Αμερικανοί ερευνητές εφηύραν ένα νέο προϊόν που μπορεί να ενθαρρύνει την ανάπτυξη του οδοντικού σμάλτου, γεγονός που σημαίνει ότι ενδεχομένως στο άμεσο μέλλον να καταργηθεί η ανάγκη των σφραγισμάτων.
Σύμφωνα με άρθρο στο επιστημονικό έντυπο ACS Biomaterials Science & Engineering, επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον ανέπτυξε τη νέα θεραπεία με πεπτίδια, μικρές αλυσίδες αμινοξέων, που συνδέονται με πεπτιδιακές συνδέσεις, αλλά που δεν είναι αρκετά μακριές για να θεωρούνται πρωτεΐνες.
Όταν το υλικό εφαρμόστηκε σε τεχνητά δημιουργημένες αλλοιώσεις στο σμάλτο, σε εργαστηριακές συνθήκες, ενθάρρυνε την ανάπτυξη του σμάλτου και επούλωσε αποτελεσματικά την οδοντική αλλοίωση.
Το οδοντικό σμάλτο παράγεται από αμελοβλάστες, ένα είδος κυττάρων που εκκρίνουν πρωτεΐνες που σχηματίζουν το σμάλτο, ενώ το δόντι δεν έχει αναδυθεί ακόμα από το ούλο.
Δυστυχώς, μόλις ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία σχηματισμού του οδοντικού σμάλτου και το δόντι έχει αναδυθεί, οι αμελοβλάστες πεθαίνουν. Αλλά η απώλεια του σμάλτου συνεχίζεται κατά τη διάρκεια της ζωής μας.
«Τα βακτήρια μεταβολίζουν τα σάκχαρα και άλλους υδατάνθρακες που έχουν υποστεί ζύμωση στη στοματική κοιλότητα και αυτό απομεταλλώνει το οδοντικό σμάλτο», εξηγεί ο ερευνητής Σαμι Ντογκαν.
Βέβαια, τα δόντια έχουν την ικανότητα να επαναμεταλλώνονται με τη βοήθεια του σάλιου, της φθοριούυχου οδοντόκρεμας και του εμπλουτισμένου με ειδικά πρόσθετα νερού, αλλά σε μικρό εύρος.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που η οδοντική κοιλότητα καθίσταται εμφανής, πρέπει οπωσδήποτε να αντιμετωπιστεί με σφράγισμα.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, για να αναπτύξουν τη νέα θεραπεία επικεντρώθηκαν σττις πρωτεΐνες που παράγουν οι αμελοβλάστες, τις αμελογενίνες, οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ρύθμιση του σχηματισμού του οδοντικού σμάλτου. Σχεδίασαν πεπτίδια με βάση τις αμελογενίνες και όταν εφάρμοσαν το υλικό σε οδοντικές αλλοιώσεις διαπίστωσαν ότι βοηθούσε στον σχηματισμό ενός νέου ανοργανοποιημένου στρώματος στις περιοχές απομετάλλωσης, ενσωματώνοντάς το με το σμάλτο από κάτω.
Τις ίδιες αλλοιώσεις τις αντιμετώπισαν και με φθόριο, αλλά μόνο η θεραπεία με τα πεπτίδια συντέλεσε σε αναδόμηση του σμάλτου.
Οι επιστήμονες σκοπεύουν να συνεχίσουν την έρευνα για να δουν αν το διάλυμα πεπτιδίων έχει την ίδια καλή ανταπόκριση και σε πραγματικές συνθήκες.
Σε κάθε περίπτωση διευκρινίζουν όμως ότι το τελικό προϊόν θα μπορούσε να πωλείται και να εφαρμόζεται προληπτικά, υπό τη μορφή οδοντόπαστας ή τζελ, για την αντιμετώπιση των προκαταρκτικών οδοντικών αλλοιώσεων.
ΠΗΓΗ: in.gr