Στην πρώτη όψη των ΑΜΕΑ γεννιούνται τα ερωτήματα…άτομα με ειδικές ανάγκες ή με ξεχωριστές και σπάνιες ικανότητες ; Άτομα που προκαλούν τον οίκτο ή άτομα που σου δίνουν μεγαλύτερη δύναμη για ζωή και σου μεταδίδουν μηνύματα ανθρωπιάς, υπερηφάνειας, αισιοδοξίας και αξιοπρέπειας ;
Η αναπηρία λοιπόν των ατόμων αυτών είναι ορατή αλλά όχι αποκρουστική και σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να σπέρνει συναισθήματα φιλανθρωπίας και λύπης! Εδώ η ανισότητα και η διάκριση δεν χωρά….καθώς η προσωπικότητα και η δραστηριότητά τους προηγείται της αναπηρίας τους και πολλές φορές υπερέχει και αυτών που αυτοαποκαλούνται «φυσιολογικά» άτομα ξεχνώντας πως το πνεύμα και το ήθος τους είναι ευνουχισμένο και κατακρεουργημένο !
Θέση εδώ έχει η αναγνώριση του χρέους μας απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους με τα τόσο ιδιαίτερα γνωρίσματα και χαρίσματα…γιατί η κοινωνία του σήμερα είναι μια « κοινωνία για όλους » και « είναι καιρός να καταλάβουμε πως δεν έχουμε να περιμένουμε άλλη κατανόηση από εκείνην του ανθρώπου για τον άνθρωπο. Υπέρτατος νόμος μας η « Τραγική Αλληλεγγύη » όπως αναφέρει κάπου ο Άγγελος Τερζάκης.
Κεχαγιά Κατερίνα
Φιλόλογος
Φροντιστήρια Μ.Ε «ΠΥΡΣΟΣ»
1ο Κολοκοτρώνη 29 – Τρίκαλα
2ο Βαλτινό Τρικάλων