα. Κάποιοι θα πουν, πως εκεί ήταν καλύτερα. Σας λέω λοιπόν, πως το «καλύτερα» ήταν στο χέρι σας να το φτιάξετε εδώ, στην Καλαμπάκα.
Επιτέλους, αυτά πρέπει να τα μάθει ο κόσμος. Ο π. Γεώργιος Στέφας που αυτή τη στιγμή απολαμβάνει την ομορφιά της Βασιλείας του Θεού, έφυγε με παράπονο και πίκρα γιατί πάντα ήλπιζε πως μία μέρα θα γυρίσει στην Καλαμπάκα. Εδώ όπου για την Μητρόπολη, όπου για όλους εσάς έδωσε τη ζωή του, το χρόνο του, τα πάντα του. Κι εσείς; Τον στείλατε στην Αθήνα. Έναν πρώην πρωτοσύγκελλο με αυτή τη μεγάλη ιστορία στη ζωή της εκκλησίας. Δεν μπόρεσαν οι από εκεί ψηλά να φροντίσουν να περιθάλψουν τον άνθρωπο αυτό; Που ήσαστε; Εδώ. Όχι αλλού. Εδώ στον τόπο του. Δεν ντρέπεστε; Δεν ελέγχεστε; Αφήσατε να φύγει από τη ζωή, ενώ μπορούσε να μένει στην Καλαμπάκα σε ένα δωμάτιο και να χαίρετε με την σκέψη ότι βρίσκεται στον τόπο όπου διακονούσε 24 ώρες το 24ώρο; Τι έργο και τη εργασία πνευματική έχει κάνει; Θυμάστε; Μέχρι και τα βράδια εργαζόταν στο γραφείο του. Περνούσες από κάτω και εργαζόταν. Κι εσείς; Για άλλη μία φορά, φανήκατε αντάξιοι της διακονίας σας. Χρόνια βολεύατε εκεί πάνω τους δικούς σας και τους βολεύετε, αλλά γυρίσατε την πλάτη στη γεροντική αυτή πνευματική μορφή και τον διώξατε από τον τόπο, όπου μπορούσατε να τον κρατήσετε. Υπήρχαν και οι λύσεις και οι τρόποι. Το γνωρίζατε. Το γνωρίζετε.
Αλήθεια, γνωρίζετε με τι παράπονο απέναντι από το κρεβάτι του στο δωμάτιο όπου διέμενε, είχε το Βαρλαάμ και με καημό το κοιτούσε, ελπίζοντας ότι μία μέρα θα γυρίσει στη Μητρόπολη; Γνωρίζετε ότι η καρδιά του ήταν στην Καλαμπάκα, αλλά φροντίσατε το σώμα του να το στείλετε στην Αθήνα; Και τώρα κλαίγατε. Κλαίγατε σαν μυροφόρες πάνω από το άγιο του σώμα. Εσείς, εσείς που ευθύνεστε για την ενέργεια σας. Και τι περιμένατε να σας πει αυτή η ήσυχη και ασκητική μορφή; Να αντιδράσει; Αφού πάντα δεχόταν τα πάντα και για όλους γινόταν τα πάντα όπως έγραφε και ο Απόστολος Παύλος.
Έγραψα όλα αυτά για να μάθει ο κόσμος των Τρικάλων και της Καλαμπάκας την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, κλείσατε τα μάτια σας. Σφραγίσατε το στόμα σας. Φυλακίσατε τις αισθήσεις σας. Και διώξατε έναν Άγιο άνθρωπο από την πόλη όπου ήθελε να μένει, έστω στην κατάσταση που βρισκόταν. Ξεχάστε λοιπόν το «καλύτερα». Φύσηξε κι έφυγε. Σκεφτείτε όμως, τούτη την ώρα που τα λόγια αυτά βγαίνουν με πόνο και εκφράζουν τον πόνο πολλών συνανθρώπων μας, πως η ευκαιρία σας δόθηκε. Δεν γυρνάει πίσω. Σκεφτείτε όμως, εσείς που είστε και όποιοι είστε και γνωρίζετε ότι είστε, πως τούτη την ώρα φέρετε στο έπακρον, την ευθύνη για την εξορία ενός αγίου ανθρώπου μακριά από το μέρος όπου ήθελε να ζήσει και να κλείσει τα μάτια του.
Μετεωρίτης