Τ η ς… Α π ο κ ρ ι ά ς. . .του παλιού και του νέου καιρού. Μασκαρευτείτε για να δείτε προκοπή
Αποκριάτικο χρονογράφημα από τον επαναπατριζόμενο Θεσσαλό Πολίτη Βάιο Φασούλα
Αποκριές, μασκάρεμα και μασκαράδες, ευτράπελα, γκαμήλες από λινάτσα και ανθρώπινα ποδάρια, σαρακοστιανά, γλέντια…, -διαφορετικά από τόπο σε τόπο, από γειτονιά σε γειτονιά («κάθε τόπος και ζακόνι, κάθε μαχαλάς και τάξη») με διάφορες παραστάσεις…,- γλέντια λοιπόν, δυο κατηγοριών· της αυτού καθαυτού λαϊκής τάξης η μια! Αυτοί δίνανε το ανάλογο στίγμα των ημερών με ποικίλους τρόπους ξεφαντώνοντας με το «γάνωμα» (αναφερόμαστε στα Τρίκαλα) που μικροί και μεγάλοι γάνωναν ο ένας τον άλλον πότε με βερνίκι, πότε με τις καπνιές απ’ τα τζάκια, άλλοτε από πάτους των καζανιών και ό, τι άλλο έβρισκαν. Δεν υπήρχε… αγάνωτος άνθρωπος· τουλάχιστον δεν κυκλοφορούσαν στους δρόμους και βεβαίως γλέντι στις μπακαλοταβέρνες με τα τοπικά μουσικά συγκροτήματα. Η δε Κυριακή της Αποκριάς είχε ένα ξεχωριστό χαρα-κτηριστικό.
Συγγενείς, φίλοι και γείτονες που κατά τη διάρκεια του χρόνου για διάφο-ρους λόγους είχανε παρεξηγηθεί, ο «φταίχτης» πήγαινε και ζητούσε συγνώμη από κεί-νον που έβλαψε.
Και η άλλη τάξη ήταν οι αστοί…, (αριστοκράτες ή μπαλαμοί κατά την τρικαλινή διάλεκτο…,) που κατέκλιναν αίθουσες, στολισμένες αποκριάτικα δίνοντας κι αυτές ένα ξέχωρο τόνο στο αποκριάτικο γλέντι. Δηλαδή γλέντι αποκριάτικο με τα όλα του. Και πλούσιοι και φτωχοί το απολάμβαναν. Κι αυτό διότι αποκριά και μασκαράδες γίνονταν μία φορά το χρόνο. Σήμερα όλα ατόνησαν και ατονούν συνεχώς και σε λίγα χρόνια, τα εγγόνια μας θα μαθαίνουν, ίσως, από ένα βιβλίο, τα πολιτιστικά και ιστορικά μεγέθη της πανάρχαιας Αποκριάς.
Θα έχουν μάθει όμως για τους καθημερινούς μασκαράδες, που πέρα από τις κα-θημερινές μάσκες τους που κόλλησαν στα πρόσωπά τους κι έτσι τους αναγνωρίζει ο κόσμος, δυστυχώς, γι’ αυτούς, οι οποίοι είναι και αποβλακωμένοι με την «ΕΕ», την «Παγκοσμιοποίηση» και την «ελεύθερη» αγορά, που σαν «παγκόσμιοι θεσμοί» δεν καταλαβαίνουν τίποτα από ήθη και έθιμα, βεβαίως και αυτά της Αποκριάς.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί τον περασμένο αιώνα πως η Αποκριά θα περ-νούσε στα χέρια της «σύγχρονης» εποχής, ότι θα υποστεί και αυτή εμπορικό ακρωτη-ριασμό και θα βρίσκονταν μέσα σε τόσους πολλούς επαγγελματίες μασκαράδες που έχουν μονιμοποιήσει την Αποκριά; Και ποιος θα μπορούσε να φανταστεί μασκαρεμένο τον «σύγχρονο» πολίτη προκειμένου να δει… προκοπή; Πως δηλαδή του ξεφεύγουν τα καθημερινά μασκαρέματα των «πολιτικών» που και τον ίδιο έχουν ξεπουλήσει…, χρειάζεται λίγος χρόνος να το συνειδητοποιήσει…, και την πατρίδα του;
Και επειδή στην Αποκριά επιτρέπονται όλα τα μασκαραλίκια, όπως προαναφέ-ραμε στις πρώτες αράδες για γάνωμα, ας γανωθεί λοιπόν και ας οπλιστεί με ένα πορ-δόξυλο και να προγκίξει όλους τους «πολιτικούς» πουτσαράδες με πρώτους τους «αρι-στερούς»(πουτσαράς σημαίνει λεβέντης, ασίκης και ωραίος ή προδότης, διεφθαρμένος, πουλημένος και λαμόγιο) που έχουν περάσει χαλκάδες στη Χώρα και τη σέρνουν, όπως ο γύφτος την αρκούδα στο παζάρι κι εκεί στο παζάρι, στο δικό της παζάρι να προσκυνά τους … ευρωπαϊκούς «θεσμούς» (ευρωπαϊκοί «θεσμοί» σημαίνει νταβαντζήδες, πόρνοι που επισκέπτονται φτηνούς οίκους ανοχής τους οποίους κατακτούν….) έτσι κατάντησαν την Ελλάδα οι συμμορίες των κομμάτων, η μεγαλύτερη ξευτίλα της κομματικής Ελλάδας των πρωθυπουργών, των προέδρων και υπουργών, των βουλευτών δεξιών και «α-ριστερών».
Ε ρε, έλληνες πολίτες, ξυπνήστε! Ξυπνήστε επιτέλους. Μασκαρευτείτε για να δείτε προκοπή. Η Αποκριά διαθέτει αρκετή καραμπογιά. Βαφτείτε και αδράξτε τις μά-σκες των δίποδων ειδώλων. Και όπως είχαμε αναφερθεί σε μια άλλη Αποκριά το Φλε-βάρη του 2012 σε σχόλιό μας υπό τον τίτλο: «Αποκριάτικα πορδόξυλα-μόνιμης αγανά-κτησης και οργής», το επαναλαμβάνουμε στο όνομα της Αποκριάς:
«Ε ρε έλληνες ξυπνάτε! Ξυπνάτε επιτέλους από το λήθαργο και από τη μια με πρωτοπόρα τη διανόηση,(άντε καιρός είναι να τη δούμε αντάμα με τους πρεσβευτές του λόγου με τα αβάκιά τους παρατεταμένα σε θέση πνευματικής μάχης) και από την άλλη οι εργάτες, οι αγρότες, όλη η κοινωνία μαζί να πάρουμε τα αποκριάτικα πορδό-ξυλα στα χέρια μας και να τους προγκήξουμε όλους, μα όλους χωρίς καμιά εξαίρεση. Κρυφτείτε ρεεεε! Κρυφτείτε ρε… πολιτικάντηδες. Άι σιχτίρ! Και πάμε για αποκριές και θα ’μαι συγχυσμένος…».
Καλή Σαρακοστή! Συγχωρέστε και συγχωρηθείτε!